Die Fremde
http://static.skynetblogs.be/media/128027/527480320.jpg
[FONT=Verdana]De film Die Fremde, het regiedebuut van Feo Aladag, is een film die het thema van de eremoorden belicht. Bij de aanvang van de film wordt de kijker geconfronteerd met enkele beelden die zich bij de ontknoping van de film afspelen. Een knappe zet van de regisseuse. De kijker zal niet met een happy-end te maken krijgen, alhoewel je als kijker die optie bij het afwikkelen van de film blijft openhouden. Het eind-fragment dat we bij het begin van de film gezien hebben, wikkelt zich kortstondig af naar een happy-end … oef, hoop, opluchting … om tenslotte te eindigen met een mokerslag, een nog gruwelijker einde dan dat we hadden kunnen vermoeden. Een coup de théâtre. Heeft de film ons al emotioneel gepakt, het eindfragment zal voor een nog pijnlijker krop in de keel zorgen. In de filmzaal rolden her en der tranen.
Het verhaal draait rond Umay (Sibel Kekilli). De jonge vrouw groeide op in een gezin van Turkse origine in Duitsland. Umay huwde een Turkse man. We zien het gezin in familieverband in Turkije wonen. Blijkbaar is de man niet vies Umay een pak slaag te geven en sluit hij hun zoon Cem in een kleine ruimte op. Umay heeft genoeg van het huiselijk geweld en ze vlucht met haar zoon naar Duitsland terug. Haar familie toont echter geen begrip voor haar standpunt. De eer van de familie staat op het spel. De regisseuse brengt dat conflict zeer goed in beeld en probeert de moslimcultuur in geen geval in een negatief daglicht te plaatsen. Integendeel, we krijgen zeer warme mensen te zien, die helaas in een eeuwenoud waardepatroon gevangen zijn blijven zitten. Je ziet de mensen worstelen met die waarden - en je hoopt als kijker stilletjes dat ze voor Umay een uitzondering zullen maken – maar de tradities van de gemeenschap zijn onverbiddelijk.
We zijn getuige hoe Umay een beter leven in Duitsland probeert op te bouwen. Ze heeft zelfs vooruitzichten op hogere studies. Dat alles maakt echter geen indruk op haar familie. Haar familie heeft zelfs geen oog naar het huiselijk geweld van haar man: “De hand die slaat is ook de hand die troost”. Haar vader vindt dat hij door het gedrag van Umay tekortschiet als “vader”. We zien hem in Turkije (bij zijn vader?) raad gaan zoeken. Bij zijn terugkeer zien we nog hoe haar vader overleg met haar beide broers pleegt. De film gaat nog even gemoedelijk verder, totdat de zus van Umay komt vertellen dat haar vader na een beroerte in het ziekenhuis ligt. We zijn getuige hoe Umay liefdevol haar vader in zijn ziekenboeg komt vertederen. De man is blij. “Ga nu maar” zegt hij zacht, glimlachend, vertederend. Umay omhelst haar moeder en stapt blij het ziekenhuis uit. Komt alles nog goed? O ijdele hoop, kort daarna zal de eerwraak ongenadig die Duitse hoer en haar bastaard treffen.
http://static.skynetblogs.be/media/128027/797808687.jpg
Sibel Kekilli - Feo Aladag - Zueli Aladag
bron
[/FONT]