Reistip: New York here we come!
Manhattan-centrum: Timesquare-Broadway-42nd Street! Spetterende billboards, gillende reclames, levensgrote animaties en filmbeelden, glamour en glitter, veel lawaai, getoeter, scheurend verkeer en druk, druk, druk. Alles wel bekend van film en t.v. Maar dit is ECHT en het is overdonderend geweldig! Jacqueline (in rolstoel) en ik togen zeven dagen lang door New York.
**New York: you either love it or hate it **
Je houdt van New York of je haat het. Een tussenweg is er niet. Om zo’n gevoel te kunnen analyseren is er maar één mogelijkheid: ‘New York here we come’ en de rest voltrekt zich vanzelf. De eerste dagen lopen we ons suf, uiteraard met de rolstoel als handgeduwd vervoersmiddel. Overal drommen mensen die telefonerend, koffiedrinkend en pratend aan je voorbij gaan zonder je te zien, of je hopeloos in de weg zitten. ‘Excuse-us’ op luide toon uitgesproken doet de menigte uiteengaan. Je vooral laten horen. Voor gehandicapten in een rolstoel heeft men wel respect. Overal hebben we voorrang, hoeven niet in de rij te staan maar worden er langs gedirigeerd. En bij het openen van de meestal zware deuren kun je iemand aanspreken en ze helpen, soms ook uit zichzelf. Maak vooral gebruik van deze voorrangspositie. Je mag het eisen volgens de Amerikaanse wet. Enfin, voorlopig slijten we schoenen en wielen op de straten van The Big Apple. Vermoeiend maar boeiend, want je ziet veel.
We logeren in Marriott Marquis op Timesquare en lopen eerst maar eens een stuk Broadway af, om na vele ‘straatblokken’ uiteindelijk ruimschoots inkopen te doen in het grootste en elegante warenhuis Macy.
Tip: even langs het Visitors-Center lopen, je legitimeren en als bezoeker-van-buiten krijg je op bijna alles 11% korting.
Links: Vriendelijke surveilance op Timesquare
Rechts: Speciale wereldbol voor het gebouw van de V.N.
**Verenigde Naties **
De andere kant op: lopen naar het ‘Gebouw van de United Nations’. Een iets zwaardere route vanwege sommige ‘golvende’ straten. Maar je leert ademen op z’n Newyorks, moeilijk uit te leggen, maar je deint mee met dit soms onbegrijpelijk wonderlijk geleefde ritme. Op het Hammerskjøldplein, omzoomd met bomen en gezellige 19e eeuwse ijzeren bankjes, staan dagelijks enkele kramen met uitstekende koopwaar. Bij de kraam van een Joodse familie vormt zich onafgebroken een rij liefhebbers voor de uitzonderlijke lekkernijen en mooie broden, die specifiek het recept zijn van de Joodse traditie. We gaan door de knieën voor een zeldzaam heerlijke brownie, zittend op een bankje midden in N.Y. en in de schaduw van het V.N.-gebouw. In het gebouw zelf vinden allerlei volkeren en nationaliteiten elkaar en worden met rondleidingen doordrongen van de noodzaak van het bestaan van de Rechten van de Mens.
Openbaar vervoer
Meestal zijn de afstanden te ver om te lopen. Geen nood: alle bussen die in en door Manhattan rijden zijn voorzien van een rolstoellift die te voorschijn schuift uit een van de treden van de bus en de stoel omhoog hijst. Rolstoel wordt vastgezet, je zegt waar je eruit wilt en alles wordt geregeld. In principe zou je een metrocard moeten hebben en dan kost het voor rolstoel + begeleider $ 1. Maar wij worden gewoon ‘ingeladen’ en hebben nog nooit hoeven te betalen. En ook hier weer: voorrang bij in- en uitstappen.
Theaterleven
Het voordeel om midden op Broadway/Time Square te verblijven, betekent dat bijna het hele theatergebeuren zich om je heen afspeelt. In de directe omgeving zijn er minstens 3 à 4 theaters in elke straat en allemaal met goede programma’s. Heel veel musicals, waarvan wij er in Nederland ook veel kunnen zien. Maar toch is het hier in N.Y. even anders, een paar graadjes internationaler en van een erg hoog niveau. Hier liggen toch de wortels.
Soms blijkt het ook voordelen te hebben als je gehandicapt bent. Bijna in alle theaters kun je voor de halve prijs tickets kopen inclusief voor de begeleider. En overal zijn speciale plaatsen en entrees en ook veel aangepaste toiletten. Wel de kaartjes kopen aan het theater zelf, want de ‘Ticketbox’ die je overal kunt vinden, geeft geen reductie. Wij hebben ons nogmaals ‘verloren’ in ‘The Chorus Line’, zagen ‘Gypsy’, ‘Mama Mia’, ‘Mary Poppins’ en de hilarische, uitermate amusante voorstelling ‘Spamelot’, naar een script van Monty Python. Een klapper, met heel wat ondeugende grapjes, waar je nog dagen van kunt nagenieten.
Links: De heerlijke Brownies van de Joodse bakker op het pleintje bij de V.N.
Rechts: Jazzconcert door studenten op het plein van Lincoln Center
Lopen, varen, stijgen
We lopen dwars over van 6th naar 13th Avenue en staan aan de Hudson River waar de ‘Circle Line’ boottochten verkoopt van twee of drie uur. Rolstoel aan boord en we varen langs de belangrijkste kant van Manhattan met de bekende skyline. Passeren het ‘Vrijheidsbeeld’ met daarachter ‘Ellis Island’, de plek waar vroeger alle immigranten werden opgevangen en ingeschreven voordat ze Amerika binnen mochten komen. Een indrukwekkende met gevoelens geladen plaats, met heel veel historie. Alle namen zijn hier digitaal opgeslagen van alle toen nieuw binnengekomen personen. Het publiek kan via een gigantisch archief bekijken of er voorouders zijn die hier ooit zijn geregistreerd.
Om werkelijk een adembenemende kijk op N.Y. te krijgen is een rit naar de 69e etage van het ‘Rockefeller Center’ een must. Je weet niet wat je overkomt. Het lijkt een film, maar het is allemaal echt en we zijn er zelf bij. Beneden is de winterse ijsbaan voor de deur, omgetoverd tot een enorm terras.
Lekker slecht
We weten allemaal dat het in Amerika groot-groter-grootst is wat porties en formaat van etenswaren betreft. Een kopje koffie is een halve liter en moet je met twee handen vastpakken. Een ‘kleine’ soep bestellen is ook weer een halve liter. Steaks hangen over het bord en de frites overdekken alles. Enfin, van alles te veel, maar wel van goede kwaliteit. En een ‘doggy-bag’ is hier echt doodgewoon. Je hebt er voor betaald dus is het van jou.
Toch zijn er enkele smakelijkheden die je minstens eenmaal in N.Y. geproefd moet hebben en die ‘de zonde waard zijn’:[ol]
[li]N.Y. is bekend om zijn cheese cake en de beste is van prijswinnaar ‘Junior Restaurants’, vlakbij Time Square
[/li][li]Yoghurtijs: Warenhuis Bloomingdales, in het cafetaria ‘The Four Carrots’. Prijswinnaar. Ook verkrijgbaar als ‘likijsje’, weer van enorm formaat
[/li][li]Sandwich (warme) pastrami (± 120 gr): twee sneetjes met ± 6 cm. beleg ertussen
[/li][li]Brownie: Farmersmarket, Hammerskjøld square (UN-gebouw)
[/li][li]Bagel met creamcheese en zalm: vrijwel ieder straatstalletje
[/li][/ol]
Links: Skyline vanaf de rondvaartboot
Rechts: Vrijheidsbeeld vanaf rondvaartboot
Kunstcentrum
Tot slot staat een bezoek aan het ‘Lincolncenter’ op het programma, het centrum voor de theaterkunsten. Hier zetelt de ‘Met’ (Metropolitan Opera), het ‘New York City Ballet’, de ‘Julian Art School’, het wereldberoemde opleidingsinstituut voor allerlei musici met uitzonderlijk talent.
Het is mooi en zonnig en op het plein wordt een repetitie – zeg maar concert – gegeven door de studenten van de Jazz-Schoolband. Het swingt enorm de pan uit. Hier spelen de toekomstige internationale grootheden de sterren nu al van de hemel. Wie hier een opleiding volgt heeft al bewezen bijzonder talent te hebben.
Een mooie afsluiting van de gevarieerde kijk op The Big Apple. Het smaakt voor ons absoluut naar meer. Ja, je houdt van de stad of je wilt er zo snel mogelijk weer vandaan. Uitproberen is de uitdaging.
TEKST: SONJA VAN PROOSDIJ
FOTOGRAFIE: JACQUELINE BECKERS
Links bij dit artikel
zo krijg je het meet te zien op je eigen tempo! Zo hebben wij ook de Brooklyn Bridge over gefiets…