hallo allemaal!
Ik ben weer terug van een heftig weekend Berlijn!!
We zijn donderdagochtend keurig op tijd vertrokken, helaas erg veel file onderweg en we hebben er 2,5 uur over gedaan om bij de grens te komen. Dat was erg jammer. Onderweg nog even een pitstop gemaakt om mijn nieuwe lens op te halen.
Uiteindelijk waren we om 6h in het hotel en zijn we meteen met de Ubahn naar de Alexanderplatz gegaan. Daar hebben we de toren beklommen en hadden we prachtig uitzicht 360 graden over Berlijn. Konden zelfs het concert van U2 zien bij de Brandenburger Tor. Beetje rondgekeken bij het Sony center, waar de Europese premiere van 2012 zou zijn, mooie nachtfoto’s gemaakt van de abstracte gebouwen daar. Om 10h weer terug richting hotel kwamen we onderweg een Argentijns restaurantje tegen, waar we voor 20 euro schandalig lekker hebben gegeten. Vanaf dat moment was dat ons standaard restaurantje, een dikke vette steak voor 8 euro… dat slaan we niet af!
Vrijdag had ik besloten pas laat naar de ijsbaan te gaan, want wilde toch wel samen Berlijn in. het was zonnig, helder en lekker fris. we wilden van Potzdammer platz naar de Brandenburger Tor lopen (700m) maar vanwege de 20jr muur-val-festiviteiten stonden er heel veel hekken en waren ze immense domino stenen aan het plaatsen. Uiteraard precies op de plek waar dus 20 jaar geleden de muur stond. Erg onwerkelijk om dat zo te zien, het werd nog erger, want het leek wel 20 jaar terug in de tijd. we liepen in west berlijn, langs de dranghekken, in de veronderstellen wel door te kunnen lopen. maar op een gegeven moment mochten we niet verder ivm op- en afbouw van stellages achter de Brandenburger Tor. Dus wij omlopen, dachten we, ook niet, door het park dan maar, ook geen toegang. Het was zo;n levensechte ervaring. We wilden van west naar oost berlijn, maar door de scheiding kon het niet. we konden er niet overheen, en ook niet langs. en we zagen de mensen aan de andere kant lopen, daar wilden we heen maar dat lukte niet!! al met al 1.5 uur over gedaan om toch aan de andere kant te komen, en dit heeft heel erg diepe indruk op mij gemaakt, want op de dag af 20 jaar geleden, was dat gewoon de realiteit, daar ter plekke… heel onwerkelijk.
we hebben unter den linden lekker caffee mit kuchen gegeten. hahaa, lekkere stukjes taart, 3 soorten en van elk een stukje. was erg jammie. vervolgens zijn we naar de Reichtag gegaan en kwamen we langs een hek met allemaal foto’s van mensen die de eerste slachtoffers van de muur waren. doodgeschoten, geliquideert… erg aangrijpend.
Bij het metrostation Brandenburg moesten we best wel even wachten, maar we hebben ons goed vermaakt met de tentoonstelling over de toren door de jaren heen. foto’s uit 1889 en 1989 en alle tijden daar tussen. de platgebombaardeerde vlaktes. we hebben ook heel veel ansichtkaarten bekeken van vroeger en nu. het was heel erg levendig en echt.
we zijn via de Sbahn Berlijn doorgegaan, lekker in het zonnetje gezeten op de Kurfurstendamm, gewinkelt in de KaDeWe, daar hadden ze buiten allemaal foto’s van de werknemers hangen, hoelang ze er werkten en wat ze deden, en hun antwoorden op de vraag: wat deed je om 20h op 9 nov. 1989. De een lag te slapen, de ander was er nog niet, weer een ander heeft het op tv gevolgd of was onderweg naar een personeelsfeest, en enkele antwoorden: ik stond op de muur, ik was bij de Brandeburger Tor. Heel onwerkelijk om dat te zien tussen de mercedesen en audi’s en limousines enzo.
Binnen was het echt een walhalla! we gingen voor de nespresso hoek, wat wel grappig was, maar hebben de meeste tijd op de foodcourt doorgebracht, vis afdeling, organen, handgemaakte pasta’s, cognac voor 17.000 euro etc… erg decadent!
Daarna zijn we teruggegaan naar het hotel, ff opfrissen en toen was het tijd voor het schaatsen!! jippie!! het was echt heel erg leuk om er weer te zijn, om de snelheid te zien en begon aan alle kanten te kriebelen. veel bekenden gezien natuurlijk. bevriende schaatsfotograaf zegt: wat doe je in het publiek? je hebt toch een perskaart… uhm nee, ik had wel dat formulier ingevuld, maar nooit nix meer gehoord. dus hij zegt: ja dan heb je er een…
nou… dus vol verwachting de volgende ochtend vroeg naar de baan. moeite om binnen te komen, maar okey. dus ik bij het accreditatie burootje… nee, we kennen u niet, uw naam staat niet op de lijst. hoop gedoe, maar ze zeiden ook niet: ophoepelen. dus in het duits precies uitgelegd hoe en wat en ineens moest de printer aan, en had ik mn perskaart!! whoohooo!!
mn kaartje dus weer afgegeven aan paps, die ging nog de stad in en zou om 2h terugkomen want hij wilde nix missen! hij vond het schaatsen leuk! maar goed. ik mocht dus overal komen, langs de baan, op de perstribune, gratis koffie-thee en broodjes. mocht alleen niet naar de innercircle maar was voor mij al helemaal gaaf. hahaha ik kan daar wel aan wennen (helaas is dit alleen voorbehouden voor zo’n kleine baan, in thialf is zoiets onmogelijk)
maar was dus super gezellig. paps was weer terug voor de topwedstrijden. die heeft zich erg vermaakt. s’ avonds lekker weer uit eten bij de argentijn, lekker kangaroebiefstuk op en nog even op de laptop in de hotelkamer frobelen.
zondag weer hetzelfde recept. pappie de stad in, auto’s en treintjes kijken, ikke naar de baan. foto’s maken, direct via internet op de perstribune uploaden, updates twitteren en mezelf vermaken. voor de Agroep was paps weer op de tribune. heb me prima vermaakt!
zondag zijn we om 6h weer vertrokken uit Berlijn en nadat onze tomtomtruus ons verkeerd had gestuurd, toch snel weer op het juiste pad en om half 1 waren we thuis. nog even wat gegeten, mams bijgeklets en om 4h lag ik in bed.
Om 11 uur vanochtend ging de telefoon, mn baas. eerst dacht ik nog, goh… raar, maar hij vertelde dat hij nieuws had wat niet kon wachten. aan de toon dacht ik al, owh owh. we hebben dus vandaag te horen gekregen dat de hele afdeling naar Madrid gaat. Eerst dacht ik nog, hij belt om te vertellen dat mn contractverlening van 1 jaar niet doorgaat, maar al snel bleek dat het echt om de hele afdeling gaat. 200 man geloof ik.
vanmiddag een presentatie gehad, finance en sourcing gaat gefaseerd naar Madrid. ergens tussen februari en october. helaas voor ons, werken wij net iets anders en is het dus niet duidelijk wat en vooral wanneer het voor ons aan de orde is…
prioriteit is nu de mensen die een tijdelijk contract hebben en die binnen nu en 2mnd verloopt (ik dus, 31 dec) en hopelijk heb ik daar snel nieuws over. Ik hoop een jaarverlenging of toch op zn minst 6 mnd, maar zou niet gek staan te kijken als het helemaal niet kan… en dan zit ik dus over 6 weken zonder werk, zonder sociale regeling of iets. Op zich is er wel een goed sociaal plan voor de mensen met vast contract, maar ik weet dus niet in hoe verre ik daar onder val…
was dus een flinke klap. iedereen ontdaan. mensen huilen. niet meer gewerkt…
ik moet het nog even laten bezinken. ik heb ook geen idee wat het voor onze afdeling betekend en voor mij specifiek. niemand weet het, dus maar gewoon afwachten…
dus… das mijn verhaal. ik ga me ff weer storten om mn foto’s. staan er al wat op FB en strax op mn site…