(origineel bericht op be-more.nl)
Soap serie
Eigenlijk kan ik niet goed beschrijven hoe het leven in het victim friendly centre gaat. Misschien laat het zich toch nog het beste beschrijven als een soap. Waarbij de aunties de ontwikkelingen van commentaar voorzien en hun best doen het script van de verschilende series te herschrijven.
De hoofdrolspelers van de soaps zijn er, zo lijkt het wel, op ingesteld dat alleen de aunties het script kunnen herschrijven. De aunties weten namelijk bijna overal raad mee en de hoofdrolspelers accepteren de aanpassingen van de aunties.
Of het nu gaat om een oudere dame die haar losgeslagen kleinzoon rustig moet zien te krijgen, of een meisje van 19 die terug moet naar school maar geen oppas voor de baby kan vinden, of een vader die zijn kind na de scheiding niet mag zien en een belverbod krijgt maar wel met de moeder moet bellen omdat hij een kopie van haar identiteitsbewijs moet hebben,… de aunties gooien de casus in de groep en de groep weet er raad mee en de hoofdrolspelers doen wat de aunties adviseren.
Het is ook een goed advies. Werkelijk. Want de aunties kennen de mensen bij naam of kennen de familie waar ze uit komen. Het zijn een soort zorgende moeders voor de community.
Een aantal keren heb ik nu mee-geadviseerd in het herschrijven van het script. En dan zit ik op een van de zeven stoelen in het kamertje van drie bij vier met de twee bureaus en een grote kast. De andere zes stoelen worden bezet door de aunties. Er wordt gegeten, gebeld en gecounseld. En dan is er opeens het nieuwe script.
En wordt de soap vervolgd.
Until next time when you will hear doctor Bob saying …