(origineel bericht op be-more.nl)
Pondicherry
Een nieuwe update.
Op vrijdag heb ik samen met Mara gewerkt aan ons plan voor de Holy Cross Service Society. We zijn hier op zijn Indiaas mee bezig geweest. (Lekker op ons gemak dus). Om drie uur hebben we onze spullen opgeruimd om dan naar Pondicherry te vertrekken.
Vanuit het Holy Cross hebben we de tuk tuk genomen naar het treinstation. Daar aangekomen waren de twee Duitse vrijwilligers (Louise en Marlena) al bij het station, nou ja Louise, Marlena kwam iets later samen met ons eten. Hierna zijn we in de trein gestapt, zomaar in de sleeperclass terwijl we daar helemaal geen kaartje voor hadden. De eerste tijd konden we lekker met z’n 6e ergens blijven zitten en genoten we van het uitzicht. Helaas kwam er een conducteur aan die ons wegstuurde naar een andere plek, maar nog wel in de sleeperclass, maar we moesten wel 80 rupee per persoon bijbetalen. Nou dat vonden we prima hoor, we hadden nog net geen 240rupee betaald met z’n 4e voor het eerste kaartje. Dat betekent dat we voor 140 rupee 261km konden reizen. (Dat is een goede 2euro. We hadden een andere plek gevonden in de sleeperclass en toen kwam daar een conducteur aan zetten. We moesten toen ineens 95 rupee betalen. Dat wilde we natuurlijk niet doen en uiteindelijk had de conducteur iets opgezocht en moesten we 81 rupee betalen om in de sleeperclass te mogen blijven. Dat vonden we prima en deden dat dan ook.
We zijn op de heenweg zo’n 4,5 uur onderweg geweest. We kwamen aan op Villupuram. Van hier moesten we nog een uurtje met de bus naar Pondicherry. Gezellig hoor zo’n volle bus. Ik kreeg ook een klein kindje op mijn schoot, ja zo gaat dat hier, je kunt je tas bij de buurvrouw zetten en de kinderen bij een ander op schoot. Een hele mooie, maar in onze ogen ook een aparte gewaarwording. In de avond moesten we nog met de tuk tuk naar een hostel. De hostel waar de Duitse meiden eerder waren geweest was vol en we moesten dus een andere hostel gaan zoeken. In de hostel heb ik samen met de Duitse meiden op een kamer geslapen, lekker hard op de grond, zonder kussen, maar ik klaag niet alles went hoor! De meiden wilde in de avond nog even naar een winkel om iets te halen. Zo gezegd, zo gedaan! Dus met de tuk tuk gingen we opzoek naar een winkel. De chauffeur ging naar vrienden of zo toe en toen gingen ze gewoon uit een gesloten winkel even wat drinken voor de meiden halen. Echt heel raar was dat. Verder waren er enorm veel koeien op straat.
De volgende dag gingen we lekker westers eten, jammie jammie een croissant voor het ontbijt. Echt wel even lekker was dat. De Duitse meiden gingen daarna weg en wij gingen naar de Matrimandir. Dit is als eerbetoon aan “De moeder”. Het is het symbool van de lotus, helemaal goudkleurig. Je kunt er, kwamen we later achter op bepaalde tijden ook in. Het is een spiritueel centrum. Het was in de omgeving heel erg rustig en mooi, we hadden de chauffeur van de tuk tuk gevraagd te wachten toen we de prijs afspraken. We gingen kijken of hij er was, maar dat was niet dus gingen we weer terug. We waren daarna wel driekwartier te laat terug en daar was hij niet blij mij (dacht dat India niet van de tijd was 
).
Na het bezichtigen van dit rustige plekje zijn we naar de shops gegaan, heb natuurlijk weer veel te veel uitgegeven en een mooi hippiebroek verder gingen we terug naar Pondicherry. In Pondicherry aangekomen, hebben we lekker langs het strand gewandeld en langs de shops (nog meer souvenirs armer). Kwamen we toch zomaar ineens in een zijstraatje een olifant tegen. En ja je kent me dan wil ik die natuurlijk ook wel zien dus ik daarna toe ondanks dat de rest twijfelde of we er in konden. Dus ik op de foto met de olifant erachter. Eigenlijk was het ook wel zielig die olifant daar aan een ketting. Het arme dier had amper bewegingsruimte. Ik moet wel toegeven dat ik het wel super vind hoor. Je kon je ook laten zegenen door de olifant als je daar geld voor gaf. Achter de olifant was een tempel: de Sri Manakula Vinayagar temple. Ik ben samen met Thys deze tempel ingegaan. Ik vond het echt indrukwekkend om te zien hoe het eruit zag. Overal waren olifanten, nou ja Ghanes (god van de rijkdom) uitgesneden uit de muren. Sommige waren heel mooi ingekleurd en anderen waren weer helemaal met grijstinten. Het was echt indrukwekkend om te zien en ben blij dat ik toch naar binnen ben gegaan.
In de avond gingen we uit eten. Eindelijk een keer geen eten hier uit India, maar lekker Italiaans, owh wat had ik daar zin in. Lekker een bord vol met pasta en een heerlijke brownie na. (natuurlijk veel te veel gegeten, en dan protesteert je hele lichaam). Maar ik denk maar zo ik heb er heerlijk van genoten.
De volgende ochtend gingen we nog een keer lekker uitgebreid brunchen bij hetzelfde restaurant als waar we de eerste dag gegeten hadden, maar eerst hadden we een lekkere wandeling over het strand gemaakt, nog even uitwaaien, voordat we de trein weer terug moesten nemen. En ook hier wilde weer iedereen met ons op de foto (ja we lijken echt aapjes in een dierentuin). Na ons heerlijke en natuurlijk veel te uitgebreide maaltijd namen we de tuk tuk terug naar het treinstation.
Op het treinstation hadden we kaartjes gekocht voor onze reis terug naar Trichy. Gelukkig was er iemand die goed Engels spraak en ons een beetje hielp, want de man achter het loket vond het toch wel erg moeilijk. Het eerste stuk zaten we lekker relax (2de klas)). Op Villupuram aangekomen moesten we een tijd wachten voordat onze sneltrein ging naar Trichy. Ik geloof dat we wel 3 verschillende vertrektijden gehoord heb. In de volgende trein zaten we in de aller-goedkoopste klasse. We konden niet zitten en stonden maar, we wilde wel naar de sleeperclass, maar wisten niet goed hoe we verder moesten gaan. Uiteindelijk mochten we van iemand even zitten, dus dat was wel prettig, daarna weer staan en zitten op de grond. Het was wel geweldig om vanuit de deur verder te kijken. De deuren stonden gewoon open, wat echt ongelooflijk is. Je kunt er ook zo uitvallen. Op de terugweg waren we van Villupuram in 2,5 uur in Trichy, dus dat was lekker snel.
Aangekomen in Trichy hebben we nog ergens gegeten om het weekend goed af te sluiten, voordat we naar huis gingen om lekker op tijd te slapen om uit te rusten.
Vandaag moesten we weer gaan werken op het Holy Cross Service Society. We gingen ons plan verder afmaken, waar we vorige week meer geëindigd waren. Lekker op ons gemak zijn we hier mee bezig geweest. Tot Leela kwam en we nog even over onze rondreis gesproken hebben. We waren gezellig met Leela in gesprek toen we door twee docenten gehaald werden. Het is vandaag 14 november 2011 en dat houdt in dat het Children day is. De kinderen gingen vanmiddag dus allemaal leuke dingen doen en ze vonden het leuk als we daarbij waren. Gezellig hebben we daar met Kayal gepraat over onze opdracht en dat de mensen zo bezorgd waren dat ze het niet goed doen, maar dat hebben we niet gezegd en dat is zeker ook niet onze bedoeling. We hebben dit dan ook nog eens duidelijk gemaakt en als we de leerkrachten gaan vertellen over wat we gedaan hebben zullen we dit ook nogmaals benadrukken, omdat het erg belangrijk is dat ze zich geen zorgen maken en ze zich niet aangevallen voelen, door ons westerse meiden.
Wat ook heel leuk was vandaag was dat de leerkrachten een uniform aanhadden. Ze droegen allemaal dezelfde sari. Kayal zei dat we als meiden nog wel eens samen een sari aanmochten doen om dan op de foto te gaan dat was hartstikke leuk zei ze. Morgen gaan we onze training geven in de ochtend en de activiteiten uitvoeren die we bedacht hebben. Ik ben erg benieuwd hoe het zal gaan en natuurlijk hou ik jullie weer verder op de hoogte.
Liefs xx