18 november 2005
Om 08.00 uur vertrokken we richting Nieuw-Nickerie in twee busjes met onze vertrouwde chauffeurs.
Het zou een lange rit worden van ruim 240 kilometer. Aan de rand van de stad kregen we enig oponthoud doordat Lionel zijn mobile was vergeten. De mobile werd na kwartiertje nagebracht waarna we onze reis konden vervolgen.
Omstreeks 10.00 uur hadden we onze eerste stop in Groningen, waar een kleine versterking voor de maag werd voorgeschoteld.
In Groningen vestigden zich omstreeks 1845 zo’n 400 Hollandse boeren uit Groningen en Gelderland, die zich gingen toeleggen op de landbouw en veeteelt, hetgeen volkomen mislukte. De boeren, die gewend waren de handen uit de mouwen te steken, werden tegengewerkt door de plantagehouders, daar zij werkende blanken een slecht voorbeeld vonden voor hun slaven.
Op het dorpsplein werd stil gestaan bij de monumenten voor de Hindostaanse immigratie, de Nederlandse boeren, de Surinaamse onafhankelijkheid en de revolutie van 1980.
Na een korte stop reden we door tot aan het Coppenamepunt, waar kort werd gepauzeerd, om de benen te strekken en een plasje te plegen.
De weg werd vervolgd naar Totness, de hoofdplaats van de provincie Coronie. Daar de lunch nog niet gereed was (we lagen voor op de planning), werd eerst een bezoek gebracht aan de Coroniebank aan de Atlantische Oceaan. Omstreeks 13.30 uur was de lunch gereed, die we gebruikten in het Staats Logeergebouw. Kennelijk was men daar niet berekend op gezelschappen zo groot als de onze. Er was een tekort aan zowel tafels als stoelen, doch dit werd door de groep op een soepele wijze opgelost.
Na een uitstekende lunch met kip en vis werd de reis voorgezet naar Nieuw-Nickerie, waar we omstreeks 15.30 uur aankwamen en kwartier maakten in Hotel Ameerali in het centrum van Nickerie. Helaas waren niet alle kamers proper, doch het was slechts voor twee nachten.
Een aantal gingen het stadje verkennen en/of het zwembad van het hotel in met z’n merkwaardige melkachtige kleur water.
Omstreeks 1820 werden er de eerste woningen gebouwd aan de rechteroever van de Nickerierivier met de naam Nieuw-Rotterdam. De woningen verdwenen echter in de golven evenals na een tweede poging, waarbij het dorp de naam kreeg De Nieuwe Wijk. Uiteindelijk werd aan de linkerover van de Nickerierivier achter de Zeedijk het dorp Nieuw-Nickerie gebouwd.
Nadat we om 20.00 uur nog voor een gezamenlijk diner naar een plaatselijke Chinees gingen, werd om 22.30 uur het hotel weer opgezocht, waarna de meesten vlot daarop de bedden opzochten.
19 november 2005
De verjaardag van Ruud.
Om 09.30 uur werd vertrokken naar rijstfabriek van de heer Manglie, waar we omstreeks 10.00 uur arriveerden.
Deze fabriek draait continue. De paddi (ongepelde rijst) wordt nagenoeg volledig geautomatiseerd verwerkt tot de rijst in 4 kwaliteiten t.w. hele korrels, ¾ korrels, halve korrels en de rest. Het proces betreft drogen (van 20% naar 12,5% vocht), pellen, polijsten, sorteren naar kwaliteit en verpakken (bulkverpakking). Het systeen van de fabriek levert 15.000 kg per uur af. In Nederland, Zaandam, wordt de rijst bij Manglie N.V. in kleine verpakkingen verwerkt.
Het geheel is een voorbeeld van geslaagd particulier initiatief. Vele overheidsprojekten staan hier tegenover in schril kontrast.
Twee keer per jaar wordt de rijst ingezaaid en geoost.
Na een bezoek van ongeveer één uur werd vertrokken naar de Prof. Dr. Ali kazerne (het voormalige Prinses Irene kampement) in Nieuw-Nickerie, waar we omstreeks 11.30 uur arriveerden.
In deze kazerne werden we zeer vriendelijk ontvangen en in een ontspannen sfeer in twee groepen rondgeleid. Veel was goed herkenbaar, ondanks dat er ook hier sprake was van groot achterstallig onderhoud. Nadat we het kampement gedurende een uur hadden bezocht en er naar hartelust foto’s waren genomen, moesten we afscheid nemen. Een hartelijk afscheid waarbij de dienstdoende commandant werd verrast met de inhoud van de pet, die in de busjes nog even snel was rond gegaan. Een klein gebaar dat zeer gewaardeerd werd.
Om 13.00 uur arriveerden we in de dierentuin van Nieuw-Nickerie voor een lunch. Een prima rijstmaaltijd die van start ging met een rondje van Ruud ter gelegenheid van zijn verjaardag.
De dierentuin was klein doch best interessant, daar er uitsluitend dieren waren die in Suriname voorkomen.
Na afloop van de lunch brachten de busjes ons weer naar het hotel waar ieder zijn gang kon gaan tot 18.00 uur voor het volgende programmapunt.
Om 16.00 uur kregen we nog bezoek van een dame, die we ontmoet hadden op de markt en die voor een aantal van ons Kubi stenen in de verkoop had. Kubi stenen komen uit de kop van de Kubi vis, een zalmachtige en zeer gewilde vis in Suriname. De Kubi stenen kunnen verwerkt worden in sierraden.
Om 18.00 uur vertrokken we naar de Zeedijk. De dijk die Nieuw-Nickerie behoedt voor overstromingen uit de Atlantische Oceaan.
Het plan was om foto’s te nemen van de ondergaande zon, echter moeder natuur schoof wat wolken voor de zon en zo ging dat feest niet door. Uiteindelijk zijn we naar het meest westelijke punt gereden. Inmiddels was het gezelschap uitgebreid met drie dames en één heer als lifters. Zij liepen stage in het Diaconessenziekenhuis aan de Johan Bodegravenlaan / Ziniastraat, dat destijds met geld dat Johan Bodegraven via TV verzamelde, was gebouwd.
Op het meest westelijke punt stond een nagenoeg nieuwe Hindu Tempel, die door een aantal van ons, barrevoets, werd bezocht. Niet vegetariërs mochten binnen tot de gele paal, voor vegetariërs was de gehele tempel toegankelijk.
Omstreeks 20.00 uur werd afgereisd naar Nieuw-Nickerie (inclusief onze lifters, die in het centrum werden afgezet), waarna wij de dag besloten met een barbecue in de Dierentuin.
Een aantal namen nadien nog één of meerdere djogo’s en anderen zochten meteen de koffer op.