Hoe woont jou vriend…??
Woont die in de stad?.. of in een dorpje in de bergen?..
Mijn vriend…woont in de bergen in een klein dorpje…
Bij zijn ouders…Met broertje en zusje…!
Ouders hebben een eigen slaapkamer…Maar de kids slapen met ze 3-en bij elkaar…in de huiskamer…
Op de bank die je kan uitklappen naar een bed…!
Huiskamer is misschien nog niet eens 4 bij 4… Met veel kussens en kleedjes op de grond…
Verder was het huis kaal en stonden er eigenlijk nergens kasten ofzo… en hing er niks aan de muur…
verwarming is er niet,… maar een kolenkachel, wat er voor zorgt dat de kamer warm blijft… en waar ook gelijk op wordt gekookt!
Eten doen we gezellig op de grond, met ze allen…
Douche en wc is ook heel anders dan je bent gewend thuis…Wc is buiten in een hokje…zoooo koud!!!haha…en lastig als je het niet gewend bent! Maar weet nu gelukkig hoe die werkt…haha…
Badkamer is zooo koud… wel een boiler dat ze dus wel warm hadden maar ja vraag niet wat voor straaltje er uit de douche kwam,… staat alleen maar te rillen…van de kou!
Soms dagen geen water,… dan pakte we een grote bak,… helemaal inzepen en Gokhan gooide die bak…(afgekoeld gekookt water) over me heen… en klaar!!!
Kleding wassen ook met de hand…
Telefoon en tv was er wel…maar bij slecht weer bijna geen ontvangst…en slecht gehoor…!
Electriciteit viel ook vaak uit… als het slecht weer was,… of zomaar ineens…duurde soms eeen paar seconde of minuten maar kon ook een paar dagen duren…
Mensen daar zijn ook ontzettend arm…
al met al… heel anders dan ik hier thuis gewend ben,…
En je gaat beseffen wat een luxe leventje wij hier eigenlijk hebben…
Maar een ervaring waar ik zo vaak aan terug denk…
En blij ben dat ik er over 10 dagen weer te vinden ben…
Ja, ik ben t niet anders gewend, eigenlijk vind ik t beter in een dorp, ben zelf ook bij mensen in Adana geweest, voor een week, nou dan heb je een stad die tegen de avond stinkt van die kachels, ech heel erg, bij daglicht zie je dan een gele waas over de stad hangen, heb dit ook in Antlaya gezien en ook in Izmir. Maar overal t zelfde, een vriend in Side en familie heeft t dan al heel anders, die hebben werk en langzaam aan zie je prachtige vooruitgangen ontstaan, die voor mij eigenlijk niet interessant zijn. Wat een charme om je te behelpen. Ken ook mensen die vernieuwingen wel kunnen betalen, maar alles bij het oude laten, ben het geheel met ze eens. Gevoel van terug in de tijd vind ik heerlijk.
groetjes Carine
Mijn vriend woont net buiten stad Antalya, omgeving Lara. In een groot appartement met z’n moeder en jongere broer. Ze hebben ieders hun eigen slaapkamer. Een grote woonkamer, met tv, dvd, enkele kleine kastjes en kaders aan de muur, goeie zetels, een houtkachel en een groot balkon buiten.
Geen centrale verwarming, maar ik heb daar op zich niet zo’n problemen mee, de kachel in de woonkamer geeft genoeg warmte, in de slaapkamer niet maar met twee in een 1 persoonsbed onder een donsdeken is de temperatuur wel ok ;).
De badkamer is ruim genoeg geen bad maar wel een douche met een boiler en daar is altijd warm water, maar na het douchen staat de badkamer altijd volledig onder water(geen douchebadje) maar dat is zo weggeveegd, alleen oppassen dat je geen kleren op de vloer laat liggen. Het toilet spoelt niet door… dat doe je met een emmer water.
De keuken is groot en voorzien van oven, wasbak, kookvuur, waterkoker, koelkast en wasmachine(geen microwave, dan weet je hoe vaak je die gebruikt hihi) geen warm water om af te wassen maar dan nemen we de waterkoker he.
Met elektriciteit nooit problemen, kortom een beetje simpeler dan mijn leventje. Maar zeker goed genoeg voor mij, dan denk ik soms waarom heb ik die luxe nodig, ja omdat het makkelijk is… en omdat ik het gewoon ben zeker.
Geen auto, maar de bus stopt vlakbij dus geen probleem.
Z’n moeder zegt dat dan wel zo: ‘leuk gezin, maar slecht huis hé!’ Maar meer hoeft voor mij echt niet en dat weet ze ook wel maar daar lacht ze dan mee hé. Ze maakt altijd lekker en veel eten zodat als ik iets niet zou lusten ik altijd ook wat anders kan eten… maar als ik er ben moet ik natuurlijk ook koken hé. Dat vinden ze dan ook leuk om eens iets anders te proeven he. De eerste keer had ik spaghetti gemaakt maar er was te veel tomatenpuree in saus(viel echt te veel ineens uit die pot) maar het was dan wel ok. Ook heb ik eens paella gamaakt en die viel echt in de smaak, moeder was er de volgende dag met m’n saffraan vandoor… en wat kregen we te eten 's avonds: paella op turkse wijze. Ze had nog nooit gekookt met saffraan en dat viel haar blijkbaar wel in de smaak :).
Zoveel leuke herinneringen, kan er nog zoveel vertellen maar dan houd ik niet op.
In maart ga ik z’n vader ontmoeten die woont in Kalkan maar ik weet niet in welke omstandigheden ofzo, weet eigelijk nog niet zoveel van hem. Dat ie een relatie heeft (gehad?) met een belgische vrouw, dus dat valt al mee… Ben benieuwd.
mijn vriend woont nog bij zn ouders in de bergen in de buurt van Denizli, maar is daar bijna nooit. nu werkt hij en hij slaapt dus in huis van personeel zeg maar. daar ga ik volgende week verblijven als het goed is.
zn broer woont samen met zijn vrouw en 2 kinderen boven mn vriends ouders.
toen ik bij zn zus verbleef werd er gewoon een tafel voor mij neergezet, terwijl ik er niet eens om vroeg. ik had best op de grond willen eten. ik heb uiteindelijk 2x op de grond gegeten.
zn zus heeft gewoon een toilet, maar op een dag was er geen water. toen ik voor de 1e keer ging douchen was de kraan eerst te heet en daarna te koud. ik zei maar tegen mn vriend dat ik wel snel onder de koude douch ging :unibrow: maar toen was het water goed.
zijn zus heeft ook geen gewone verwarming. (weet niet hoe je dat ding noemt :wacko: )
badkamer hebben ze niet. waterkraantje waar we onze tanden poetsen staat op de gang.
geen problemen met de elektriciteit gehad in die 10 dagen dat ik er was.
ik ben 11 maanden in tr geweest in ayvalik.
we hebben daar in een app gewoond en we hadden een gewone wc en douche ,in tr heb je een zender die zend de programmas uit gewoon in het engels , ik keek daar altijd naar, maar soms had ik net de pech als het heel slecht weer was dat dan de stroom uitviel:(
vorig jaar is er ook een lichte aardbeving geweest, daar hebbe wij maar een beetje van gevoeld het was snachts daarna was de stroom uitgevallen, een dag later toen we op straat liepen zag je bij sommige mensen dat ze met tenten naast de appartementen sliepen omdat ze bang waren.
je ziet er altijd poezen en honden op straat, en je ziet altijd wel iemand op straat.dat mis ik hier wel.
@ Carine, gevoel van terug in de tijd. Ik heb er ook geen problemen mee.
Toen ik klein was. heeeeeeeeel lang geleden, was de situatie behoorlijk vergelijkbaar. Het geeft beslist nostalgische gevoelens.
Maar of ik die tijd weer terug zou willen? Ik weet het niet hoor. Ondertussen reumatische klachten en dan hou je wel van bv een beetje warmte;)
Over geen water gesproken: hier is in nog geen 3 maanden tijd het water 7 keer afgesloten geweest en daar word je best wel simpel van op een gegeven moment.
m.irene. ja dat geloof ik, t is hier heel verschillend vind ik, bij de ene terug in tijd, de andere bijna zover als in europa, maar hou wel van beetje eenvoud en inderdaad nostalgie, ben 35 maar jachtig Nederland hoeft voor mij echt niet meer. ja water missen we niet graag he. hier valt t wel mee, op 6 maanden 1x
groetjes
Ik woon dan wel niet in Turkije, maar ben er zo’n 10 weken per jaar te vinden in ons appartement in Marmaris. Al diverse keren meegemaakt dat de stroom uitvalt, van 1 minuut tot een aantal uren. Ach, kaarsje aan dan maar en als het in de nacht gebeurd slaap je toch!(of zoiets hihi)
Het afwaswater moeten we idd ook vaak even warmen in de waterkoker, ook geen ramp toch? Het heeft allemaal wel wat! Terwijl ik hier in ons huis alle gemakken en luxe heb, mis ik dat daar echt helemaal niet. Geniet ervan als de was op het balkon hangt te drogen in de zon en dat de schone vaat staat uit te druipen in het rek! Vorig jaar hebben wij ook een aardbeving meegemaakt, het waren meer losse schokken zeg maar…doodeng. We zijn nog nooit zo bang geweest en wisten in 1e instantie echt niet wat we moesten doen. Maar de mensen die achter ons wonen bleven allemaal erg rustig, totaal geen paniek. Ze zijn t wel een beetje gewend geloof ik. Wij hopen het in elk geval niet meer mee te maken, maar tis wel te verwachten daar. We nemen het allemaal maar voor lief. Als ik daar ben in ons eigen huisje ben ik zielsgelukkig en daar kan niks tegenop!!
Maar weet nu gelukkig hoe die werkt…haha…