(origineel bericht op be-more.nl)
Pang’ono Pang’ono
Is Chichewa voor little by little*, oftewel beetje bij beetje*. Dat is hoe Malawianen leven. Alles gaat hier stapje voor stapje, ver vooruit kijken doen ze niet, druk maken om de dingen van morgen ook niet. Een goeie manier van leven die past bij het warme klimaat en het trage tempo. Eerst dit, dan dat.
Beetje bij beetje kunnen we hier ook iets bijdragen. Afgelopen maand hebben we een hoop dingen gedaan. Naast de reguliere activiteiten die hier wekelijks plaats vinden (youth meeting, women empowerment group, HIV testen afnemen, children’s corner, home based care, voorlichting geven op scholen), konden we ook wat extra’s doen. We hebben uniformen gekocht en uitgedeeld aan 20 kinderen die geen uniform hadden. Ze kregen er allemaal een aangemeten en de week er na werden alle uniformpjes bij Hope for Life uitgedeeld. De kindjes waren zo blij en dankbaar! Wat een stralende gezichtjes. Helemaal toen ze ook nog limonade en broodjes kregen. Het duurde dan ook precies 5 minuten dat de kinderen de nieuwe kleren schoon aanhadden, voordat ze vervolgens helemaal onder de ranja en het brood zaten.
Malawianen zijn dan ook niet echt zuinig. Wat wel weer past in de pang’ono pang’ono filosofie. Als iets vies of kapot is, bedenk je tegen de tijd dat het echt een probleem wordt wel weer wat je eraan doet.
Gister ben ik samen met Michelle en Molly (degene van HFL die de huisbezoeken doet en coordineert) op home based care geweest in een dorpje een eind buiten Zomba. Eerst een half uur in een volgepropt minibusje. Vervolgens nog bijna een uur met de fietstaxi, wat alweer een avontuur opzich is om achterop te zitten en over smalle zandweggetjes vervoerd te worden. Tussen de maisvelden en tabaksplantages door, steeds verder van de bewoonde wereld af. Telkens als ik dacht dat we niet verder konden, sloegen we weer een weggetje in tussen t mais. De mensen hier wonen ver van de stad, hebben geen electriciteit en geen stromend water, een auto kan hier niet komen. Een dokter komt hier ook niet, vandaar dat de mensen ontzettend blij waren met onze komst, ook al kwamen we maar een paar paracetamolletjes en vitamine B tabletjes brengen.
En ineens was daar weer de regen! We moesten schuilen bij mensen thuis, in een heel klein donker huisje, waar tabaksbladeren te drogen hangen aan het plafond. De fietstaxi kon over deze modderige grond ook niet rijden, dus zat er niets anders op dan geduldig te wachten tot het droog was. Vier uur en een bord nsima later (lokaal gerecht, soort maisdeeg, niet echt mijn favoriet…), konden we onze lange weg terug naar Zomba weer vervolgen.
Het is erg leuk om te zien dat de computer lessen die we hier geven aan de staff van Hope for Life meteen goed in de praktijk worden gebracht. Van de essentiele dingen in Word, tot het gebruik van een USB stick en het bewerken van een foto in paint. Ze vinden het geweldig om nieuwe dingen te leren en typen meteen hele verslagen over de activiteiten van afgelopen maand in word inclusief foto’s en tabellen. Morgen bij de vrijdagochtend vergadering zal Harry zelfs een powerpoint presentatie laten zien. Erg leuk! Beetje bij beetje leren ze meer en meer over de computer.
Hoe is het leven in Nederland? Is de lente al begonnen? Ik vind het erg leuk om jullie reacties te krijgen en te lezen! Mijn internet tijd is alleen erg traag en schaars, dus uitgebreid reageren doe ik weer als ik terug ben in Nederland!
Veel groeten uit Malawi!
Liefs,
Suzan