Post Peno Pauze Paradox (Persbericht).

René Visser, een krasse zestiger maakt een zwaar bepakte fietsreis van Rotterdam naar het Turkse Izmir om daar zijn 15 jarige zoon tegen het hart te drukken. Wegens het drinken van ongezuiverd leidingwater strandt hij in Belgrado. De reis gaat per trein en een ontspoord lijf verder naar Istanbul en Izmir. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en het jaar daarop voltooit hij het traject met een drietal Belgische metgezellen. De tocht voert dan langs de Donau vanaf Budapest tot aan Constanta aan de Zwarte Zee. Met een bijna ongetraind en een veel te zwaar lijf overbrugt hij tegen beter weten in het heuvelachtige traject en gaat regelmatig tot het gaatje in een bijna onmogelijke opdracht die hij zichzelf heeft gegeven. De liefde voor zijn zoon en het karakter vanuit zijn wielerverleden geeft hem de kracht om overeind te blijven in de bijna ondraaglijke hitte langs de flanken van de weerbarstige heuvels in de achtertuin van Europa.
Observerend vanuit het zadel en teruggrijpend op zijn verleden als wielrenner en nippend aan de gewelddadige geschiedenis in de gebieden langs de grote Europese rivieren, beschrijft hij zijn waarnemingen en zijn lijdensweg, waarbij hij zich kwetsbaar op durft te stellen. Op een humoristische, ironische en soms cynische wijze belicht hij met de nodige zelfspot zijn eigen tekortkomingen, maar ook die van de mens over de laatste tweeduizend jaar. Hij beschrijft zijn reis in de tegenwoordige tijd en neemt de lezer daarom letterlijk mee op de bagagedrager en laat die van het begin tot het eind op een meeslepende wijze een enerverende tocht meebeleven waarin allerlei zaken passeren die in zijn gedachten opborrelen, zijn netvlies beroeren en zijn lichaam teisteren.
De reis voert ons langs de Rijn, Main, Tauber, Altmühl en Donau over asfalt, kasseien en onverharde wegen naar het zilte water van de grootste Europese binnenzee.
Een verrassend, veelzijdig en intrigerend autobiografisch reisverhaal dat niet onder één noemer valt plaatsen.

Iets voor deze site?

Inmiddels ben ik ook een viertal keren naar de VS (Alabama) geweest om voor 3 maanden per sessie op een aantal huisdieren te passen. Hierover heb ik ook een aantal stukjes geschreven. Ik zoek voor dit jaar een plaatsvervanger in april. mei en juni. De ticket wordt betaald. Huis dichtbij de bayou’s en het hagelwitte strand van de Gulfcoast. Vrijstaand huis met twee auto’s voor de deur. Details beschikbaar per mail of eventueel een persoonlijke afspraak.

Groet, René Visser

Dag Rene,
Je kunt hier altijd blogs kwijt :-).
Op het Turkije forum ben ik regelmatig bezig geweest om mensen te enthousiasmeren maar “helaas pindakaas” Mijn blogs zijn de enige daar.
Verder kent wereldwijzer een handvol vaste columnisten (tegenwoordig bloggers genoemd). Je kunt je daar uiteraard aanmelden maar dan verwachten we elke maand ook iets te lezen van je. Voordeel van vaste schrijver is dat het niet thema gericht is en je over van alles en nog wat kunt schrijven als het maar iets met reizen te maken heeft.

Het is een forum dat draait met vrijwilligers wat betekend dat de eventuele beloning “eeuwige roem is”

Je bent al lid dus volgende week je eerste deel bij “turkije blogs”?

Kijk er naar uit!