Slechte ervaring Lesbos Wildlife Hospital

Au Pair, Studie, Stage, Vrijwilligerswerk Vrijwilligerswerk Vraag & Antwoord
1

Ik ben net terug van een bizarre ervaring op Lesbos en het lijkt me wel goed om dit ook eens op te schrijven .

Per toeval kwam ik in aanraking met het Wildlife Hospital toen ik op vakantie was op Lesbos .
Ik vond een gewonde meeuw , bracht hem op advies van het hotel naar het Wildlife Hospital in Agia Paraskevis , ontmoette daar het koppel Joris en Ineke , die het WLH runnen en vroeg hun of ze hulp nodig hadden en 2 maanden later vertrok ik weer naar Lesbos om een maand vrijwilligerswerk te doen .

We hadden daarvoor eerst nog wat contact per email gehad en het klonk allemaal goed dus ik had er zin in .
Het onderkomen was vrij primitief , geen douche , een buitentoilet en een gammele keuken maar daar waren ze vooraf wel eerlijk over geweest dus daar had ik me ook op ingesteld .

Wat ze echter niet hadden verteld dat ze beide redelijk overspannen waren en eigenlijk het werk als dusdanig niet meer aankonden. Het is een al wat ouder stel en het werk is inderdaad zwaar , mede omdat ook veel kooien niet handig gebouwd zijn en aangezien het veel schoonmaakwerk is ( dat is het altijd met dit soort banen ) je dus veel op je hurken en gebukt moest werken .

Waar ik en mijn collega ( ook een vrijwilliger ) al snel tegenaan liepen was dat de verwachtingen van dit stel behoorlijk hoog was , niet alleen verwachtten ze dat wij zo snel mogelijk hun dagelijkse taken overnamen maar ook dat er veel achterstallig onderhoud weggewerkt zou worden .
Je doet uiteraard je best om zo goed mogelijk te werken maar het werd al snel duidelijk dat het nooit genoeg en nooit goed genoeg was .
Daarbij komt dat elk detail van hun leven , werk en huishouden totaal vastgelegt en uit vele regels bestonden , alles , maar dan ook alles had een vaste plaats , wat in de werksfeer wel te begrijpen was maar ook in de ruimte waar we als vrijwilliger verbleven mocht niets veranderen , de stoffer moest op een bepaalde spijker met de haren naar binnen hangen , het schuursponsje moest daar , de afwasborstel daar en het waren zoveel regels dat het gewoon onmogelijk was om alles in korte tijd te onthouden .

Dat gaf op den duur best wel wat ergenis want ook al had je op een ochtend , 5 grote kooien schoongemaakt , hun huis geveegd en gedweild , je hoorde alleen maar wat er niet goed was gegaan en dat ging dan meestal over een onbenullig detail , een schuursponsje wat niet goed lag of iets anders kleins.
Stel dat je dus twee keer vergeten was iets op de juiste plek terug te leggen dan werd daar vaak absurd op gereageert door met deuren te slaan , snauwen en verwijten .
En een deel komt voort uit die overspannenheid , dat doet een mens geen goed maar ook een deel kwam doordat deze mensen eigenlijk niet geschikt zijn om anderen in hun leefomgeving te hebben want het was voor hun zo belangrijk dat alles precies ging zoals zij het altijd doen en dat vasthouden van controlle kostte hen en ons behoorlijk wat energie .

Wat ook niet hielp waren de vele negatieve verhalen over onze voorgangers , dus ook vrijwilligers die hun eigen reis betaald hadden , kosteloos werkte en de primitieve leefomstandigheden accepteerde , nope , werkelijk alle verhalen over voorgaande vrijwilligers waren negatief .
Er was totaal geen aandacht voor het werk wat je had gedaan of enige persoonlijke belangstelling naar ons als mens .

Er is twee keer een confrontatie geweest daardoor waarin duidelijke taal is gesproken van mijn kant maar het komt gewoon niet over , ik heb wel mijn tijd afgemaakt maar mijn collega is eerder weggegaan en achteraf blijkt dat er meerdere vrijwillgers voortijdig zijn weggegaan daar .

Het zijn zeker geen slechte mensen , ze proberen op hun manier goed te doen en dat is zeker te waarderen .
Maar het is wel zo dat deze mensen nalaten te onderkennen dat het werk al langere tijd veel te zwaar voor hen is geworden , daardoor chronisch overspannen zijn en dit afreageren op de vrijwilligers en dat mag toch niet zo zijn .

Niet alles was negatief , ik heb een fijne tijd met mijn collega gehad , het eiland Lesbos is een mooi , ruig eiland en ik heb ook leuke mensen ontmoet op het eiland zelf , dus dat maakt dat ik met plezier terugkijk op die maand .

2

Hoi Nikos, wow ik kom net per toeval jouw bericht tegen en ik moet gewoon even reageren!
Ik wilde namelijk in de zomer (nu afgelopen juli) een maand naar het Wildlife Hospital gaan om daar mee te helpen. Nadat ik contact had opgenomen met het echtpaar (ik kon gelijk aan de slag wat hun betreft, ze vroegen me zelfs of ik niet al binnen een week kon komen) en het eigenlijk allemaal zo goed als rond was, heb ik uiteindelijk toch besloten het niet te doen.

Dit omdat ik uit de email al eerlijkgezegd nogal een belerende toon vond spreken (in de trant van: we verwachten dit, dat, maar ook zus, zo en zo ging het eeeeindeloos door) waarvan ik serieus een beetje schrok. Ik was erg verbaasd over de mega-lijst van expectations, maar vooral de manier waarop. Alsof ik bij voorbaat al iets fout had gedaan ofzo. Ik waardeerde het wel erg dat ze zo eerlijk aangaven wat ze verwachtten (dat heb ik ook in mijn reactie gestuurd), maar heb toen al wel vrij snel besloten dat dit iets teveel van het goeie was (voor mij althans). Hard werken, prima, maar wilde wel ook gewoon kunnen genieten van mijn tijd daar en niet minimaal 6 dagen in de week om 6 uur 's ochtends beginnen en 11 á 12 uur per dag in touw zijn. Lig ik die ene dag vrij alleen maar voor pampus in mn bed, te moe om ook nog maar wat te doen haha. Het moet ook wel een beetje vakantie blijven vind ik.

Ik ben blij dat ik je bericht tegen ben gekomen, omdat ik toch nog wel ergens een kleine beetje twijfels had of ik niet gewoon dingen verkeerd geinterpreteerd had ofzo, je denkt toch ergens: misschien had ik daar toch wel heel erg naar mn zin gehad. Ben nu dus overtuigd van niet haha. Ik ben uiteindelijk iets heel anders gaan doen qua vakantiewerk en heb t erg leuk gehad, dus ben blij dat het zo is gelopen. Vind het wel erg jammer voor jou, want uit je verhaal maak ik op dat je toch wel regelmatig ehh minder leuke momenten heb gekend daar (subtiel gezegd haha). Het is vooral niet leuk als je het gevoel krijgt dat het nooit goed is, al doe je nog zo je best. Jammer ook, omdat het initiatief wel echt supergoed vind en er echt bewondering voor heb dat dit echtpaar zich zo voor 100% inzet voor hun idealen. Maar als ik het zo hoor, is het wel een beetje teveel geworden, dus een stapje terug is geen slecht idee ;-)!

Groetjes Iris

3

Hallo Iris

Fijn dat je toch iets hebt gehad aan mijn topic over deze ervaring en dat je ander leuk werk hebt gevonden .

Het verhaal heeft echter nog een staartje .
Verleden week kreeg ik een email van mijn collega , dus de andere vrijwilliger waarmee ik heb samengewerkt en hij vroeg of ik de archieven op hun site had gelezen , het Lesbos Wildlife Hospital heeft ook een eigen internetsite .
Ik heb de archieven , dus de periode waarin wij werkte , gelezen , en tot mijn onaangename verrassing las ik dus allerlei opmerkingen over ons , dus over mij en mijn collega , die zeer negatief en onjuist waren .
En toen ik hun archieven zo eens terug ging lezen , merkte ik dat we niet de enige vrijwilligers zijn die zo negatief worden neergezet met naam en toenaam .

Ik vind dit dus echt niet kunnen dat dit echtpaar op zo’n manier met mensen omgaat en vervolgens mensen negatief en onjuist neerzet op internet .

Ik heb hun een mail gestuurd en verzocht mijn naam van hun site te halen , waarop ik een zeer onbeschofte mail terugkreeg met daarin ook de weigering om mijn naam te verwijderen .

En hoewel ik die periode eigenlijk al achter mij had gelaten , gaat dit me nu echt te ver en heb een advocaat benaderd om dan maar op die manier te proberen mijn naam uit hun archieven te krijgen en op zo’n manier toch enige genoegdoening te krijgen .

Het is eigenlijk te gek voor woorden dat ik dus een procedure moet aanspannen tegen iets wat in de eerste plaats nooit had mogen gebeuren .

Dat wil niet zeggen dat ik nooit meer vrijwilligerswerk zal doen , ik heb wel besloten alleen nog maar vrijwilligerswerk te doen waar ik reacties van anderen kan lezen en zo meer voorbereid ben op de situatie .

4

Beste Nikos en Iris,
Vorige jaar hebben jullie op elkaars mail gerageerd via dit forum.
Ik ben gisteren terug gekomen uit Lesbos en mijn vriend en ik hebben 2 keer het Wildlifecenter bezocht.
Wij hebben Joris & Ineke ervaren als excentrieke maar ook zeer bevlogen mensen.
Zonder er gewerkt te hebben als vrijwilliger kan ik de ervaring indenken die Nikos er heeft gehad. Zij kwamen op ons overwerkt over en daarnaast de nodige tegenwerking vanaf griekse kant.
Ik ben zojuist lid geworden van deze site om te reageren en te vragen om mee te denken hoe wij hen kunnen ondersteunen.
Het zou vreselijk zijn als hun levenswerk verloren gaat en niemand het over kan of wil nemen.
Wij hebben ervaren dat op Lesbos het dierenwelzijn soms ver te zoeken is.
Het feit dat Nikos er gewerkt heeft en Iris het van plan was maakt dat we dierenliefde delen. Wat kunnen we doen ?
Reacties graag!
groet Martine en Roel

5

Beste Martine en Roel

Ik zag net in mijn mail dat er op dit topic was gereageerd , dus ik heb jullie stuk aandachtig gelezen .

Ik waardeer jullie betrokkenheid en ik begrijp ook jullie zorgen , toen ik daar werkte begreep ik ook dat dit werk voor zo’n ouder echtpaar veel te zwaar was en nog zwaarder zou worden in de toekomst .

Griekenland staat inderdaad niet bekend om zijn grote dierenliefde , maar dat zie je eigenlijk al snel als je de zuidelijke Europese landen bezoekt , maar laten we wel eerlijk zijn , de Nederlandse dieren industrie voor consumptie en medische testen verdient ook geen schoonheidsprijs .

Maar goed , een groot probleem als op een eiland als Lesbos is het jachtseizoen , stropers en de mentaliteit wat betreft het welzijn van dieren , dieren worden daar nog gezien als gebruiksvoorwerpen en dat gaat over van generatie naar generatie .
Hoewel Lesbos redelijk wat toerisme heeft en de grootste olijfproductie heeft , zijn er toch nog te veel eilandbewoners daar die op de grens van armoede leven en ook dat speelt mee in hun omgang met dieren , hoe welvarender een land hoe meer er ruimte is voor verandering en verbetering en dat is meestal voor vrouwen en dieren .

Het Lesbos Wildlife Hospital , ik denk dat er verschillende zaken veranderd moeten worden wil dit nog een kans maken .
Allereerst de slechte verstandhouding met de burgermeester daar , zo’n man heeft behoorlijk wat macht en als je niet aan zijn goede kant staat dan kan hij behoorlijk wat tegenwerken .
Wat denk ik , belangrijk is dat er intern een Griekse dierenarts gaat werken met een vast salaris en inzicht in de Griekse mentaliteit , die slechte verstandhouding komt mi meer voort uit onbegrip , het helpt echt niet als je neerkijkt op de mensen waarmee je ook samenwoont en samen kan werken.

Het sleutelwoord is Grieks opgeleid personeel vanuit Lesbos zelf ( banen creëren ) en structureel gaan werken , dus ook een structureel financieel plan maken , Het Lesbos Wildlife Hospital wordt gesubsidieerd , dat zal niet genoeg zijn om een Griekse dierenarts en schoonmakers te betalen en de zaak daar te verbouwen want het hele bouwplan en zoals het uitgevoerd is , is niet echt geweldig , daarom is een verbeterde verstandhouding met zo’n burgermeester belangrijk , hij heeft toegang tot financieën en zou dus gemeente banen kunnen creëeren .Daar horen ook schoonmakers bij en mensen die vast onderhoud doen .

Dan zou je kunnen nadenken hoe het Lesbos Wildlife Hospital zelf inkomen kan maken , betaalde stageplaatsen , een dierenarts aantrekken die ook veearts is,rondleidingen voor een vaste prijs ( dus een goede pr maken naar hotels en reisorganisaties daar ) Joris en Ineke hebben twee huizen , 1 van die huizen kan je dus aanbieden als woonplaats .
Een organisatie als deze werkt het best als lokale mensen hierin betrokken worden en als er banen kunnen worden gemaakt voor deze lokale mensen .

Máár dit zijn lange termijn plannen en dat vraagt verandering en daar zit nu net het probleem want ik denk niet dat Joris en Ineke zaken uit handen willen geven of samen kunnen werken met Grieken , de enige “baan” die ze nu hebben is vlees snijden en dat wordt gedaan door een Engels echtpaar .

Als organisatie zijn ze te gesloten , er is eigenlijk geen enkele local die betrokken is bij dit ziekenhuis en dat maakt de zaken niet makkelijker .

Wat jullie kunnen doen als particulieren ,ik denk inderdaad meehelpen met structurele oplossingen en organisaties aanschrijven voor geld , misschien ook een politieke partij als Partij voor de Dieren aanschrijven en informeren of er Europese subsidies mogelijk zijn voor het creéren van banen , dat is altijd een goede binnenkomer bij zo’n burgermeester .
Er zijn in Nederland genoeg dieren organisaties waar je dit probleem kunt voorleggen en informeren naar structurele subsidies .

Veel succes

6

Hoi Nikos,

Bedankt voor je uitgebreide mail. Goed om te horen van een kenner, jij hebt immers dicht bij het vuur gezeten.
Ik heb Stratis ontmoet, een chemicus die de "Welkoop"runt in Kalloni. jij kent hem wellicht. Zijn zoon is dierenarts of studeert daarvoor.
Ik hem met hem twee ezels bekapt en heeft mij met nog een ezel geholpen.
Dat vond ik al een verademing een griek die ook behoorlijk wat in de politieke melk heeft te brokkelen plus een zoon die hopelijk ook goede dingen gaat doen.

Ook veel contact gehad met griekse dierbeschermers Vasso en Sotiris. Ik hoop hen in de toekomst te kunnen helpen want ben het met je eens dat hulp etc van griekse kant moet komen. Ik begreep dat met name de boeren nog niet bewust zijn hoe diervriendelijk te handelen.

Zal je berichten als ik wat meer info heb.

Nogmaals dank voor je reactie.
groetjes Martine

7

Beste Nikos,

Wij weten dat het een lange tijd is geleden dat je naar Lesbos bent gegaan, maar toch willen wij even reageren.
Wij zitten nu ook op het Lesbian Wilflife Hospital en we weten precies wat jij hebt meegemaakt!
Wij doen de opleiding voor dierenartsassistente en wij worden ook heel vaak uitgekaffert als we iets ‘fout’ doen. Dit motiveerd natuurlijk niet echt.
Ze klinken heel aardig over de mail en beloven je heel veel dingen, maar die komen ze niet na.
Er is weinig te doen behalve schoonmaken. Wij moeten ook net als jij veel huishoudelijke klussen doen, terwijl we daar voor niet voor zijn gekomen.
Ook hebben ze achter onze rug naar onze stagebegeleider gebeld, om te vragen wat ze nou met 2 niet gemotiveerde meiden moeten doen. Nou ik kan het ze wel vertellen, Wat minder schoonmaken en wat meer taken voor onze opleiding.
We hebben al een flinke uitbarting meegemaakt, maar we laten niet over ons heen lopen!
We hebben gisteren een gesprek gehad en hopen dat het een stuk leuker word!

Als je nog tips hebt om te overleven, of andere leuke dingen over het eiland kan vertellen zou dat erg leuk zijn.

Vriendelijke groetjes Lieke en Debbie

8

Yassou Lieke en Debbie

Ik zag net in mijn mail dat er op dit topic was gereageerd en ik was benieuwd wat het was …
Ok , meiden dus jullie zitten ook in het Wildlife Hospital from hell :hihi:
Goed jullie zitten in ieder geval met zijn twee en zo te lezen zijn jullie twee stoere vrouwen , cool , maar daar is het waarschijnlijk ook misgegaan want Joris en Ineke hebben liever deurmatten waar ze lekker overheen kunnen lopen .

Mijn ervaring met hun is dat gesprekken niet echt helpen , wel even voor een paar dagen en dan zijn ze heeeeeeeel vriendelijk maar dat is eigenlijk nog enger omdat het zo nep is .

Wat ik zou doen is dit , probeer je stage af te maken daar , hoe moeilijk het ook is , je zit daar voor je eigen toekomst dus laat je niet fucken door dat stel .
Het jachtseizoen is volgens mij al begonnen op Lesbos dus grote kans dat er wat meer gewonde vogels ed binnenkomen , ok ga dan op eigen initatief met Joris mee naar de behandelkamer , als je je belangstelling laat blijken aan Joris ( en een beetje je vrouwelijke charme erin gooit , dus een complimentje enzo, want daar is die heel gevoelig voor … ) , dan heb je meer kans dat je wat meer praktijkervaring op kunt doen .
Eigenlijk is Joris maar een lulletje maar hij weet wel veel over vogels enzo , dus probeer met hem te praten in de pauzes , hij praat graag over zichzelf , en door dingen te vragen leer je ook weer zaken .

Verder kan je met harde afspraken , deel schoonmaken en deel leren en praktijk en dan ook echt in detailafspraken óp papier misschien nog iets redden .

Dan de leuke dingen van Lesbos , ok het is een prachtig eiland , ruig en woest met een stoer landschap , rotsen , veel olijfbomen , helemaal prachtig .

Scooter huren , ga zo snel mogelijk een scooter huren máár niet die zaak in Skala Kalonis die Ineke je zal aanbevelen want dat zijn allemaal ruk scooters .
Op Molivos , ook een heel leuk stadje , zit een goede scooterzaak Euromotors Panos met echt goede scooters .
Gelijk als je binnenkomt in Molivos zit ie aan de beachroad , tegenover de tourist office corner en naast het Amfitriti hotel , effe vragen aan iemand en die weet het wel .
Je kan heel makkelijk liften naar Molivos of anders even vragen in een cafe in Agia of iemand naar Molivos gaat , anders even met de taxi is ongv 30 euro .

Naast Molivos ligt Eftalou , als je daar de strandweg helemaal afrijd dan kom je bij een heuvel , rij die op en dan zie je een groot , redelijk verlaten strand , daar kan je lekker snorkelen , is ook een lekker terras , op Molivos heb je ook een strand , wel wat meer touristisch maar rond deze tijd is het ook rustiger daar , dat strand zit aan diezelfde weg waar Euromotors zit .

Vlak bij jullie zitten de zoutvlaktes , je ziet ze gelijk als je Agia helemaal uit bent gereden , als je langs die zoutvlaktes gaat rijden zie je allemaal bijzondere vogels , ook flaminco’s , rij die weg helemaal door tot een zandweg , die rij je op en dan kom je bij een soort tropische bar , daar kan je lekker zitten en zwemmen , dat is wel lekker tijdens de siesta om te doen want je bent er zo .

Als je richting Kaloni , richting Filia rijd dan heb je daar een bizar klooster liggen , wel heel mooi , ook al hou niet zo van oudkundige dingen , dit is wel redelijk bijzonder want het is eigenlijk een gebouwen complex en heel bijzonder gebouwd , ik vond het heel mooi .
Het heet : Moni Limonos en het is goed aangegeven op de weg .

Voor een bijzondere rit is richting Sigri ook heel tof , je rijd langs bergen , verlaten vlaktes en omdat daar miljoenen jaren geleden vulkaanuitbarstingen zijn geweest is de grond daar totaal onvruchtbaar geworden , het landschap wordt dan steeds kaler en desolater , je moet er van houden maar het heeft wel iets .

Kaloni , ok , dat is gewoon wel een aardig stadje máár ze hebben daar een kickass internet café met goede computers en pooltafels boven én leuke jongens :biggrin: , naam ben ik even vergeten maar hij zit op de hoofdweg en er ziet er erg modern uit , kan niet missen .Dat is een beetje de hangplek voor de coole jeugd daar .

Als je echt een verlaten zandstrand wil dan is Gavathas , in het noorden , links van Molivos een mooi strand , géén terras maar de rit is ook mooi daarnaartoe .

In Molivos zelf heb je een openluchtbioscoop maar of die nog open is , dat weet ik niet .

Skala Erressou en het versteende woud , richting Sigri vond ik zelf helemaal niks , het versteende woud is een paar boomstammen en Skala Erressou is een soort nep kunstenaarsdorpje , heel touristisch en eigenlijk meer een homoverzamelplek , leuk als je homo bent maar verder weinig te beleven .

Wat ook wel leuk is is om de kustweg helemaal af te rijden richting Mytilene ( hoofdstad) , en daar effe in de stad te lopen .

Ok , want anders wordt het helemaal zo’n lang verhaal , eigenlijk zijn alle richtingen die je oprijd mooi op Lesbos omdat het niet zo’n toeristisch eiland is heb je echt de ruimte en het gevoel helemaal in de natuur te komen .
Je komt dan vaak in die dorpen waar helemaal niks te doen is dan een pleintje met plantanen en wat café’s met locals .
Ik ben een paar keer op Lesbos geweest en vind het nog steeds een geweldig eiland .

Ok , dames zet hem op en als je nog vragen hebt , stel ze gerust .

9

Yassou Nikos,

Bedankt voor je snelle reactie. Die van ons is niet zo snel haha.
We zijn al in Molyvos geweest het was er erg mooi. Je had ook wel gelijk over die scooters, maar we moesten hem wel nemen, want anders moesten we zoveel geld betalen voor een taxi. Vandeweek gaan we naar Mytillini voor een paar dagen en dan gaan we met de bus. Dus dat is wel lekker.
We zijn ook al in het internet cafe geweest in Kalloni alleen die leuke jongens die je ons had beloofd vallen we tegen hoor :tongue:
Verder vermaken we ons wel goed hoor. We moeten nog maar een maandje.
Ze zijn al iets vriendelijker, maar zoals je al zegt het is wel erg gemaakt.

Dus bedankt voor de reactie, we hebben er wel wat aan gehad!

Groetjes Lieke en Debbie

10

**anargyri **, ik heb je pm gelezen en dus ook je reacties hier .

Even terug te komen op de vrouwelijke charmes , tuurlijk is dat een foute insteek om in je bikini carierre te maken .
Ik zal dat vooraf ook nooit aan iemand aanbevelen maar ik ben ook een realistische man en die twee meiden waren er al én in een lastige situatie máár ze waren daar wel voor een opleiding !

Dus dan krijg je een situatie waar je redden moet wat er te redden valt om toch die stage af te maken , en in mijn idee kun je dan beter de situatie proberen te keren door in te spelen op bv Joris ijdelheid en dat soort zaken .

En dan bedoel ik dus geen triootje of paaldansen in een vogelkooi , maar inderdaad een complimentje ook al meen je er niets van , maar verder mag dat ook niet gaan .

Maar goed , dat is mijn idee , de dames in kwestie zijn denk ik , goed in staat om hier zelf een keuze in te maken .

De meest ideale situatie zou zijn dat dit soort stages niet voor kunnen komen en het verbaasd me eigenlijk dat er nog steeds vrijwilligers en stagaires naar toe gaan ondanks de vele slechte ervaringen .

Dus ik hoop dat deze dames hier ook melding van maken bij hun opleiding / stagebegeleider en dat ze ook serieus worden genomen hierin .

En het schrijven van dit artikel in dit forum + de reacties hierop zal zeker ook mensen die dit lezen weerhouden om daar te gaan werken en meer kunnen we eigenlijk niet doen .

11

Beste allemaal.

Ik betreur het ten zeerste dat er ondanks al jullie begrip voor de situatie er TOCH zo veel negativiteit
wordt besproken.

Als jullie zo goed begrijpen waar door dit werk zwaar en soms onmogelijk is, dan kun je toch ook
begrijpen waarom men daar wil dat alles volgens protocollen moet gaan.

Als je 3 stagiaires / vrijwilligers hebt gehad die dingen niet op de juiste plek teruglegden, dan zeg
je het bij de 4de nadrukkelijker, zodat ze geen spullen, maar bovenal het overzicht niet kwijt raken.
Als de 5de, 6de of 7de stagiaire en/of vrijwilligster dan wel/wéér iets kwijt raakt kan je geduld toch op
raken !?

Ik heb zelf 8 weken op het LWH stage gelopen. Ook ik schrok in het begin. Maar omdat ik begrip had
voor de situatie heb ik erg me best gedaan voor die mensen ! Uiteindelijk ben ik na mijn studie nog
voor 7 maanden terug gegaan.
Maar ook voor mezelf om te laten zien dat er nog wel jonge mensen zijn die hard kunnen werken !
5 kooien schoonmaken die misschien niet al te logisch gemaakt zijn is niet zwaar. Ja dat is zwaar als
je bang bent je nagels te breken ! Als je gewoon hard werken kan dan is er niks aan de hand! Dan
krijg je wederzijds respect terug ! Dan krijg je complimenten van de eigenaren ! Ik weet dat ze niet
(vooral in het begin) al te gul zijn met hun complimenten maar zolang je instelling maar goed is , en je
je best doet komen die vanzelf ! En zijn ze ook dubbel en dwars wel verdiend. En dat gevoel kennen
weinigen van jullie ben ik bang.

Ik heb zelf ook Stagiaires en vrijwilligers in moeten werken daar. En ook ik heb heel vaak tot 10 en
soms wel tot 100 moeten tellen. Als ik een dier wil voeren en ik zit (met klauwen in me benen) te
zoeken naar een voerpincet kan ik daar ook heel boos om worden, Dus JA het is belangrijk om alles
op z’n plek terug te leggen. En als ik het bij 1 stagiaire/ vrijwilliger al moeilijk krijg, kun je voorstellen
hoe het voor hun is om keer op keer zo’n vrijwilliger/stagiaire te krijgen die niet alles opruimt en
vooral komt voor vakantie! Want dat hebben we/ze vaak genoeg meegemaakt!

Mijn punt is vooral:
Ik snap dat jullie daar niet een geweldige tijd hebben meegemaakt en misschien zijn geschrokken van
het aantal regels of het gedrag. Maar ik lees ook dat jullie snappen waardoor het komt! Ga dan aub
niet zo negatief praten maar bedenk hoe je ze kunt steunen.
Dankzij deze blog/forum of hoe je het ook wilt noemen, lopen ze waarschijnlijk potentiële
vrijwilligers en/of stagiaires mis! Behalve dat, is het ook weer een grote klap in het toch al kleine
vertrouwen in de mens, Dankzij dit soort dingen word je ook wantrouwig in mensen. En ben je niet
altijd even vrolijk meer! Helemaal niet als ze en er met de pet naar gooien en achteraf het nog verder
verzieken.

Dus wees blij met je mening, met je ervaring (waar je vast en zeker veel van heb geleerd!) maar ga
het niet gelijk overal online zetten. En gun die mensen het beste!

Met vriendelijke groet.

MR. Macaco

1 like
12

Beste Anargyri,

Ik heb jouw verhaal over die ooievaar nog eens nader bekeken en heb toen de zoekfunctie maar is gebruikt,
want dit verhaal verbaasde me erg. Omdat alle archieven van het hospital gewoon on line te bekijken zijn, heb
ik in totaal sinds 2001 drie ooievaars gevonden die ingeslapen zijn. De eerste in 2003 en die had allebei de poten alleen maar aan draadjes hangen en is meteen ingeslapen. In 2008 zijn er 2 geweest, de eerste had een vleugel kapot geslagen tegen elektradraden en daar is steeds om de paar dagen het verband gewisseld.
Uiteindelijk moest die ook ingeslapen worden. De derde was binnengekomen met de maden al in de vleugel en daar viel niets aan te doen en die is na drie DAGEN ingeslapen. Maar zelfs daar was het verband steeds gewisseld. Dat kan allemaal gewoon gelezen worden. Ik geloof dus niet zoveel meer van jouw verhaal dat je daar van af zou weten.
En omdat ik de situatie daar wel een beetje ken, zou ik graag willen weten welke blinde kat er dan tegen welk raam gegooid zou zijn.

Met vriendelijke groet.

MR. Macaco

13

Beste allemaal,

Met stijgende verbazing heb ik al jullie verslagen, meningen en ervaringen gelezen.
Ik ben in december 2008 10 dagen in het LWH geweest. Ik ken Joris en Ineke, en een aantal vrijwilligers die daar gewerkt hebben.
Blijkbaar zijn de meeste van jullie het eens met me als ik zeg dat Joris en Ineke twee kei-hardwerkende mensen zijn. En de meeste van jullie hebben begrip voor de situatie: te veel werk voor twee personen, waardoor vermoeidheid en frustratie een rol gaan spelen. Ja, ook in de sociale contacten; Joris en Ineke zijn niet de makkelijkste mensen om mee samen te werken.
Maar om dan hier met modder te gaan gooien, is geen oplossing. Een goede voorbereiding: naar Nederlandse maatstaven primitieve omstandigheden, hard werken, en nooit het gevoel hebben dat het werk klaar is, daar moet je tegen kunnen. Daar heb je idealisme voor nodig, en doorzettingsvermogen.
Haal het woord vakantie er grotendeels af als je een werkvakantie in het buitenland zoekt; laat je modekleren en uitgaans-outfit thuis, ben bereid om helemaal back to basic te gaan, en je kunt daar een geweldige tijd hebben; in alle opzichten leerzaam, niet in de laatste plaats leer je in zo’n situatie jezelf kennen (en ok, misschien meer dan daarvoor ook jezelf waarderen, so what?)

Liesbeth

2 likes
14

Even een correctie: ik was niet in 2008 maar in 2009 daar.
En een aanvulling: was het nou werkelijk zo dat Joris en Ineke de slechteriken zijn en de moeilijke mensen, maar dat ieder ander kennelijk supergemakkelijk en zonder fouten is??? Het is toch in iedere situatie tweerichtingsverkeer!!!
Laat ieder zich concentreren op het doel, de dieren, en daar proberen met een constructieve instelling naar te kijken.

2 likes
15

Ik zit dit allemaal te lezen en ik herken mijn stage-plek dus gewoon helemaal niet.
Ik lees de uitlatingen van Nikos en ik word gewoon boos.
Wat een ontzettend afschuwelijke vervelende manier van uitdrukken heb jij, Nikos.
En dat voor het alziend oog van de wereld en op een wijze die die ronduit als blamerend te ervaren is.

Ik begrijp dat jij en jullie ( de andere negatieve berichtgevers) het niet naar jullie zin hebben gehad en het ronduit oneens zijn met de manier waarop dingen gegaan zijn?!

Ik zie irritaties voorbij komen over dingen terugleggen op de plek waar je ze vond en ik moet daar heel heel erg om lachen!
Hoe triest is het om je te verwonderen over zoiets simpels als het terugleggen van spullen in een organisatie.
Ik snap dat het een beetje aandacht vereist om stil te staan bij de vindplaats van spullen en dat het moeite kost om het allemaal te onthouden.
Maar in mijn tijd kregen wij daar boekjes voor van Ineke; zij beseffen zich dat het best veel is om het allemaal te onthouden.
Het kan aan mij liggen, ik zal dan wel een uberstreber zijn maar ik heb me gewoon de moeite genomen om het allemaal even snel op te schrijven en heb dus helemaal niet die moeilijke verstandhouding gehad als die ik hier voorbij zie komen.

Ik lees dingen als gratis en slaaf personeel?
Nou, ik ben absoluut niet slaafs of onmondig en gratis ben ik ook niet!
Allereerst heb ik geen inwoning hoeven betalen en alles van mijn huis werd door Joris en Ineke betaald, dus zij hebben het leeuwendeel van de kosten gehad - dat gratis is dus een hoop onzin.
Ik heb meegeholpen in o.a. de huishoudelijke taken maar dat lijkt me niet meer dan logisch. Ik heb daar niet harder hoeven rennen dan Ineke en Joris zelf, ik denk eerder dat die twee mij er totaal uitliepen.
Ik vind het zulke ongenuanceerde uitspraken van jullie: “slaafs en gratis, ze hebben graag deurmatten waar ze lekker overheen kunnen lopen”.

Joris en Ineke mogen dan als “anders” worden beschouwd en ook ik heb ervaren dat zij onder een constante hoogspanning leven wat zijn tol eist en waardoor niet iedereen ten aller tijden altijd even gebalanceerd reageerd, maar zoals jullie het afschilderen gaat wel voorbij aan alle proporties.
Misschien ben ik wel te rustig of gewoon niet zo snel onder de indruk van iemand die boos is, maar ik heb me niet ontzettend gestoort hieraan.
Ik heb me geconcentreerd op de dieren en het werk en heb het gemopper een beetje van me af laten glijden. Uiteindelijk ben ik ook extra geprikkeld als ik moe ben dus het lijkt me nogal voor de hand liggen dat zij misschien ook van de vermoeidheid een keer wat makkelijker uit hun slof schoten.
Het kan helemaal aan mij liggen hoor…maar ik snapte dat dus wel.

Jammer dat jullie de tijd op het LWH als zo negatief hebben ervaren, ik heb het er wel naar mijn zin gehad. Het was hard werken maar ook heel leerzaam en apart.
Ik snap dat het voor jullie anders ligt omdat jullie het anders hebben ervaren dan ik maar moet je je dan op zo’n manier uitdrukken over mensen?

Stagiaires hebben per slot van rekening een stage-begeleider waar zij hun klacht kunnen melden als zij het idee hebben dat zij niet genoeg praktijkervaring opdoen óf als zij het idee hebben als huishoudelijk slaafje behandelt te worden.
Als er werkelijk zo met stagiaires zou worden omgegaan als jullie hier zeggen dan waren er intussen al zo vreselijk veel klachten geweest dat deze stage-plek geschrapt gaat worden, connecties of niet.
Ik weet niet of die bewering over die connecties van Joris zou kloppen, maar al zou dat zo zijn: op het moment dat er systematisch klachten zijn en blijven over een stage-plek, wordt er op zijn minst onderzocht want geen enkele school is gebaat bij zulke dingen.
Zo makkelijk als connecties hebben is het dus niet.

Misschien is het genuanceerder als ik opmerk dat jullie vast ook wel een klein aandeeltje hebben gehad in jullie ervaringen uit het door jullie genoemde Hospital of hell?
Waar er twee vechten hebben er twee schuld? Ik noem even een dwarstraatje, he…even wat balans brengen in een ongebalanseerde tread.

2 likes
16

Voor een uitermate positieve ervaring : Paros Animal Welfare Society. Paros is een bloedmooi Cyclade eiland, met zo’n 12.000 inwoners. Ikzelf als ex-Amsterdammer woon er, en ik ben aktief lid en vrijwilliger, voornamelijk voor de honden. Er is een klein animal shelter waar gemiddeld zo’n 30 tot 35 honden zijn opgevangen, van alle soorten, maten en leeftijden, van kleine puppies tot honden van ongeveer 8 jaar oud. In de shelter hebben we een mega lieve Duitse vrouw van 44, die veel ervaring heeft met andere Europese shelters, een echte activist die de honden als haar kinderen behandelt. Zowel de organisatie als de shelter kunnen verschrikkelijk goed hulp gebruiken.

http://paroshunde.blogspot.com/ >> Dit is het blog van de shelter manager, het is in het Duits,met foto’s, maar je kunt prima in het Engels kontakt met haar opnemen via email…ze heet Sabine.
PAWS - Paros Animal Welfare Society >> Dit is de FB pagina van PAWS, en ook daar kun je met Engels goed terecht.
http://www.facebook.com/pages/Paros-Dogs-Support-Club/176753912345649 >> En dit is mijn eigen initiatief ter ondersteuning.

Kijk eens rond, en als je vragen hebt kom maar op :-)) Groetjes vanaf zonnig Paros, Richard

17

Heel lang niet ingelogd, heb net de berichten gelezen. Ik verdiep me verder in de hondenopvang in Paros, geweldig!

Even over het LWH: misschien jullie al bekend maar 20 augustus stoppen ze ermee. Ze schrijven voor vele geen verassing dat ze een moeilijke maar noodzakelijke beslissing hebben moeten nemen.
18 jaar 24 uur per dag moet je nagaan, wat een inzet!!

Ik heb al eens geschreven dat ik er geen stage heb gelopen maar dat ik me wel de onprettige ervaring kan indenken. Gelukkig voor Loteke dat zij positiever is.
Desalniettemin verdienen ze een lintje voor jarenlang dierenopvang.

Wat mij verdrietig stemt is het feit dat het hospital verdwijnt, jarenlange inzet verdwijnt, ik begrijp uit hun mail dat niemand het overneemt.

Ik ga ze daar vandaag nog een mail over sturen, laat ik nog weten.

18

En ik denk dat het een goede zaak is dat dit hospital sluit , voor Ineke en Joris zeker zodat ze een rustige oude dag kunnen hebben máár ook voor de vrijwilligers , stagaires die dus niet meer in zo’n situatie terecht kunnen komen .

Een reactie naar Loteke , hoewel je zegt rustig en begripvol te zijn , val je me dus wel gelijk aan .

De reden dat ik met deze post ben begonnen is inderdaad om vrijwilligers en stagaires op de hoogte te brengen van mijn ervaring daar.
Ik ben echt wel wat gewend , heb bv ook in Pakistan met nonnen samen gewerkt met bijna 0,0 middelen om weeskinderen te verzorgen , de werkdruk was vele maal groter als in LWH máár iedereen bleef wel respectvol naar elkaar , geen agressieve uitbarstingen , geen gescheld , er was respect voor de privacy van vrijwilligers en de nonnen en er was ruimte om met elkaar te praten én er was begrip voor elkaar !
En tuurlijk heb je in een stressvolle werksituatie wel eens een botsing , wat gesnauw of dat iemand kortaf is of onredelijk , dat komt van beide kanten en daar moet je ook niet moeilijk over doen .

Ik heb rustig en duidelijk beschreven wat er in die weken is gebeurd , ik heb ook de andere kant belicht , dat dit echtpaar overspannen is en al lang het werk niet aankunnen , toch is dit echt geen excuus voor hun gedrag .

Het feit is wel dat ondanks hun gedrag ik hen wel ben blijven helpen , ik heb de hele afgesproken periode afgemaakt .
En het feit is ook dat Joris op de LWH site een bijzonder negatief verhaal over mij en mijn collega had gezet ( en als je verder terugleest zie je dat hij het ook totaal geen probleem vind om dat over meerdere vrijwilligers en stagaires te doen ! ).
Ik heb dus dmv een advocaat dit verhaal moeten laten verwijderen .

Veel stagaires zijn nog jonge mensen en niet iedereen zal een klacht indienen om de simpele reden dat ze daar zijn om hun diploma te halen en geen moeilijkheden willen , er zal ook niet altijd naar hen geluisterd worden of dat ze serieus worden genomen en ook al zijn er klachten over een stageplek , dan wil dat ook niet zeggen dat iedere school daar iets mee doet en als dat wel gebeurd is dat vaak een interne beslissing die niet naar andere scholen openbaar wordt gemaakt .

Daarom is het juist belangrijk om je persoonlijke ervaring , positief of negatief in dit soort forums op te schrijven , met een duidelijk verhaal !

19

Ik weet niet of iemand deze topic nog leest Nikos, maar ik wel graag even reageren op jouw laatste mail.
Nogmaals ik heb er geen stage gelopen, ik ben alleen op bezoek geweest bij LWH. Kan denk ik door mensenkennis zeggen dat ik Joris direct in de peiling had :slight_smile:
Ik ben het niet met je eens dat het goed is dat het hospital sluit. Denk aan 5000 dieren die zij hebben opgevangen de afgelopen 18 jaar, wie gaat dat nu doen?
Ik denk echt alleen in het belang van de dieren. Ik hoop dat je daar alsjeblieft aan wil denken.
Ik heb een hele zachte kant gezien toen Joris de uilen aan het voeren was. Die man heeft echt zijn hart op de goede plaats en misschien wel door eigen ervaring gedraagt hij zich anders naar mensen (da’s puur eigen invulling).
De andere kant van het verhaal is dat waarschijnlijk daardoor wel niemand de boel overneemt.
Ik heb ze vandaag een mail gestuurd om te vragen hoe de toekomst eruit komt te zien voor de dieren.

Richard: Ik heb via facebook een mail gestuurd naar PAWS, kan jouw facebookpagina niet vinden…Kan je me een mailadres of i.d sturen.

groet Martine

20

Martine

Ik vind het ook erg als een vogelopvang sluit , begrijp me goed , maar in de hoedanigheid waarin dit hospital gerund werd en ook naar de vogels toe , is het beter dat dit hospital in deze vorm wordt gesloten .

En dan bedoel ik ook zeker in het belang van de vogels , ik heb bv verschillende malen gezien dat Joris vogels behandelde met gebroken vleugelgewrichten en dat klinkt humaan maar dat is het niet .
Zo’n vogel wordt dan op een gegeven moment weer vrijgelaten en is dus totaal kansloos want de kans dat hij zijn vleugel opnieuw breekt is heel groot en zo verleng je dus alleen maar het lijden van een vogel .
En zo heb ik meer dingen gezien die menselijk lijken maar voor de vogels een verlengde lijdensweg was .

De medicijnen waren vaak verouderd , de OK was vies waardoor ziektes van vogel naar vogel werden overgebracht zoals het geel bij duiven wat heel besmettelijk is voor duiven en ook pokken .
Maar omdat zo’n ziekte zich niet gelijk manifesteert werden er dus besmette vogels vrijgelaten die in de natuur weer andere vogels besmette .

Joris bedoelde het goed , dat heb ik ook gezien maar zijn kennis was verouderd en daarbij had hij zo’n groot ego dat hij adviezen van dierenartsen afwees omdat hij zich dan persoonlijk aangevallen voelde .
Bij Joris draaide het uiteindelijk alleen maar om Joris .

Als je echt dieren wilt helpen zul je respect moeten hebben voor een dier en dan moet je soms heel moeilijke beslissingen moeten nemen in het belang van zo’n dier , en dat is dan een dier afmaken om zijn lijden te beeindigen.
Wilde dieren opsluiten en die langer als een half jaar laten zitten zoals een grote Oehoe , diverse buizerds , sperwers en meer vogels is niet in het belang van het dier .

Ik twijfel echt niet aan zijn goede wil en ik waardeer ook zeker dat hij een tijd van zijn leven aan het helpen van dieren heeft gegeven maar ik hou zelf ook van dieren én mensen en daarom ben ik ook hard in mijn woorden naar Joris toe .

Ik hoop ook dat er een ander hospital komt en als er op de een of andere manier hulp nodig is kun je me altijd een pm sturen .
Ik werk zelf in een vogelopvang in Rotterdam dus misschien dat er vanuit die hoek ook hulp in kennisoverdracht of mankracht kan komen .