Een week Kenia is inderdaad veel te kort, fijn dat jullie het zo leuk hebben gehad in ieder geval. Kenia is natuurlijk behalve heel mooi ook confronterend.
Nu ik je post lees, vraag ik me een iets af. Een Engels boek, als iemand nauwelijks Engels zou kunnen spreken, kan die persoon dan wel lezen, laat staan schrijven?
De beachboys die ik ken hebben allemaal een gave dat ze, hoewel lezen en schrijven soms moeilijk voor ze is, wel het spreken van vreemde talen in enkele weken tijd onder de knie hebben zodat ze kunnen verkopen. Ik vind het dan ook best een beetje raar dat Engels, de officiele taal in Kenia, niet wordt gesproken, door beach-boys nog wel.
Als je wat langer in Kenia zou zijn zou ik je willen adviseren om een keer in het plaatsje Ukunda te kijken, op de hoek naar Diani staat een fatsoenlijk lokaal restaurant dat Rongai heet waar je van een soda uit een flesje geen buikpijn krijgt. Al snel word je aangesproken door niet-al-te opdringerige verkopers die allerhande spullen willen slijten zoals stekkerdozen, dvd’s, zonnebrillen, schoenen, maar vooral heel veel goedkope kleding.
Die kledingverkoop is een appart verhaal: kilo’s T-shirts liggen schoon en strak opgevouwen en hoog opgestapeld te balanceren op 2, soms maar 1 hand van de rondgaande verkoper. Als iemand wil kopen, worden heel veel gloedje nieuwe shirts van de stapel aan de potentiele koper getoond, waarna, of er nu wel of geen koop heeft plaats gevonden, alle shirtjes weer zorgvuldig worden opgevouwen en strak opgestapeld om samen met de verkopende eigenaar z’n weg te vervolgen door de warme zon, op weg naar de volgende potentiele klant.
Zulke verkopers moeten al bij zonsopgang op de grote markt in Mombasa zijn om de nieuw aangekomen waar te keuren en te kopen … de rest van de dag bestaat uit rond lopen met kilo’s kleding leuren op zoek naar kopers, om aan het einde van de dag wat geld over te houden voor de vrouw en schoolgeld voor de kinderen. Vaak koop ik niets, soms bied ik ze wel een soda aan wat dan ook enorm gewaardeerd wordt.
Wat ik probeer uit te leggen, is dat er alleen in Ukunda alleen al ondertussen verschillende boekenzaken zitten, het zwermt van de kledingverkopers die allemaal aan het einde van de dag de touwtjes aan elkaar knopen om een maaltijd te kunnen kopen. Je begrijpt bijna niet, dat al deze mensen niet gewoon naar het strand gaan om toeristen aan te spreken voor gratis geld, spullen en kleding of het verkopen van veel te dure waar, maar op het strand daar mag niet zomaar iedere Keniaan komen, helaas.
Wat ik me ook af ben gaan vragen: is het nog wel goed dat toeristen koffers vol met kleding, schoenen, pennen en potloden mee nemen, bedenkende, dat er in de handel van die spullen ondertussen, duizenden gezinnen proberen te overleven … Waarom geef je niet een leuke fooi na een rondleiding op het strand of door een dorp waarmee de beachboy wel z’n huur kan betalen of kleding bij z’n landgenoot, of als je tijd hebt, koop eens iets moois in Kenia … er is genoeg te krijgen hier … dan sla je 2 vliegen in 1 klap.