Per fiets de wereld over
Bert Struyve en Hilde Huizinga reizen per fiets de wereld over. Ze houden lezers van Drenthe Journaal op de hoogte van hun belevenissen. Vandaag hun oversteek naar Australië.
“It can be hot!” De standaardzin van iedereen in Nieuw-Zeeland als we vertellen naar Australië te vertrekken voor het vervolg van onze fietsreis. Het is in het binnenland (de “Outback”) van de staten Victoria en South Australia inderdaad zo nu en dan erg warm.
Tussen de 30 en 40 graden! Op weg van Melbourne naar Adelaide fietsen we door dat binnenland via de “Goldfields” en het nationale park “Grampions”. In het gebied van de voormalige goudzoekers staat de tijd stil. Letterlijk en figuurlijk. Niet alleen stammen de gevels in de veelal zeer brede hoofdstraten uit 1860-1880, maar er zijn ook nog maar nauwelijks mensen.
Verlaten
Veel winkelpanden zijn verlaten en dat geeft de dorpjes soms een wat spookachtige uitstraling. Water is in het binnenland het belangrijkste gespreksonderwerp. Huizen, campings; iedereen zorgt ervoor dat in de winter het regenwater via de dakgoot in grote reservoirs belandt. Drinken van dat regenwater is voor ons in deze droge tijd dan ook de gewoonste zaak van de wereld geworden. Ook het meenemen van veel water op de fiets is vaak noodzaak. Zo zijn we opgelucht als op een zondagmiddag het gehucht Dergholm een café annex winkeltje rijk blijkt te zijn. En het is nog open ook. Beladen met ijskoude cola, melk en 8 liter regenwater uit de spoelkraan van de tap fietsen we het nabij gelegen State Park in voor een verblijf op een bush campsite. Op dit soort “campings” zijn altijd picknicktafels, vuurplaatsen (‘s zomers overigens verboden te gebruiken: “total fire ban!”) en een tonnetje. De mooiste bush campsites treffen we aan in de “Grampions”. We rijden 52 kilometer over zogenaamde “dirt roads”. ‘s Avonds heb je de kangeroes gewoon bij de tent en onderweg zien we vele emu‘s. Een emu lijkt wat op een grote struisvogel. Maar ook een lizard, een soort hagedis van een halve meter. De “Grampions” is in januari 2006 getroffen door een enorme bosbrand. Maar liefst 128.000 hectare ging in vlammen op.
Hersteld
Nu, twee jaar later, heeft de natuur zich redelijk hersteld. Het struikgewas en het gele gras zijn terug en de bomen weer groen. Op de zwart geblakerde stammen na. Op de grens van de staten Victoria en South Australia bezoeken we het uit 1889 stammende en in 1986 gesloten station van het dorp Serviceton. Er wonen nu nog maar 50 mensen. Iemand uit het dorp geeft ons een privé-rondleiding door het enorme gebouw. De voormalige stationshal heeft twee loketten. Links voor Adelaide en rechts voor Melbourne. De treinen reden vroeger de staatgrenzen binnen Australië niet over! Daarom zijn in de kelder ook cellen, waar gevangenen op transport de aansluitende trein moesten afwachten.
Volgende week meer op Assen.nl
Bert en Hilde.
Bron: Assen.nl