Hola,
Veel reizigers ontbreekt het aan kennis en bewustzijn om te reizen op een verantwoorde manier. Vaak zijn ze zich niet bewust van de gevolgen van hun daden en dat hun goede bedoelingen negatieve gevolgen kunnen hebben. Hieronder enkele tips over hoe reizigers kunnen bijdragen aan duurzaam toerisme en verantwoord reizen in Nicaragua evenals in het algemeen.
Steun lokale bedrijven/initiatieven
“When you travel, remember that a foreign country is not designed to make you comfortable. It is designed to make its own people comfortable.” – Clifton Fadiman
Voor Nicaragua en veel andere ontwikkelingslanden is toerisme een van de belangrijkste inkomstenbronnen. Dit is positief, maar vaak gaat veel van het geld dat wordt uitgegeven door toeristen naar buitenlandse investeerders die de eigenaars zijn van accommodaties, touroperators, restaurants, faciliteiten, resorts, etc. Buitenlandse investeerders brengen ook verwestering met zich mee, wat -op een bepaald niveau- een negatieve impact heeft op de lokale cultuur en natuur. Om dit te voorkomen is het van cruciaal belang om lokale bedrijven en initiatieven te steunen. Alleen op deze manier profiteert de lokale bevolking van het toerisme.
Als toerist kun je dus een enorm verschil maken door te boeken (accommodatie, tours, etc.) bij bedrijven die eigendom zijn van de lokale bevolking. En door gebruik te maken van lokale gidsen, openbaar vervoer en te eten op de lokale markt of in restaurants die worden gerund door de lokale bevolking. Het zal misschien niet altijd de meest luxueuze en comfortabele optie zijn, maar het is wel het beste voor de lokale bevolking en de bestemming waar je te gast bent. Zoals bovenstaande quote zegt: probeer je aan te passen aan de plaatselijke omstandigheden en cultuur. Het steunen van lokale bedrijven/initiatieven is immers de belangrijkste factor om toerisme op een duurzame manier te ontwikkelen en duurzaam te houden.
(Kind) Bedelaars & (Kind) Straatverkopers
“Giving gifts in an arbitrary way often turns the people in a destination into beggars, who see Western travelers only as people who give them things” – CREST Center for Responsible Travel
Kinderen
Het wordt altijd afgeraden om geld te geven aan bedelende kinderen en kind straatverkopers, omdat kinderen naar school moeten gaan en niet moeten bedelen en/of verkopen op straat. Bedelen en verkopen zijn kinderarbeid! Als deze kinderen geld ontvangen, zullen de ouders aangemoedigd blijven om hun kinderen de straat op te sturen in plaats van naar school. Op deze manier wordt er een hele industrie gecreëerd, waar ouders hun kinderen in extra vuile en versleten kleren de straat opsturen, want buitenlanders worden gezien als lopende geldautomaten en hoe armoediger de kinderen eruit zien, hoe meer geld er kan worden verdiend.
Veel kinderen komen op straat in contact met criminele activiteiten, drugs, etc. Het geld dat ze ontvangen wordt meestal besteed aan slechte voeding (fastfood), drugs (met name lijm), alcoholverslaving van ouders, etc. Door drugs en ondervoeding wordt de groei van deze kinderen vertraagd. Daarnaast zijn latino’s klein gebouwd. Om deze redenen lijken kinderen slechts 8 of 9 jaar oud, in feite zijn ze 12 jaar of ouder en kunnen zij onverwachts brutaal en agressief uitvallen naar toeristen.
De laatste jaren zijn kind bedelaars en kind straatverkopers een plaag geworden in Granada, ondanks het feit dat er verschillende organisaties (bijv. Carita Feliz) bestaan waar kinderen gratis maaltijden, onderwijs en andere hulp kunnen krijgen. De reden waarom deze kinderen daar niet heen gaan, is omdat toeristen lucratiever zijn. Iets willekeurig aan een ander geven geeft vaak een goed gevoel, maar werkt in dit geval schadelijk. Verschillende restaurants in Granada hebben in hun menukaart een flyer met uitleg en een dringende oproep om geen geld te geven aan kinderen. Als je graag deze kinderen wilt helpen, is het aan te raden om organisaties te steunen die rechtstreeks met deze kinderen werken. Of steun organisaties die doen aan onderwijs ondersteuning en programma’s voor capaciteitsopbouw, zodat de kinderen op school blijven en niet de straat opgaan.
Volwassenen
Ouderen en mensen met een handicap die bedelen zijn vaak aan hun lot overgelaten. Toch zal de hoeveelheid geld wat je zal geven niets voor hen veranderen op de lange termijn. Om deze reden is het steunen van organisaties die deze mensen helpen nog steeds de beste manier om ze te helpen.
In een stad/dorp zijn vaak meerdere plaatsen waar straatverkopers hun stand mogen hebben staan en waar ze hun producten legaal mogen verkopen, bijv. centrale parken, boulevards, enkele toeristische bezienswaardigheden, etc. Het is aan te raden om alleen op deze plaatsen te kopen van straatverkopers, want vaak moeten zij betalen voor hun plek en is dit hun (fulltime) baan. Vermijd het kopen van straatverkopers op andere plaatsen, zoals bijvoorbeeld restaurants. Anders worden straatverkopers aangemoedigd om mensen tijdens het eten lastig te vallen wat erg vervelend en ongemakkelijk is.
Meenemen van cadeaus/spullen uit Nederland
*“Well-meaning gifts outside of a relationship result in loss of dignity to both sides.” – CREST, Center for Responsible Travel
*
Voordat je geschenken meeneemt vanuit Nederland (bijv. potloden, schriften, snoep, kleding, speelgoed, enz.) moet je twee keer nadenken. Het willekeurig geven van geschenken aan mensen op een bestemming maakt vaak dat mensen veranderen in bedelaars, zoals eerder vermeldt. Het gebeurt ook dat goedbedoelde cadeaus niet worden gebruikt of mensen weten niet wat ze ermee moeten doen.
Het kan ook schade veroorzaken. Vooral snoep zorgt voor gebitsproblemen. De lokale bevolking heeft vaak geen geld/kennis om deze mensen te helpen met gebitsproblemen. Maar het geven van geschenken buiten een relatie kan ook jaloezie, chaos of verdeeldheid opwekken onder de mensen.
Het is belangrijk om organisaties of mensen die de lokale situatie kennen te laten bepalen wat, wanneer en hoeveel nodig is voor wie. Bovendien geen geschenken meebrengen vanuit Nederland, maar de producten lokaal inkopen. Op deze manier ondersteun je ook de plaatselijke bedrijven/economie en sla je twee vliegen in een klap.
Bezoeken van sloppenwijken, weeshuizen en scholen / maken van foto’s
“Children are not pets. Orphanages are not zoos. Unless the visitor is giving a skill to a place, interacting with kids needs to be monitored and shouldn’t be happening on a regular basis.” – CREST, Center for Responsible Travel
“Poverty tourism” is (nog) niet erg ontwikkeld in Nicaragua, maar het is een opkomende trend wereldwijd. Bijvoorbeeld in Brazilië, Zuid-Afrika en Kenia, waar je als toerist een middagje een bezoek brengt aan een sloppenwijk, weeshuis of school via een georganiseerde tour. Dit soort tours zijn alleen duurzaam als het initiatief vanuit de lokale gemeenschap komt en door hen gesteund wordt. Een touroperator die zulke tours aanbiedt dient connecties te hebben met de lokale gemeenschap en gebruik te maken van lokale gidsen die de gemeenschap kennen.
Vaak worden deze tours verkocht onder het mom van bewustzijn creëren onder toeristen en het genereren van inkomsten voor de arme mensen. Aan de andere kant beweren critici dat het storen van mensen in hun dagelijks leven en het nemen van foto’s van arme mensen of weeskinderen, die onlangs erg geleden kunnen hebben, hen reduceert tot de status van leeuwen en zebra’s. Het is duidelijk dat dit soort bezoeken benaderd moeten worden met de nodige voorzichtigheid. Ook is het altijd goed om na te vragen hoeveel geld er rechtstreeks naar de lokale gemeenschap gaat, een gouden regel in het toerisme is namelijk dat degene die het organiseert het meeste verdient.
Even belangrijk is het gedrag en de houding van de toeristen. Het nemen van foto’s, te koop lopen met je rijkdom, het willekeurig uitdelen van geschenken, etc. benadrukken ongelijkheid en maken de kloof tussen de toeristen en de lokale bevolking alleen maar groter in plaats van mensen samen te brengen. Toeristen zijn gasten op de bestemming en daarom dienen zij te allen tijde de lokale bevolking en cultuur te respecteren. Verder is het raadzaam om van te voren toestemming te vragen aan de persoon van wie je een foto wilt nemen.
Vrijwilligerswerk
“It cannot be stressed enough – volunteers, unless properly managed, are fundamental drivers of disempowerments of and disowning of projects by communities. All interventions should be approached with caution and respect.” – CREST, Center for Responsible Travel
Veel mensen hebben een zeer eenzijdig beeld van vrijwilligerswerk. De ervaring is dat de vrijwilligers tenminste zes maanden nodig hebben om daadwerkelijk iets positiefs bij te dragen. Het is ook belangrijk dat de vrijwilligers over voldoende en juiste kennis, vaardigheden en ervaring beschikken. Ook kennis van de lokale cultuur en taal is essentieel. Ten slotte moeten vrijwilligersprojecten niet gebaseerd zijn op vraag van de vrijwilligers, maar op de behoeften van de lokale gemeenschappen. Zij moeten de projecten ondersteunen en worden betrokken bij de besluitvorming en het gehele proces.
Helaas gebeurt het maar al te vaak dat de vrijwilligersprojecten niet voldoen aan alle bovengenoemde criteria. Het resultaat is dat goed bedoelde steun niet bijdraagt, maar juist nadelig wordt voor de lokale bevolking.
Voorbeelden:
[ul]
[li]De meerderheid van de vrijwilligersprojecten bestaat uit eenvoudig werk (bijv. kleinschalige bouwprojecten, lesgeven, werken met kinderen) wat ook kan worden uitgevoerd door de lokale bevolking. Op deze manier nemen vrijwilligers de lokale werkgelegenheid en de verantwoordelijkheid van de lokale bevolking over.[/li][li]In sommige gevallen worden vrijwilligersprojecten geëxploiteerd door organisaties of de lokale bevolking, met name door het creëren van eenvoudige vrijwilligersprojecten voor puur commerciële doeleinden. Vrijwilligerswerk is immers een lucratieve business.[/li][li]Als het gaat om projecten met kinderen zijn veiligheid, consistentie en structuur erg belangrijk, waar aandacht en interactie zoveel mogelijk moet plaatsvinden binnen de interne relaties, zoals familie of school. Vrijwilligers moeten een passend CV en specifieke vaardigheden bezitten eventueel aangevuld met een uitgebreide check en een goede training. Daarnaast een verplichte deelname van minimaal zes maanden in plaats van elke week een nieuwe vrijwilliger. Te vaak gebeurt het dat vrijwilligers verschijnen in het leven van een kind en wanneer de relatie zich verdiept, een vertrouwensband ontstaat en het kind gehecht raakt, de vrijwilliger weer verdwijnt.[/li][li]Vrijwilligersprojecten dienen passend en duurzaam te zijn. Het gebeurt vaak dat vrijwilligers een school verven of een huis bouwen en wanneer ze vertrekken, de verf eraf valt en de muren moeten worden herbouwd. Of dat de lokale bevolking geen leraren heeft voor de gebouwde school, geen technicus voor de nieuwe waterfilter en ze uiteindelijk geen gebruik maken van de nieuwe waterpomp in het dorp, omdat het lopen naar de rivier een belangrijke sociale gebeurtenis is wat deel uitmaakt van hun cultuur.[/li][li]Door de lokale bevolking niet (voldoende) te betrekken, zal deze zich ook niet gemotiveerd en verantwoordelijk voelen, wat betekent dat het project nooit kan draaien op eigen kracht. Dit geldt ook als het project gebaseerd is op vraag in plaats van de behoeften en wensen van de lokale bevolking. Uiteindelijk zal het project zijn doel missen.[/li][li]Vrijwilligers kunnen een lokale gemeenschap afhankelijk van hen maken, want ze creëren werkgelegenheid en inkomen via verblijf bij gastgezinnen, tours, verkoop van ambachten en producten, enz. Dit maakt de gemeenschap afhankelijk van vrijwilligers.[/li][li]Vrijwilligers hebben de neiging de grote fout te maken om te denken dat het project volledig afhankelijk van hen is en dat ze precies weten hoe dingen werken. Tijdens hun werk maken ze een duidelijk onderscheid tussen ‘hen’ en ‘de armen’. Op deze manier creëren vrijwilligers een kloof tussen twee culturen in plaats van deze samen te brengen. Dit resulteert vaak in onwetendheid van de vrijwilliger en frustratie onder de lokale bevolking. Voorbeeld: Verschillende vrijwilligers gebruiken verschillende westerse lesmethoden, want elke vrijwilliger is ervan overtuigd dat zijn manier van lesgeven de beste is. Dit is natuurlijk erg verwarrend voor de kinderen en erg vermoeiend voor de leraren. Wanneer de vrijwilligers zijn vertrokken, gebruiken de lokale leraren gewoon hun eigen lesmethode. Gelijkheid is een voorwaarde om bij te dragen op een duurzame manier. Door bijv. trainingen kunnen sociale en culturele inzichten worden gecreëerd. Het is altijd de vrijwilliger die zich moet aanpassen aan de behoeften en wensen van de lokale bevolking en het is de vrijwilliger die te gast is en die te allen tijde de lokale cultuur en gewoonten dient te respecteren.[/li][li]Te vaak is het de vrijwilliger die centraal staat in plaats van de bijdrage aan het project of de lokale bevolking. De tijd en moeite die geïnvesteerd wordt in de vrijwilliger is vaak veel meer dan de werkelijke bijdrage van de vrijwilliger. En de tijd die de vrijwilligers aan het project besteden is vaak veel korter dan de tijd die vrijwilligers echt nodig hebben om zich aan te passen aan hun omgeving en een andere cultuur. Op deze manier profiteert alleen de vrijwilliger die vaardigheden ontwikkelt en ervaringen opdoet.[/li][/ul]
Gelukkig kan vrijwilligerswerk ook duurzaam zijn, zie de hierboven genoemde criteria. Het succes van een vrijwilliger hangt af of ze geschikt zijn voor de rol waarin ze betrokken zijn en hun vermogen om proactief te zijn en sociale relaties met de lokale gemeenschap op te bouwen. In Nicaragua zijn er diverse vrijwilligersprojecten en organisaties waar je vrijwilligerswerk kunt doen. Controleer vooraf of deze projecten duurzaam zijn en ook of je in staat bent om daadwerkelijk een positieve en duurzame bijdrage te leveren.
Deel hieronder ook jouw tips die bijdragen aan verantwoord reizen!
Saludos,
Sole