(origineel bericht op be-more.nl)
Verslag van mijn jonge medereizigers over Malawi
<strong>Lieve webloglezers,</strong>
<strong>Na onze mooie reis had ik Ivo en Fleur gevraagd een stukje over hun belevenissen op te schrijven en dat hebben ze gedaan. Super om te lezen hoe zij Afrika en in dit geval Malawi hebben beleefd.
Lieve groet Marion</strong>
Vanaf het moment dat ik een stap zette op Afrikaanse bodem keek ik mijn ogen uit. De eerste paar dagen heb ik veel geobserveerd en heb ik mijzelf opengesteld voor alle prachtige, nieuwe indrukken. Al had ik al wat verhalen over Malawi gehoord, toch beleef je het anders als je er zelf bent.
We verplaatsten ons van punt A naar B met de minibus. Vanuit de bus zag je hele taferelen afspelen langs de weg. Er fietsten mensen met ontzettend veel spullen achterop (soms zelfs met een geit op schoot), je zag de vrouwen met gevulde manden op hun hoofd die elke dag kilometers afleggen, kleine houten hutjes die winkels voorstelden, kinderen die langs de weg aan het spelen waren… ik wilde niets missen van deze mooie beelden.
De eerste paar dagen verbleven we in Cape McClear, waar we rustig konden ‘wennen’ aan de omgeving en de voor mij totaal andere wereld. Het was fijn dat Marion van Lier met ons mee was omdat Marion veel vragen kon beantwoorden en ons met de mensen vertrouwd maakte. Vervolgens zijn we naar Liwonde National Park gereden waar ik voor het eerst ‘wilde’ olifanten en hippo’s heb gezien, en dat was gaaf! Vanuit Liwonde zijn we naar Zomba gegaan waar we 3 dagen in een community hebben geleefd. Pas daar kwam voor mij de echte ‘cultuurshock’. De mensen leven in hutjes waar niets in staat, er wordt dagelijks shima gegeten (een soort pap van maïsmeel) en douchen kan af en toe met een emmer. Ik ben mij gaan realiseren hoe goed we het in Nederland wel niet hebben. Maar, wat mij opviel was dat de mensen die in onze ogen bijna niets hebben zo ontzettend blij, vriendelijk en gelukkig zijn en alles met elkaar delen.
In Majete National Park hebben we een heel bijzonder maar vooral spannend moment meegemaakt. ’s Avonds zaten we rond het kampvuur en 100 meter verderop kwam opeens een groep van ongeveer 18 olifanten aanlopen om wat bij de drinkplaats te drinken. Vervolgens liep één van de olifanten op ons af en stopte op 6 meter afstand, wij hielden ons doodsstil en mochten niet bewegen. Langs onze tenten zijn de olifanten weer vertrokken………… pfieeeuw!
Alle mooie belevenissen met de mensen en kinderen daar, het gezellige verblijf bij Tim in Pakachere backpackers en onze leuke reisgroep hebben er allemaal aan bijgedragen dat het een geweldige tweeënhalve week in Malawi is geworden. Een herinnering om nooit te vergeten en ik weet zeker dat ik terugkom om een vrijwilliger voor Be More te worden. Afrika heeft een plekje in mijn hart veroverd!
Fleur Putman
Een geweldige ervaring !
Van tevoren had wat twijfels over de reis die ik zou gaan maken naar Afrika. Maar vanaf het eerste moment dat ik het Afrikaanse land Malawi binnenstapte, wist ik meteen dat het een topvakantie ging worden. Op het vliegveld van Lilongwe ontmoetten we gelijk al onze twee reisgenoten Hanna en Wouter en vanaf het eerste moment klikte het.
Eerst gingen we naar de backpackers in Lilongwe waar we een paar vrijwilligers ontmoetten die een vrij weekend hadden. Zij vertelden ons al een beetje over wat we mee zouden gaan maken. Nadat we heerlijk gegeten hadden in de backpackers en ik erachter kwam dat je ook in Afrika biertjes kon drinken, doken we het bed in voor onze eerste nacht op Afrikaanse bodem.
De volgende dag vertrokken we naar Cape McClear om een paar dagen te acclimatiseren aan Lake Malawi waar het werkelijk een paradijsje was( en nog steeds is natuurlijk).
Het was heel fijn dat Marion al meerdere keren in Afrika geweest was, zodat zij ons op ons gemak liet voelen; wij konden haar alles vragen. ‘t Was een cultuurshock om zo veel armoede te zien. Totaal tegen mijn verwachting in had ik met sommige kindertjes meteen een klik, wat heel bijzonder was!
Na Cape McClear reden we met ons busje met chauffeur richting Liwonde National park om safaritochten te doen. Een met de kano en een met de jeep. Het was heel speciaal om olifanten en nijlpaarden in het echt te zien. Het kampvuur met de sterke verhalen zal ik nooit meer vergeten……
Na een paar dagen gingen we richting Zomba om naar het project ‘YODEP’ te gaan. Eerst werden we zeer vriendelijk ontvangen door Tim in het nog (net) niet geopende Pakachere backpackers met appelflappen en een heerlijk bakje koffie. In de middag vertrokken we naar het project. Toen we er nog niet eens waren en door de wijken reden keek ik mijn ogen al uit en had ik meteen respect voor de ‘locals’ die in die wijken leven. Eenmaal aangekomen bij het project ontmoetten we de vrijwilligers die daar een maand zouden zitten. Ook ontmoetten we de project leider Joy. Een superaardige man die voor alles openstond. Na ons gesetteld te hebben gingen we naar het project om een introductie te krijgen van wat daar allemaal gebeurt en hoe alles wordt aangepakt… Ik hou zelf heel erg van voetballen. Via mijn moeder had ik tien voetballen gesponsord gekregen van de Rabobank om aan projecten en voetbalteams te geven. De Afrikaanse kinderen en ook de volwassenen vonden het geweldig om met mij te voetballen. Ik heb ze truucjes geleerd en ik mocht zelfs meespelen met het ‘echte’ voetbalteam van Zomba. Ik geef toe, daar weten ze ook zeker wat goed voetbal is.
Een dag zijn we op home visits gegaan om zeep, suiker, kaarsjes, lucifers en dekens aan de locals te geven. Wat mij heel erg raakte was dat alle mensen zo vrolijk en vriendelijk zijn, zoals een zieke vrouw, grijs en dik in de negentig die zingend en dansend haar huisje uitkwam. Dat zie je hier niet hoor zal ik jullie zeggen.
Waar ik ook super respect voor heb is dat die mensen die bijna niets hebben niks van anderen durfen te stelen. Ik zal een voorbeeld geven. Alle locals eten daar suikerriet. Wat was nou het geval: een gezin dat achter een suikerriet plantage woonde, haalde het niet in ‘t hoofd om suikerriet te stelen van andermans plantage. Dat is toch bizar, heb je zo weinig………eigenlijk heb ik er geen woorden voor. Super veel respect voor die mensen.
Ook hebben we andere projecten bezocht met allemaal enthousiaste vrijwilligers. De home visits zijn me ‘t meest bijgebleven. Volgende bestemming: Majete National Park. Een tentenkamp midden in het safari park. Op een avond zaten we op de veranda om het kampvuurtje en honderd meten verderop was een voedingsplaats voor dieren. Wat nou gebeurde was dat er een olifantenfamilie even wat water kwam drinken, het was prachtig. Het werd toen wel heel spannend toen de olifanten onze kant opkwamen en zes meter van ons vandaan heel vrolijk even aan boompjes gingen knagen. Dat was een van de spannendste avonturen die ik heb meegemaakt.
Ik kan niet anders zeggen dat ik nog vol met respect zit voor die mensen, zo vrolijk, zo vriendelijk en alles met elkaar delen, zelfs een paar voetbalschoenen: ieder een, zodat twee mensen goed kunnen schieten.
Ik heb een topvakantie gehad, mede door onze leuke reisgenoten waar we enorm veel mee hebben gedeeld. Ik heb al mijn ervaringen opgeslagen en in een rugzakje gestopt, niemand neemt ze me meer af!
Als laatste wil ik Be More enorm bedanken voor de geweldig goed georganiseerde reis. Ik denk niet dat dit mijn laatste Afrikareis is geweest………………
Ivo Putman