Zijn er mensen die hostels weten op Kecil die van hieruit te reserveren zijn? Of nemen zij helemaal geen boekingen op en werken ze volgens het principe ‘wie eerst aankomt, eerst slaapt’? Wij hadden graag in de maand augustus geweest, veel van de grotere resorts zijn reeds volboekt. Zijn er mensen die reeds in Bubbles Dive resort geweest zijn op het grote eiland?
Wij zitten in augustus op Impiana (Kecil, hoort bij Watercolours Besar), maar die is inmiddels ook vol geloof ik… Zou wel iets boeken van te voren!
Woensdag 7 juli 2009
Juli is topseizoen op de Perhentians. Voorheen zorgde de afgelegen ligging en de lange reistijd voor een rem op de bezoekersaantallen. Nu snelle speedboten de overtocht flink verkorten en de vluchten naar Kota Bahru op het vaste land betaalbaar zijn geworden, liggen de eilanden ook in het bereik van (weekend) toeristen uit Kuala Lumpur. Het is druk, veel accommodatie is volgeboekt en de prijzen liggen op on-Aziatische hoogte. Door de drukte komen wij terecht bij het afgelegen Bubbles resort die nog niet wordt genoemd in de Lonely Planet.
De snelle boot waarvoor we een kaartje hebben bemachtigd brengt alle passagiers naar de exacte plaats van bestemming. We stoppen bij verschillende pieren en de boot hopt heen en weer tussen Perhentian Besar en Perhentian Kecil. Als wij als laatste uitstappen is dat echter niet bij Bubbles maar bij de pier van het enige vissersdorpje die de eilanden rijk zijn. *Your pickup will come to transport you to Bubbles, *krijgen we daar te horen. Welke pick-up, denken wij gelijk verontrust. We hebben email contact gehad met het resort maar de verbinding is zo gebrekkig dat we geen bevestiging van onze reservering hebben gehad en geen tijd van aankomst hebben doorgegeven. We knijpen hem wel een beetje. In de haven hebben we gebluft dat we zeker een reservering hebben, de voorwaarde om een kaartje te mogen kopen in deze drukke tijd. Nu we overal om ons heen zien hoe druk het is, beginnen we een beetje te twijfelen aan de waarde van onze ‘reservering’.
Gelukkig verschijnt een kwartiertje later inderdaad een boot van Bubbles. Opgelucht stappen we in om een half uurtje later op het prachtige strand van het enige resort van deze baai uit te stappen. Pas vlakbij het strand ontwaren we het restaurant en de huisjes die goed verscholen liggen tussen de begroeiing. Later begrijpen we dat we op een strand terecht zijn gekomen waar de schildpadden hun eieren leggen. Geen huisjes op het strand en veel begroeiing voor schaduwrijke plekken voor de eieren. Een groep (internationale) vrijwilligers beschermt hier het milieu.
Bij de receptie blijkt men geen weet te hebben van onze ‘reservering’. Gelukkig staan de familyunits, waar we op af zijn gekomen, leeg. Het houten hok zonder ramen en veel kieren is ge-upgrade door het plaatsen van een airco, warm water douche en koelkastje. Luxe kun je het zeker niet noemen maar wij zijn al lang blij met het dak boven ons hoofd. Onze grote veranda geeft tussen de begroeiing door uitzicht op zee. Tien stappen en je staat met je voeten in het kristalheldere warme water, nog twintig meter en je snorkelt tussen het (grotendeel bruine) koraal met een unieke variatie aan kleurrijke vissen. We zijn in een paradijsje belandt. Maar dat ontdekken we pas later.
Bubbles bestaat uit een resort en een duikschool. De jonge reizigers, westers en Aziatisch die het resort bevolken hebben bijna allemaal een pakket geboekt inclusief maaltijden. De vrijwilligers houden zich bezig met de leefomstandigheden van de schildpadden. We zien hen overdag het strand afstruinen, rommel opruimen en 's nachts houden ze wacht zodat niemand het strand betreedt en de schildpadden ongestoord hun eieren kunnen leggen. Als je wilt kun je doorgeven dat je gewekt wil worden als een schildpad aan land komt.
De meeste gasten hebben echter een pakket met duiklessen geboekt. 's Avonds zien we beide groepen aan tafel schuiven. Australische Libby, de tijdelijke uitbaatster van het resort schuift zelf ook aan. We verwachten halfhalf dat ze nu voor zal gaan in gebed. Zo gaat het niet, met de gesluierde Maleisische meisjes onder de gasten zou dat ook niet gepast zijn. De sfeer doet ons denken aan jeugdherbergen uit de jaren vijftig. Er wordt geen sigaretje gerookt en geen biertje gedronken. Halverwege de avond doet een van de vrijwilligers de *turtle talk*. Voor de nieuwe gasten, waaronder wij. Voorlichting over hoe een goede schildpadtoerist te zijn.
We voelen ons rare eenden in deze bijt. Gelukkig blijkt daar ook ruimte voor. Al snel ontdekken we de asbakken op tafel en de geheime tas in de koelkast waar de biertjes verstopt zijn. Als enige bestellen we *á la carte*. Onze kinderen ontdekken snel het vele speelgoed in het restaurant. Na het weekend verandert de sfeer drastisch als vier andere gezinnen neerstrijken in het resort en de weekendduikcursus is afgelopen. De jeugdherberg is getransformeerd tot kindercircus. Ineens zien we de duikschoolbaas die iedere avond de brevetten komt uitdelen een sigaretje roken met een biertje in zijn hand. Het wordt er allemaal een stuk relaxter van.
Het strand is geweldig. Een klein beekje brengt zoet koel water naar de zee, de begroeiing geeft niet alleen beschutting voor de schildpadeieren, ook wij kunnen er verkoeling zoeken. Of vertier. De reuzeschommels die er hangen bieden uren vermaak aan Imme en Jente. Een koel briesje op dit deel van het eiland geeft ook verkoeling. Vanaf het strand lopen we een klein stukje de zee in en kunnen daar gelijk gaan snorkelen. Ook Imme wil snorkelen. Na lang vragen huren we ook voor haar een uitrusting. Het zwemvest en de snorkel vindt ze geweldig. De benodigde duikbril is echter iedere keer weer binnen vijf seconden van haar hoofd. Zij zal niet de verstoppertje spelende Nemo's zien die Jente en Els onderwater ontdekken. Het maakt haar niet minder enthousiast en trots.
Naast grote spinnen, een dikke rat en reuzenmieren zien we ook dieren die we wat meer waarderen. Twee *monitor* *lizards* van ongeveer een meter groot, komen een ochtendje buurten. Eekhoorns in de bomen bekogelen ons golfplaten dak met noten, zwartwit gestippelde (en naar zeggen onschuldige) haaien zwemmen tussen de kleurrijke vissen en als je mazzel hebt kun je onder water ook de reuzenschildpadden aantreffen.
Een beetje opgesloten voelen we ons wel in onze baai. Voor transport naar andere delen van het eiland zijn we aangewezen op watertaxi's. Die zijn echter schaars en prijzig. Je moet ze een tijd van tevoren bestellen. Wij vermoeden dat de relatief hoge prijzen voor eten en drinken op ons resort te maken hebben met de geïsoleerde ligging en het ontbreken van alternatieve mogelijkheden. Dat blijkt echter niet het geval als Klaas de derde dag bij wat andere stranden gaat kijken. Overal liggen de prijzen voor onderkomen, eten en drinken op het dubbele niveau van Pulau Tioman, het eilandje waar we een paar weken geleden verbleven. We besluiten toch maar een paar dagen langer bij Bubbles te blijven. Het eten is er heerlijk en de ontvangst hartelijk.
Voor afrekeningen per creditkaart moet de uitbaatster op het uiterste puntje van haar terras gaan staan. Daar heeft ze voldoende signaal. Het signaal voor het internet en de telefoon is echter veelal te zwak. Zonder contact met de buitenwereld geven wij ons over aan dat waar we goed in zijn. Relaxen, boekje lezen en alles doen in een heerlijk rustig tempo. Het lijkt bijna of we op vakantie zijn... Blijven we nog een nachtje papa, mama?