Ik heb een begin gemaakt aan het verslag van mijn trip naar Zuid-Korea, Noord-Korea en China eerder dit jaar, zie hier voor de eerste paar dagen. De rest gaat zo spoedig mogelijk volgen…
Op die site staat tevens het verslag (met veel teveel foto’s…) van mijn eerdere bezoek aan Zuid-Korea, in 2007.
EDIT 6 jaar later: Web-log is inmiddels einde oefening, maar hier, hier en voor wie Engels prefereert ook hier nog backups.
Geen probleem hoor, zeker als het maar een paar foto’s betreft en er netjes een link bij staat. Misschien krijg ik dan zelfs nog eens een paar bezoekers op m’n site :biggrin:
Thnx Wiz, leuk dat je weer iets hebt geplaatst. De ‘communistische architectuur’ blijft me intrigeren, doet me een beetje denken aan de stijl van het Airport Hotel van Shanghai en van sommige gebouwen uit de Thunderbirds. Lijkt het zo rustig op straat qua mensen? En rijden er veel voertuigen (buiten die 600SL en volgestampte trolleybus)?
Met name tijdens die eerste dagen in Pyongyang (weekend!) leek de stad helemaal uitgestorven, nauwelijks verkeer, wel wat ogenschijnlijk doelloos rondlopende mensen, maar je kreeg niet het idee dat er daadwerkelijk in de stad geleefd werd. Het deed allemaal erg kunstmatig aan, bijna surrealistisch. De rest van de week was het minder extreem, dan zag je toch wel wat meer auto’s uit alle hoeken van de wereld, vaak wat ouder, maar soms toch ook vrij nieuwe modellen (maar nog altijd bar weinig naar onze normen), en vooral veel meer mensen op straat. De stad kwam toen wel veel meer tot leven, al is het geen vergelijk met welke andere Aziatische stad dan ook. In Pyongyang zag je niet zo heel erg veel mensen fietsen, daarbuiten wel veel meer.
De trams en (trolley)bussen zitten overigens wel meestal propvol, met meestal nog een lange rij wachtenden bij elke halte:
Overigens waren veel bussen voorzien van een reeks sterren, elke ster zou staan voor 50.000 schadevrije kilometers. En dan moet je bedenken dat er bussen rondreden met 20, 30 of misschien nog wel meer sterren…
Er gebeuren overigens soms wel ongelukken. Stoplichten zijn zeldzaam, op grote (maar zelden drukke) kruispunten staat meestal een verkeersregelaar. Buiten Pyongyang zijn dat altijd mannen, maar in de stad zijn dat juist de mooiste meisjes. En ze staan niet alleen mooi te wezen, nee, ze hebben dan ook nog eens van die strenge, snaarstrakke bewegingen, waarmee ze het hoofd van menig man op hol weten te brengen. En wat doe je dan als automobilist om met haar in contact te komen? Je veroorzaakt een situatie waarvoor zij je wel een reprimande moet geven…
Had ik al verteld dat het een fascinerend land is? :biggrin:
Dank hiervoor. Trouwens, heeft iemand je eigenlijk al eens verteld dat het een fascinerend land is… Heb net wat filmpjes bekeken over NK wat me de wenkbrauwen soms deed fronsen. Heb je tijdens de trip weleens het idee gehad dat de gidsen je van bepaalde zaken wilden onthouden?
Bizar dat verkeerslichten een zeldzaamheid zijn. En de knappe verkeersagentes herken ik van andere landen in Azië. Moet eerlijk bekennen dat ik het weleens met meer dan normale interesse heb bekeken en op de gevoelige plaat heb gezet. Weer een reden om ooit eens naar NK af te reizen…
Op zich hebben we geen moment bewust het idee gehad dat ze echt zaken voor ons verborgen wilden houden. In principe konden we overal waar we kwamen gewoon gaan en staan waar we wilden (uiteraard binnen , ook in parken of de metro waar we gewoon onder de mensen waren. Er zat ook een Amerikaanse van Zuid-Koreaanse afkomst bij de groep, dus ook voor het vertolken waren we niet afhankelijk van de gidsen.
De truc is uiteraard dat ze volledige controle hebben over waar we naar toe gaan, hoe we daar komen, wanneer we daar zijn, en wie er op dat moment dan nog meer zijn. Dingen waarvan ze echt niet willen dat we ze zien krijgen we niet te zijn, daar komen we domweg niet bij in de buurt. In één van de parken die we bezocht hebben hadden we ook ergens het gevoel dat de daar aanwezige Koreanen geen toevallige passanten waren, maar groepen die speciaal voor die gelegenheid erheen waren gestuurd, al was het maar omdat er daar een behoorlijk aantal Engels spraken. Echter, bij andere gelegenheden ontbrak dat gevoel totaal, sowieso zouden ze daar dan soms echt duizenden ‘figuranten’ ingezet moeten hebben.
Over het algemeen geloof ik dus wel dat hetgeen we gezien hebben ‘echt’ was. De vraag is meer wat we allemaal niet te zien kregen…
Voor dat gequote stukje moet je toch echt in Noord-Korea zijn, in Zuid-Korea hebben ze gewoon stoplichten…
(maar ook Zuid-Korea is zeker de moeite waard hoor)
Of in China… Op deze foto in Xi’an hebben ze (heel fascinerend) èn stoplichten èn “de mooiste meisjes met van die strenge, snaarstrakke bewegingen.” :nod:
oude berichten aan het doorgraven: de volgorde is zuid-korea -> noord-korea. Was het een bewuste keus om eerst zuid te doen? Wij zitten nu met een paspoort met een noord-koreaans visum en willen naar zuid-korea. En dat (b)lijkt lastig.
De link doet het inderdaad niet meer, helaas heeft web-log een paar jaar geleden een technische omzetting geprobeerd die ze uiteindelijk fataal is geworden. Maar gelukkig heb ik datzelfde verslag ook op andere sites gespamd: "forum.autoforumonline.nl"
Die volgorde was niet echt een bewuste keuze, meer een gek probeersel bij het zoeken naar vluchten. Zowel ik als m’n reisgenoot hadden China/Beijing al eerder bezocht, en niet direct de behoefte daar weer een paar dagen te spenderen. Ik was al eens eerder in Zuid-Korea geweest, m’n reisgenoot nog niet. En dan was dit wel leuk om even maximaal de tegenstellingen te zien.
Bij m’n eerste twee reizen naar Noord-Korea had ik overigens een los, in Beijing afgegeven visum, dus daar zien ze in Zuid-Korea sowieso niks van. Noord-Korea op zijn beurt doet niet moeilijk over een Zuid-Koreaanse stempel. En ook niet over de Amerikaanse en Japanse stempels die eveneens in dat paspoort zaten.
De derde reis was echter een ander verhaal, dat betrof een groepsreis met een directe transfer in Beijing, dus geen mogelijkheid daar het losse visum op te halen. Nou ja, voor mij eventueel wel, aangezien ik toen zelf een vlucht had geregeld en eerst nog een paar dagen naar Taiwan ben geweest. Maar aangezien het Noord-Koreaanse visum in groepsverband wordt geregeld moest ook mijn paspoort vooraf opgestuurd worden naar de Noord-Koreaanse ambassade in Beijing, alwaar ik ee mooie sticker in m’n paspoort heb gekregen:
Met datzelfde paspoort ben ik later dat jaar naar Zuid-Korea en Japan geweest. Bij binnenkomst op Incheon bladerde de douanier zonder verder te kijken naar een leeg plekje voor z’n stempel, niks aan de hand. Echter, toen ik het land verliet zag die douanier wél dat visum, je zag hem duidelijk even schrikken en me zonder verder iets te zeggen heel bedenkelijk aankijken…
Sindsdien ben ik met dat paspoort vooral heel vaak naar Japan geweest, daar heb ik nooit opmerkingen gehad. Ik ben ergens wel heel benieuwd hoe ze bijvoorbeeld in de VS hierop zouden reageren. Maar dat zal ik waarschijnlijk nooit te weten komen, dit paspoort is bijna verlopen. Nu moet ik alleen nog even beslissen of ik gewoon een paar gaten in dat visum ga laten maken, of ik die pagina er stiekem uitknip, of dat ik m’n paspoort “kwijt” ga raken
Nou ik ga wellicht volgend jaar terug naar Noord-Korea. Aangezien ik afgelopen jaar in de states ben geweest neem ik het zekere voor het onzekere en vraag gewoon een nieuw paspoort aan, dat heb ik vijf jaar geleden ook gedaan. Kost me weliswaar 70 euro voor een paspoort, maar het zou wel eens een hoop gezeik kunnen schelen…
Noord-Korea doet daar opmerkelijk genoeg totaal niet moeilijk over. Tijdens m’n eerste twee reizen had ik nog een paspoort met meerdere stempels van de VS, en daarnaast ook van Zuid-Korea en Japan. Amerikanen kunnen tegenwoordig ook met nog slechts een paar beperkingen (geen treinen en “homestays”) het land in. Je zou voor de zekerheid nog bij de reisorganisatie na kunnen vragen hoe de huidige situatie is, maar het lijkt mij onnodig daarvoor een nieuw paspoort aan te vragen.
NOu ja, ik ga niet via een reisorganisatie.
Omdat daar het WK taekwondo is (de nationale sport) zijn we zeer welkom in het land. Sterker nog: je wordt daar bijna als held binnengehaald. Toch wel een raar gevoel geeft dat…