(origineel bericht op be-more.nl)
The Malawian way of life
Lieve allemaal,
Dank jullie wel voor de snelle, lieve en attente reac ties!
Ik heb al 2 keer eerder een lange boodschap voor op het weblog geschreven, beide keren is het niet gelukt om ze te verst uren. Een nieuwe poging dus!
Christien en ik zijn van-de-week bij een wijkschool langs geweest en hebben daar 2 Engelse lessen gevolgd/bijgewoond. Dat gaat niet zomaar… eerst een gesprek met de hoofdmeester, afspraken maken en dan op een ochtend om 07.30 uur present zijn het volkslied te zingen ( bij te wonen). Voor de school hadden we een globe meegenomen en voor de leerlingen een schrift ( de Hema) en potloden, puntenslijpers en gummen (Bruynzeel) . De leerlingen vonden het fantastisch! Grote jongens van 15-16 jaar die zo blij zijn met basale schoolspullen!
En dan de schoolboeken: bij ons lagen die al jaren bij het oud papier. Daarnaast doen 5-6 leerlingen samen met 1 leerboek. En een computer: echt niet, zelfs niet bij de hoofmeester. Wel een vraag om in Nederland te kijken naar een 2e hands exemplaar.
In ons huis hebben we sinds kort een puppy: Leo. Leo is een lieverd en moet ooit een waakhond worden. Dat is nog een lange weg te gaan want voorlopig is het een knuffelkont die het liefst op schoot zit en aan de voet zit. Leo heeft al 3 kuikens opgegeten die niet van ons waren. Als reactie heeft iemand Leo van ons gestolen en bij iemand anders ondergebracht. In Malawi heerst een vertelcultuur en dus wisten we binnen een dag waar Leo was. Samen met het buurmeisje en 2 vrijwilligers is Leo teruggestolen. Oog-om-oog, kuiken om hond tactiek toegepast.
En dan de dagen: we staan om 06.00 uur op, poezenwasje in het washok ( we noemen het douche) vanuit een bak met meestal koud water, aankleden, medicatie innemen en ontbijten: boterham met honing en een kopje thee. Tandenpoetsen, rugzak inpakken en dan… Het toilet is een hok met daarin een gat in de grond. Ik ben daar niet goed in , dat snappen de meesten van jullie wel en dus heb ik een alternatief gevonden ( into the bush). Dan lopen we 20 minuten naar de office, berg af en op en neen geen geplaveide paden ! Onderweg komen we altijd kinderen tegen en samen vormen we een veelkleurige sliert van mensen.
Qua klussen doe ik verschillende dingen: voorschoolse opvang ( schreef ik eerder over), Engelse les, workshop zingen, volleybal met de meisjes,…Na de activiteiten lopen we weer naar huis. Veel groeten, veel lachen en zwaaien. Thuis hebben we onze huismoeder Mary die heerlijk kookt. We maken per week een schema van wat we graag willen eten en wanneer het budgettair lukt dan is het smullen. Ik mis de karnemelk, de joghurt, de appels en het volkorenbrood met kaas ( nee, de chocolade eigenlijk niet) zo-nu-en-dan maar daar kan ik goed mee leven. Na het avondeten doen we een spelletjes, lezen of praten we en tussen 20.00- 21.00 uur ga ik vaak al naar bed.
Tot zover mijn weblog vandaag. Ik probeer in het weeknd weer te schrijven. Dan gaan Christien en ik naar Cape Coast ( chillen, snorkelen en genieten van wat er daar te beleven is ).
Alle liefs voor jullie allemaal en een hartelijke groet vanuit Zomba van
Loes