(origineel bericht op be-more.nl)
This Is Uganda
Wat gaat de tijd snel, weer een week voorbij. Een korte terugblik. Sinterklaas gaat ons niet stilletjes voorbij in Uganda. Binnen ons huis hebben we lootjes getrokken, dus gedichten schrijven en cadeaus kopen voor elkaar. In spelvorm brengen wij onze sinterklaasavond (een dagje te laat) door MET pepernoten!
Moses heeft al boeken gekocht van het sponsorgeld. Voor elke klas zitten er boeken bij en hij heeft zelfs nog wat posters gekocht voor o.a. het tellen en het alfabet. Leuk om iets tastbaars te hebben waar je aan bijgedragen hebt. Bij deze, nogmaals bedankt voor het kopen van de kaarten/donaties!
Omdat het nu vakantie is gaan we niet meer naar de scholen om les te geven. In plaats hiervan gaan we één keer in de week naar een community om hier de kinderen een leuke middag te geven. Er zijn ruim 60 kinderen en we spelen verschillende spellen met ze. Aan het eind is er nog limo en biscuits om de dag compleet te maken. Het mooie was nog dat we tussen de koeien aan het voetballen waren en tikkertje deden. Het kan hier allemaal!
Op vrijdag geen project want we zitten dan al in de matatu (klein busje) richting Kampala met alle vrijwilligers die dit weekend in Masaka waren. Aangekomen in Kampala worden de tassen even snel geleegd om plaats te maken voor souvenirs, we gaan namelijk naar de vrouwenmarkt. Souvenirs kopen ten top. Na een geslaagd middagje shoppen komen we moe maar voldaan terug bij ons hostel. In de avond gaan we eten bij een Indiaans restaurant wat ons is aangeraden. Wanneer we binnen komen wanen we ons even in het westen, het lijkt totaal niet op de rest van Uganda. Het eten is heerlijk en zeer welkom. Hoewel we aan het eind wel even voor een kleine verrassing (de kleine lettertjes achterin het menu) komen te staan. Servicekosten en btw niet ingebegrepen. Hop gewoon 10.000 shilling pp erboven op terwijl het eten maar 20.000 pp was. Het mag de pret niet drukken. Een klein groepje gaat nog richting een barretje in de stad. Ik sluit aan bij de groep die naar huis gaat, morgen staat er raften op het programma en dat wil ik wel in volle glorie meemaken.
Vroeg in de ochtend worden we opgehaald om met 7 meiden een dagje te gaan raften. Na een goede safety briefing en nog wat oefeningen op een rustig stukje van de Nijl gaat het echte werk beginnen. We hebben iedereen zover kunnen krijgen op het hoogste niveau te gaan (grade 5) dus we gaan het meemaken. We houden het lang vol om niet om te vallen, zelfs in grade 5 bleven wij boven water, maar dat kan natuurlijk nooit lang duren. Het is echt even een moment dat je niet weet wat voor, achter, boven of onder is voordat je weer bovenkomt. Maar echt supergaaf om te doen, raften op de Nijl in Uganda. Na een heerlijke, afsluitende bbq rijden we terug richting Kampala waar de rest van de dag al de hele dag op een festival te vinden is. Het This Is Uganda festival, georganiseerd door Nederlandse jongens. Natuurlijk willen wij hier nog even wat uurtjes van meepakken. Op de terugweg vragen wij onze driver of we langs de plek komen waar het is en of hij ons dan af kan zetten. Hij is een beetje nors en zegt dat hij ons afzet op de plek waar hij ons ook heeft opgehaald. Helaas. Dan komen we Kampala binnenrijden en zien we bavaria vlaggen, horen we gezellige muziek. Het is ons duidelijk dat hier het festival aan de gang is. ‘Stop sebo’ galmt door de bus en we stoppen gelukkig. Na een snelle rondvraag bij onze mederafters (niet iedereen was erop voorbereid om in 1x door te gaan) stappen Maurine, Marissa en ik uit om meteen naar het festival te gaan. Heerlijk om daar nog in het licht aan te komen, de laatste zonnestraaltjes mee te pakken onder het genot van een biertje. We blijken nog niet veel gemist te hebben omdat het de hele dag nogal rustig was. In de avond komt de sfeer er redelijk in. Ook al is de muziek voor ons voor 99% onbekend, het is toch wel even lekker om zoiets mee te pakken als je in Uganda bent. Echt heel leuk georganiseerd! Met een aantal gaan we nog door naar de afterparty in de Iguana bar. Op zondag gaan we, nadat we heerlijk hebben uitgeslapen, ontbijten bij ‘Brood’. Een Nederlandse bakkerij in Uganda, hoe lekker wil je het hebben! In de middag komen we moe maar voldaan terug in Masaka. Ik kan me gaan opmaken voor m’n laatste week project, m’n laatste week Uganda. Heel raar om nu te gaan aftellen. Ik heb echt wel heel erg zin om weer naar Nederland te gaan, mn leven weer oppakken en leuke dingen te doen met vriendinnen. Maar het is toch ook zo bizar om hier na deze weken weer weg te gaan. Je hebt in deze weken toch 24/7 samengeleefd met een aantal mensen, weekenden met elkaar doorgebracht en opeens moet je dan afscheid nemen. Gelukkig hebben we nog een weekje, dus gaan we nog maar even goed genieten met z’n allen!
Veel liefs,
ps Ingrid bedankt voor je berichtje. Je wordt hier ook nog elke dag gemist! Ik kan me jou afscheidsparty nog goed herinneren en a.s. donderdag is het onze beurt!