Klimmen en dalen in de Grampians
‘Kom op, nog een klein stukje!’ De aanmoedigingen van instructeur Martin zijn welgemeend, maar helpen niet echt. Ik heb nog een paar meter te gaan naar de top van de achttien meter hoge rots, maar kom geen stap verder. Maar geen nood, er is hier veel meer te doen dan alleen rotsklimmen. De Grampians in het Australische Victoria zijn een outdoor-locatie bij uitstek en dat op iets meer dan twee uur rijden van de metropool Melbourne.
De aboriginals – de oorspronkelijke bewoners van Australië – hebben hun eigen opvatting over het ontstaan van de aarde. Vergeet de evolutieleer van Darwin of het scheppingsverhaal van onze lieve Heer. In het beginne was de aarde plat en kleurloos. Er waren geen bergen, geen rivieren en er was ook geen leven. Toen begon de ‘Droomtijd’. De aarde kwam in beweging doordat reusachtige wezens, die sinds het ontstaan van de planeet onder de aardkorst hadden liggen slapen, te voorschijn kwamen. Deze wezens zagen eruit als dieren, planten of insecten maar gedroegen zich als mensen. Door hun gegraaf en gewroet tijdens het zoeken naar water en voedsel, maakten ze met hun enorme lichamen de bergen en dalen in het landschap. In die Droomtijd werd door deze mythische wezens de basis gelegd voor de traditionele levenswijze van de aboriginals.
Omdat de aboriginals geen gebruik maakten van geschreven taal, brachten zij hun inzichten in de werking van de natuur mondeling over via mythen. Ze zagen de schepping als een altijd doorgaand proces, niet beperkt tot een eenmalige gebeurtenis die lang geleden plaatsvond. Ze kenden geen woorden voor verleden of toekomst, maar dachten alleen aan een altijd aanwezig nu. Ze beschouwden alle bewoners van onze planeet als een onderling verbonden keten van wezens die de aardbol omvat.
Buitensportmogelijkheden
Elk bezoek aan de Grampians moet dan ook bij het Brambuk National Park and Cultural Center beginnen. In het prachtige museum krijg je een overzicht van de aboriginalgeschiedenis. Volgens hen is Bunjil, de ‘Great ancestor spitit’ medeverantwoordelijke voor het ontstaan van de Grampians. Toen hij de zandsteenformaties van Gariwerd, de aboriginalnaam voor dit gebied, creëerde, nam hij de vorm aan van Werpil (de arend), zodat hij overzicht op zijn werk kon houden. Bunjil had een eigen plekje bij Gariwerd, samen met zijn twee helpers, twee Wirringan (dingo’s). Een afbeelding van Bunjil is nog steeds te zien in de vorm van rotsschilderingen in Bunjils Shelter. Nadat het werk van Bunjil was voltooid, vertrok hij naar de hemel en werd een ster. Hij waakt nog steeds over de aarde, de mensen en hun geloof.
Als je de nodige scepsis hebt bij het Droomtijd-verhaal, kun je terecht in het nabijgelegen informatiecentrum. Daar wordt het ontstaan van de Grampians op wetenschappelijke wijze uitgelegd. Meer dan 400 miljoen jaar geleden is dit gebergte door zware aardbevingen ontstaan, waarna wind, regen en rivieren het hebben uitgeslepen tot een van de indrukwekkendste landschappen van Australië.
Maar wie je ook wilt geloven, de Grampians is een prachtig natuurgebied met veel buitensportmogelijkheden. Je kunt hier onder meer heerlijk wandelen, paardrijden, mountainbiken, rotsklimmen en abseilen. En als je nog geen wilde kangoeroe hebt gezien, dan is dit the place to be.Ze springen hier overal rond.
Geen stap verder
Ik meld me bij Grampians Adventure Services voor een dagje rotsklimmen en abseilen. Door instructeur Martin Schoo word ik in gebrekkig Nederlands aangesproken: ‘Kom je uit Nederland?’ Nederlanders wonen ook overal in Australië; naar schatting zijn maar liefst 270.000 Australiërs van Nederlandse afkomst. Martin is geboren in Tiel en heeft op Texel en in Middelburg gewoond voordat hij op vierjarige leeftijd met zijn ouders naar Australië vertrok. Sinds geruime tijd is hij gevestigd in Halls Gap, het centrum van de Grampians, en begeleidt hij mensen die willen rotsklimmen, abseilen, mountainbiken of ‘gewoon’ wandelen. Wandelen kan makkelijk op eigen gelegenheid want er zijn goed uitgestippelde wandelroutes beschikbaar.
Even buiten Halls Gap zoeken we een rots op van achttien meter met als moeilijkheidsfactor 15; 34 is het maximum. Voordat we vertrekken volgt een uitleg over de techniek. Bij rotsklimmen is het belangrijk dat je je benen het meeste werk laat doen en je je armen vooral gebruikt om je evenwicht te behouden. Het coördinatievermogen of de behendigheid bij het klimmen wordt gekenmerkt door creativiteit en het vermogen om snel doelgericht te handelen in lastige klimpassages. Behendigheid werkt krachtbesparend; lastige klimpassages worden zo met weinig inspanning opgelost.
Dan beginnen we met klimmen. Gezekerd aan een touw gaat het de eerste meters vrij gemakkelijk, totdat ik over de helft ben en bij een overhangende rots arriveer. Dit is geen rotsklimmen, maar rotshangen! ‘Het is nog een klein stukje, denk aan je techniek’, hoor ik Martin vanuit de diepte zeggen. Langzamerhand verdwijnt echter niet alleen de kracht uit mijn armen, maar ook uit mijn benen. Ik kom geen stap meer verder. Na een kwartier in een onmogelijke positie gehangen te hebben, wordt het tijd om gebruik te maken van het touw en laat ik me opvangen door Martin. ‘Je hebt het verder gebracht dan de meeste beginners’, probeert hij me op te beuren. Het zal wel, maar ik kan alleen aan al die anderen denken die wel de top hebben gehaald. Wat meer training zal zeker helpen, maar ik ben er al snel uit dat dit niet mijn sport is. Nee, abseilen is meer iets voor mij.
Uitermate leuke sport
Abseilen, ook wel rappel genoemd, is een techniek waarbij je heel snel langs een touw afdaalt met behulp van een acht, een grigri , of een ander afdaaltoestel. Het is een techniek die ook wordt gebruikt door de brandweer en het leger. Je laat je achterwaarts van de bovenkant van de rots naar beneden zakken. Wanneer je een goede hoek maakt met de rots duw je je af door je knieën te buigen en dan weer te strekken, daarna laat je het touw vieren. Je blokkeert het touw weer wanneer je opnieuw de rots raakt met de voeten. Dan ga je door de knieën (om de schok op te vangen) en zet je je opnieuw af om zo tot beneden te gaan.
‘Gaat het?’ informeert Martin voor de zekerheid als ik op een bijna dertig meter hoge rots sta en over de rand kijk. ‘No worries mate’, antwoord ik in mijn beste Australisch. Ik heb al een paar keer eerder geabseild en ik was toen al snel tot de conclusie gekomen dat dit een uitermate leuke sport is. Het moment dat je van de rots stapt blijft spannend, maar daarna is het een feest om naar beneden te gaan. Met een goede techniek kost het nauwelijks kracht en heb je veel tijd om te genieten van de omgeving. Het enige nadeel is dat je snel beneden bent en daarna weer naar boven mag klimmen. Dát is waarschijnlijk het zwaarste van abseilen!
Vijftig wandelroutes
Ingebed tussen Mount Difficult en Mount William Ranges ligt het kleine plaatsje Halls Gap in het hart van de Grampians. Het plaatsje is een gunstig startpunt om kennis te maken met dit wandelgebied. Meer dan vijftig wandelroutes zijn hier uitgezet. De meeste wandelingen zijn vrij gemakkelijk te belopen, de paden zijn soms zelfs geasfalteerd. De bekendste is ongetwijfeld die naar de Reed Lookout. Vandaar is het nog geen halfuurtje wandelen naar The Balconies, die ook wel ‘ Jaws of Death ’ worden genoemd. Hier komt de internationale gemeenschap bijeen. Duits, Frans, Italiaans, Nederlands; het is een potpourri aan talen. Niet zo verwonderlijk, want The Balconies prijken op bijna elke folder en ansichtkaart van de Grampians, duidelijk een must-do attractie. Maar vergeet vooral niet om tegen de avond terug te keren naar Reed Lookout. Tijdens zonsondergang is dit een geweldige plek, niet alleen lijkt het of de hemel in brand staat, maar de vele bezoekers van overdag zijn als sneeuw voor de zon verdwenen. Je kunt vrijwel ongestoord van de zonsondergang genieten.
Een andere (korte) wandeling die niet mag worden overgeslagen is die naar de Baroka Lookout, aan het einde van de Mount Difficult Road. Het uitzicht op Lake Bellfield is onovertroffen. De wandeling naar de MacKenzie Falls voert eerst via veel trappen naar beneden. De waterval kondigt zich al snel aan: het gedonder is goed te horen. Het is er druk want er is net een bus vol met jongeren gearriveerd. Ze hebben waarschijnlijk te lang stil gezeten, want er is geen houden meer aan. Een foto nemen is nauwelijks mogelijk want het zijn net Japanners, ze lopen altijd in beeld.
Adembenemend uitzicht
De mooiste wandeling is ongetwijfeld die naar The Pinnacle. Bij het Wonderland-parkeerterrein staat een waarschuwingsbord, dat de wandeling vijf uur kan vergen, je voldoende water moet meenemen en er uiteraard goede wandelschoenen moeten worden aangetrokken. Vanaf het parkeerterrein klim je geleidelijk door een kloof en een bergpartij die de naam The Elephant heeft gekregen; er is wel de nodige fantasie nodig om die ook te ontdekken. Echt indrukwekkend wordt het door de Grand Canyon: hier is het klimmen en klauteren geblazen. Via de Silent Street, een kloof die steeds nauwer wordt, klim je langzamerhand naar de top. Op een uitstekende rots, The Pinnacle, is met een hekwerk een soort uitzichtterras gemaakt waar je een van de vele adembenemende uitzichten over de Grampians hebt. Je kunt ervoor kiezen om via een omweg terug te wandelen, maar ik kies voor dezelfde weg. In de Grand Canyon stuit ik op een schoolklas die les krijgt in rotsklimmen. ‘Heb je nog zin om mee te doen?', wordt er plotseling geroepen. Boven op de berg is Martin bezig de beginselen van rotsklimmen uit te leggen aan de jeugd. Ik bedank toch maar vriendelijk.
Praktische informatie
Ligging en bereikbaarheid:
De Grampians ligt in het westen van Victoria op 260 kilometer van Melbourne, de internationale aanvlieghaven. De Australische vliegmaatschappij Qantas Airways vliegt dagelijks naar Melbourne. Voor meer informatie over Qantas Airways, tel.: (023) 569 82 83 en www.qantas.com.au
Klimaat en beste reistijd:
In Victoria is het gedurende de zomermaanden (december-maart) erg warm. Tijdens de wintermaanden (juni-augustus) kan het fris zijn en valt de meeste regen. De beste periode om de Grampians te bezoeken, is in het voorjaar (september-november) of najaar (april-mei). Het is wel belangrijk om de schoolvakanties goed in de gaten te houden, want gedurende deze periodes is alles volgeboekt.
Transport:
Er is een busdienst van Melbourne naar Halls Gap. Comfortabeler is natuurlijk om een auto te huren. In Melbourne zijn alle grote (inter)nationale autoverhuurbedrijven aanwezig.
Excursies:
Grampians Adventure Services, Shop 4, Stoney Creek Stores, Halls Gap, tel.: +61 353 56 33 81, fax: +61 353 56 43 39, e-mail: gramadv@netconect.com.au en
www.g-adventures.com.au of www.grampians.org.au
Accommodaties
Accommodaties zijn er in alle prijsklassen aanwezig: van goede hotels tot backpackers - en kampeerplaatsen. Buiten de schoolvakanties moet het geen probleem zijn om een goede en betaalbare slaapplaats te vinden. Een tip in Halls Gap: D’Altons Resort, Glen Street, Halls Gap,
tel.: +61 353 56 46 66, fax: +61 353 56 46 11, internet: www.visitgrampians.com.au/daltonsresort
Bron: Meridian Travel