Eefje Zoetemelk heeft meer geschreven over haar ervaring in Cambodja:
Naast alle computerspelletjes spelende Cambodjanen weer een nieuw verslag aan het typen in het internetcafé. Leuk om ook steeds weer jullie reacties te lezen!
Vorige week woendag was het in Cambodja Independence day en op donderdag en vrijdag was het waterfestival. Natuurlijk weer een goede reden voor een aantal dagen vrij! Daar heb ik ook van geprofiteerd en ben met nog vier andere vrijwilligers naar Sihanoukville geweest. Voor de kust van deze badplaats ligt het eiland Koh Rong (monkey island), daar ben ik twee nachten geweest. Wat een fantastische plek. Zo eentje uit de reisgidsen… Maar deze viel niet tegen. Helderblauw water en een wit zandstrand. Er was één dorpje met locals. Wij sliepen in één van de hutjes van het beach bungalow resort. Een primitief houten hutje met twee bedden erin. En gratis en voor niets een gecko op het dak. Nu zijn de gecko’s mij wel bekend, want die schieten dage lijks in questhouse Smiley’s voorbij. Met het verschil dat ze in questhouse Smiley’s nogal stil zijn. Op Koh Rong zijn ze luidruchtig. Ik geloof dat ik bijna een meter in de lucht sprong toen dat beest zich liet horen. De derde nacht sliepen we in Sihanoukville zelf en daarna de slaapbus terug naar Siem Reap gepakt. Nu ben ik niet echt technisch, maar dat er iets aan de vering van die bus mankeerde kon zelfs ik bedenken. Elke hobbel, kuil en steen voelde je. Dus ben nu weer blij met mijn bedje in questhouse Smiley’s.
Afgelopen week weer naar project geweest. Alleen.. 'sad news'. Eén van de leerlingen van het project is overleden. Hij was 19 jaar en heeft een moto ongeluk gehad. Hij zat in de mechanics class. Want naast twee lokalen waar Engelse les wordt gegeven heeft mijn project ook een naaiopleiding en een technische opleiding (het repareren van fietsen en moto's). Als school-staff zijn we naar het huis gegaan van de overleden leerling om te condoleren. Daar lag hij opgebaard op een bed met een klamboe erom heen. Om het bed heen stonden wierookstokjes. Ik gok zo, dat die niet alleen een religieuze betekenis hebben... Er waren vier monniken aanwezig en voor het huis zaten oudere dames allerlei offers te maken. Van bananenbladeren maken ze de meest kunstzinnige bakjes waar bijvoorbeeld eten, bloemen en sigaretten worden ingedaan.
Donderdag zou de begrafenis zijn. Kom ik de volgende dag op school. 'No school this morning, funural is today'. Sta ik dan in mijn t-shirt met opdruk en driekwart broek. Maar dat maakte niet uit, het was de bedoeling dat we meegingen. Allereerst weer naar het huis van de overleden jongen. Ik had zelf net ontbeten, maar ja, een bordje rijstesoep met gehakt en ui sla je natuurlijk niet af! De monniken waren er weer en inmiddels lag het lichaam in een kist met een deksel erop als een verjaardagstaart (rood en goud met torentjes). De naaste familie was in het wit gekleed en iedereen was zich aan het klaarmaken voor de processie naar de pagoda (daar wonen en bidden de monniken). Toen het eenmaal zo ver was werd de kist op een grote kar getild. Daarvoor werden twee touwen uitgerold. Het broertje van de overleden jongen kreeg het touw om zijn hoofd, dat staat symbool voor het begeleiden van zijn broers laatste reis. Daar achter kwamen de rest van de aanwezigen, die ook allemaal het touw moesten vasthouden. Ja, ja... wij ook! Heel vreemd gevoel om onderdeel uit te maken van dat alles. Ik ken de jongen alleen van gezicht en niet persoonlijk. Maar ook wel heel interessant om te zien hoe zoiets er in Cambodja aan toe gaat en bijzonder hoe je erbij wordt betrokken. Na de processie kwamen we bij het crematorium van de pagoda aan. Met kar, kist, stoet en al moesten we drie keer om het gebouw heen lopen. Daarna ging het eigenlijk heel snel. De kist werd van de kar afgehaald en mensen mochten nog even in de kist kijken voordat hij het crematorium in ging.
http://www.pureforkids.nl/upload/thumbs/180x126_2005-file117383243.jpg
Meer ervaringen van vrijwilligers kun je lezen op: http://www.pureforkids.nl/127-weblog.html