Waar down under gewoon left up blijkt te zijn, waar je een last minute boekt op een boot naar Antarctica… Lees over mijn reis naar het einde van de wereld, of het begin op de verhalen en foto-pagina’s:
ps: hebben jullie ook ervaring met de gemengde reacties uit jullie omgeving als je je baan op zegt om te gaan reizen? Ik schreef als tegenwicht daarop mijn verhaal op: Op Staande Voet op Stap. Laat je niet gek maken; go for it!
Wauw, uitgebreide site Gerard! Erg leuk! Op dit moment even niet zo veel tijd in het i-netcafé, maar ik ga je site zeker helemaal uitpluizen!
Jaaah! Dat herken ik zeker. Veel mensen begrepen het gewoon niet. Niet toen ik 4 maanden door Zuid Amerika ging reizen en ook niet toen ik zei dat ik naar Spanje ging verhuizen. Als ik vertelde dat ik mijn baan opgezegd had, kreeg ik vaak veel vreemde reactie.
Mijn ervaring is, dat die vreemde reacties vooral komen van mensen die nooit of te nimmer die stap zullen of willen zetten. Daarom zullen ze het ook nooit begrijpen. Ze zullen nooit begrijpen waarom je de (zogenaamde) veiligheid wilt achterlaten. In mijn geval begrepen velen ook niet, dat ik juist hun zogenaamde veiligheid (eigen huis, vaste baan, relatie) als vals zag. Volgens mij zijn juist die mensen bang om echt te leven en om te gaan voor wat ze echt willen. Jammer is dat. Dat wil niet zeggen dat iedereen naar het buitenland MOET, dat ook weer niet, hoewel… Ik denk wel dat het voor velen goed zou zijn (geweest).
En paar jaar terug heb ik mn baan opgezegd om te gaan reizen, dat reizen is een 'bij’baan van mij geworden. Ik heb een parttime baan in Indonesie en peins er niet over om terug te gaan naar Nederland. Een keertje per twee jaar zou leuk zijn.
Ik woon nu 2 jaar in Indonesie … heb pas geleden mij in Nederland laten uitschrijven en betaal geen belasting of sociale premies meer, in Indonesie betaal ik deze maar dat is niet een probleem vanwege het belastingverdrag. Ik woon in een rustig dorpje 10km van een grote stad vandaan … mn huis is vrijstaand met 3 slaapkamers 100 mtr van het strand in westerse stijl gebouwd en voor de huur betaal ik per jaar 1500 euro.
De gezondheidszorg is prima, wat betreft de eerste poliklinischezorg. Voor de meer specialistische ingrepen heb ik een Singaporese verzekering met air ambulance… de Indonesiers hier betalen Rp 1.500.000 (ongeveer 100 euro)Voor een complete behandeling (incl. medicijnen in een gemeenteziekenhuis…
Maar goed, Indonesie is een teringzooitje en in veel ziekenhuizen ga je eerder dood dan dat je geholpen wordt. Dat geldt in ieder geval waar ik woon. Het ontbreekt aan goede doktoren en management, De corruptie tiert hier.
Huizen zijn goedkoop … je koopt al een huis incl grond vanaf 15.000 euro
Het eten kost 10x niks , bij straatstalletjes 0.5 eu voor een maaltijd… in de luxe rstaurants , betaal je 10x zoveel …
het voedsel is van goede kwaliteit…behalve de sate ayam…er loopt geen kip meer in de staat. Alles groeit in de aarde en onder de zon…
Het klimaat is lekker warm… ook de oceanen … er zijn 3 seizoenen het warme seizoen , het regenseizoen van mei tot december hier op Papua als je de Binnenlanden erbij betrekt en het koele seizoen van december tot maart…
de mensen zijn vriendelijk en behulpzaam , arbeidskrachten kosten 2 tot 4 euro/dag
in Jakarta is meer te koop dan in nederland en er zijn enorme shoppingmalls
en hypermarkets zoals Roxy Mas…
De regels en controles , de gestresste mensen, de drukte,
en de dure gezondheidszorg , overal belasting op, normen en waarden vervagingen, parkeren/files, voor mij hoeft nederland niet meer. ik woon aan de kust, volop ruimte, meer rust dan in Nederland.
Wauw, vanua! Dat klinkt geweldig! Heb je goed bekeken!
grin Ik krijg juist altijd een cultuurshock als ik terug ga naar Nederland. Helemaal als ik in Cuba ben geweest, maar zelfs ook al vanuit Spanje. Voel dan meteen het getrek en gesjor en gestress en ge´moet´. Verschrikkelijk vind ik dat! Wat mij betreft is NL leuk om te bezoeken, maar ik hoef er zeker niet definitief naar terug!
Natuurlijk waren de emigratie landen bij uitstek goed vertegenwoordigd: Canada, Nieuw Zeeland, Zuid Afrika, Australie, de Verenigde Staten, de zuiderburen Belgie, Curacao/Antillen en verassend: Zweden.
Ook wij werden voor gek verklaart toen we onze banen opgezegd hebben en ons huis verkochten om een jaar rond te gaan trekken in Australie.
Dat je zowiezo een jaar DAARHEEN gaat (velen beschouwen het als een achtergesteld land). De vraag of daar de kangeroes gewoon over straat liepen bv en of je er gewoon tampons of het juiste merk shampoo wel kon kopen. We hebben er enorm om moeten lachen. Ze zouden de enorme supermarkten eens moeten zien.
De meeste reactie waren: jullie gooien alles weg voor een jaartje reizen (met opgetrokken wenkbrouwen)
Hoe gaat dat dan later met jullie pensioen (wie zegt dat we dan nog leven?)
Als jullie terug komen hebben jullie niets meer! (jawel heel veel herinneringen en leuke ervaringen)
Dus het is zeker wel te herkennen, dat mensen niet zo leuk reagere. Natuurlijk zijn er ook mensen die het heel erg moedig/leuk vinden dat je dit doet.
Nu zijn we alweer 11 maanden terug van onze reis. Na 2 dagen waren we alweer aan het werk (ik had vanuit Australie al een baan geregeld). We hebben sinds maart een huis gekocht en allebei weer een vaste baan. Dus het gaat goed…en ook weer niet. We missen de vrijheid. En vooral heel erg Australie. Er gaat geen dag voorbij dat we er niet aan dnken.
Nu gaan we volgende jaar weer voor 4 weken.
Je had de gezichten moeten zien ! Iedereen denkt dat je Australie in een jaar wel kunt zien! Nou mooi niet, wij hebben zelfs nog keuzes moeten maken WAT we wilden zien. Ze snappen niet dat we alweer terug gaan.
Natuurlijk weer opmerkingen als Als het daar zo leuk is waarom blijf je dan niet daar (als of dat zo makkelijk is met 44 en 38 jaar----4 jaar geleden zijn 2 emigratieaanvragen van ons mislukt andrs hadden we er echt wel gezeten)
op de verhalen en foto-pagina’s: