28 november 2005
Na het ontbijt vertrokken we om 10.00 uur richting Brownsberg.
Naast Lionel was er versterking voor de ondersteunings-groep door Erroll en Erna (de kokkin).
De Afobakaweg was geheel gehuld in een mist van stof. Na een zeer korte stop bij de afslag naar Klaaskreek (één van de migratiedorpen voor bewoners uit het gebied van het stuwmeer) arriveerden we omstreeks 12.00 uur bij het voormalige kampement. Naast de funderingen stond het wachthuisje nog overeind en werd er een nieuw gebouw ingericht. Het plan is om het kampement opnieuw in te richten als politiepost of militaire post. Dit in verband met de criminaliteit (illegale Brazilianen) in deze omgeving als gevolg van de goudwinning.
De goudwinning is tevens een plaag voor de plaatselijke bevolking. Kreken vervuilen door het gebruik van kwik, waardoor de vissen sterven en het drinkwater soms van ver moet worden gehaald.
Van de twee ambtenaren op het kamp mochten we naar hartelust fotograveren als we hen maar niet op de foto zouden zetten.
Na een bezoek van een klein uur vertrokken we richting Brownsberg, het natuurpark op 112 km. ten zuiden van Paramaribo op de ruim 500 meter hoge Mazaroniplateau. Vanuit Brownsweg kwamen we via een slingerweg van 9,5 km op het park. Hier logeerden we op een soortgelijke wijze als in Overbridge. Er was echter gebrek aan water aan het eind van de lange droge tijd waardoor beperkt gebruik gemaakt kon worden van de douche’s.
Hier vond er nog een ontmoeting plaats met Nederlandse militairen die de marathon in Paramaribo hadden gelopen ter gelegenheid van het onafhankelijkheidsfeest. Ook zij wisten niets van de Tris.
Er werd besloten om voor de lunch een wandeling te maken naar de Leo Val. Heel snel na het vertrek kwamen we een paar white face monkeys tegen. Helaas leverde de waterval weinig water op, doch de wandeling door het woud met z’n vogels en vlinders was al de moeite waard. Op de terugweg werden we begeleid door het gebrul van brulapen, zonder dat we ze konden spotten.
Om 16.30 uur was iedereen in het kamp retour en konden we om 17.00 uur beginnen aan een verlate lunch. In goed overleg werd besloten het diner die avond te schrappen en het te doen met wat hartigheidjes.
In de avonduren werd nog een sjoelwedstrijd gehouden om de titel Brownberg Tris Miss- of Mister-Shovelboard 2005. Er waren 22 deelnemers waarvan 8 dames en 14 heren.
De hoogste score kreeg de Miss of Mister titel, daarnaast was er een 1e en een poedelprijs in zowel de dames- als de heren-poule.
Uitslag heren: Poedel (14e) Gerard, 24 ptn; 13e Atze, 27 ptn; 11e/12e Ruud en Rocky, 28 ptn; 10e Lionel, 29 ptn; 9e/8e Kees en Ton, 30 ptn; 7e Herman, 35 ptn; 6e Pieter, 36 ptn;
5e Jan, 42 ptn; 4e Aad, 43 ptn; 3e Harm, 46 ptn; 2e Lei, 49 ptn en winnaar bij de heren
Erroll, 50 ptn.
Uitslag dames: Poedel (8e) Annette, 11 ptn; 7e Annemie, 15 ptn; 6e Josephien, 27 ptn;
5e Bertien, 29 ptn; 4e Merion, 32 ptn; 3e Elly 37 ptn; 2e Tineke 53 ptn en daarmee winnaar bij de dames, daar de algemeen winnaar uit de damespoule kwam.
Brownsberg Tris Miss-Shovelboard 2005: Wilma met 64 ptn.
De prijsuitreiking zou de volgende dag volgen tijdens het ontbijt
Het tournooi was om 23.30 uur afgelopen, waarna ieder zijn bed opzocht.
29 novenber 2005
Het ontbijt stond klaar om 09.00 uur. Tijdens het ontbijt werden de vijf prijswinnars van het sjoelen bekend gemaakt en werden de prijzen en één bloem uitgereikt.
Het vertrek van Brownsberg stond op 10.00 uur doch als gevolg van het watergebrek vroeg de vaat en het prepareren van de lunch veel tijd, waardoor om 11.30 werd vertrokken naar Atyoni nabij Pokigron. De busjes maakten om 13.15 uur een kleine stop bij de Poederberg, een berg met gesteente dat magnesium-houdend is, waarna om 14.30 uur Atyoni werd bereikt.
Atyoni is de grensplaats tussen weg en water waar de korjalen voor ons klaar lagen. Na een heerlijke lunch werd om 15.00 uur in drie korjalen gestapt waarna om 16.00 uur
Jaw Jaw Soela werd bereikt. Gezien het lage water (6 meter lager dan het kon zijn) waren er echter wel enkele hindernissen te nemen alvoren ons laatste kamp te bereiken. Tijdens deze tocht werden we verrast door een echt tropisch buitje, kort maar krachtig.
Na het betrekken van onze hutten (weer met meerderen in één hut) werd nog heerlijk in het stromende water van de Midden-Surinamerivier geploeterd. De hutten waren volledig van natuurlijk materiaal met een harde lemen vloer. Zeer fris en luchtig, waarbij de geluiden van de dieren uit het woud als muziek in de oren klonken.
Om 20.00 uur werd genoten van het diner en de avond werd afgesloten met een dans- en drum-avond door de lokale bevolking. Als je de dames ziet dansen vraag je je af of ze wel botten in het achterwerk hebben en of het niet uit elastisch materaal bestaat. Heel knap zoals zij dat beheersen. En ook wij kwamen er niet onderuit om mee te dansen.
Omstreek 24.00 uur hadden de meesten hun bed en klamboe opgezocht. Dit was de eerste en laatste keer dat een klamboe moest worden gebruikt.
30 november 2005
Om 08.00 uur werd iedereen verwacht voor het ontbijt, waarna om 09.30 uur een dorpswandeling door Jaw Jaw werd gehouden. Dit dorp wordt bewoond door Saramakaner families. De bewoners waren zeer vriendelijk, doch het hen fotograveren werd niet op prijs. Ondanks dat de bewoners katholiek zijn houden ze er ook nog gewoontes op na uit hun vroegere cultuur. Zo kon je er aantreffen een medicijnman met een offerplaats.
Om 11.00 uur waren we weer retour en konden we nog even genieten van het heerlijke water van de Midden-Surinamerivier.
Om 13.00 uur werden de korjalen weer opgezocht en gingen we weer richting Atyoni om onze busjes op te zoeken. Een laatste proef op het wasbord richting Paramaribo.
Alvorens de bus in te stappen werd er nog een lunch geserveerd en zagen we nog één van de lifters uit Nickerie op weg naar Jaw Jaw, de enige lifter (de overigen waren lifsters).
Na het nodige laveerwerk tussen de kuilen door en een ruime stop in Brownsweg kwamen we om 18.30 uur aan in het Eco Resort.
De dag werd om 21.30 uur besloten met een diner in dezelfde straat als het Eco Resort, de Cornelis Jongbawstraat. Bij wijze van uitzondering waren tijdens dit diner alle drankjes, ook de alcohol houdende voor rekening van Sun & Forest. Helaas misten we tijdens dit diner Cees en Ton, die de uitnodiging voor het diner hadden gemist.
Omstreeks 23.30 uur en na wat toespraakjes was het einde oefening, waarna een enkeling nog ’t Vat opzocht alvorens het bed op te zoeken.