Klopt, en ze blijven soms lang plakken Normaliter niet helemaal m’n genre maar hij werd ZO vaak gedraaid op de radio tijdens een wandelvakantie in de Harz 5 jaar terug dat je hem toch erg goed gaat vinden…
<div class=“lazyYT” data-youtube-id=“j09hpp3AxIE” data-width=“480” data-height=“270” data-parameters=“feature=oembed&wmode=opaque”></div>
<Erik>
Toen ik in 1978 aan het rondslenteren was door Londen en belanden in de pub stond de jukebox dit plaatje te spelen.
Het was van toto namelijk Hold The Line
It’s not in the way that you hold me
It’s not in the way you say you care
It’s not in the way you’ve been treating my friends
It’s not in the way that you stayed till the end
It’s not in the way you look or the things that you say that you’ll do
Hold the line, love isn’t always on time, oh oh oh
Hold the line, love isn’t always on time, oh oh oh
It’s not in the words that you told me, girl
It’s not in the way you say you’re mine, ooh
It’s not in the way that you came back to me
It’s not in the way that your love set me free
It’s not in the way you look or the things that you say that you’ll do
Hold the line, love isn’t always on time, oh oh oh
Hold the line, love isn’t always on time, oh oh oh
It’s not in the words that you told me
It’s not in the way you say you’re mine, ooh
It’s not in the way that you came back to me
It’s not in the way that your love set me free
It’s not in the way you look or the things that you say that you’ll do
Hold the line, love isn’t always on time, oh oh oh
Hold the line, love isn’t always on time (Love isn’t always on time)
Hold the line, love isn’t always on time (love isn’t always, love isn’t always on time)
Hold the line, love isn’t always on time
Love isn’t always on time
Love isn’t always on time
Love isn’t always on time, oh oh oh
Iedere dag werd je met een oude stadsbus van je resort naar het strand gereden, met redelijke snelheid door kuilen en hobbels, met de stereo op standje 10…
Voor het eerst op wintersport. 14 uur in de bus naar Oostenrijk en de chauffeur had een cassettebandje wat blijkbaar klem zat, want dit nummer is meerdere keren voorbij gekomen. Een week later weer terug met dezelfde chauffeur. Van de muziek op vakantie herinner ik me niets, maar dus wel dit nummer van de heen- en terugweg.
Ik dacht overigens dat het meisje uit het nummer Janneke heette, want ik verstond elke keer “…maar Janneke…”
Eigenlijk kan ik me zo maar een paar specifieke muzikale reisherinneringen voor de geest halen.
De oudste was van een trip naar Disney en Bretagne met een vriend van me in 2002. Van eerdere trips binnen de vriendengroep had ik al wel geleerd dat hun muziek (veelal Nederlandstalig) niet mijn muziek (voornamelijk rock en meer de alternatieve hoek) was. Dus ik had me voorbereid: een paar cd’s gebrand met nummers die ikzelf uiteraard kon waarderen, maar waarvan ik zo inschatte dat die vriend het ook wel kon hebben. Nou, dat enthousiasme bleek toch tamelijk eenzijdig. Tot we in Disney Studios in de rij voor de Rock ‘n’ Roller Coaster stonden en daar Kryptonite van Three Doors Down voorbij kwam. En die vriend opmerkte dat hij dat een verdomd lekker nummer vond. En laat die nu net op één van mijn cd’s staan. Kortom: in de auto heeft sindsdien praktisch continu dat ene nummer op (handmatige) repeat gestaan…
Bij een reis naar Canada met diezelfde gozer, zijn broer plus nog een vriend in 2009 hadden we geen van allen aan muziek voor in de auto gedacht. En de radiozenders vielen toch ook wat tegen. Al snel had ik al wel ergens een Greatest Hits van Bruce Springsteen opgepikt. Gematigd enthousiasme. Kwamen we ergens voor een paar doller een verzamelplaat van Aerosmith tegen. En hoe lang hun carrière dan ook mag duren, de makers van het schijfje waren er niet in geslaagd meer dan 40 minuten aan muziek bij elkaar te verzamelen. En dan nog inclusief een nummer waarvan ik sterke twijfels had of het überhaupt Aerosmith was. Nu heb ik op zich helemaal niks tegen Aerosmith, maar drie weken lang voornamelijk dat ene korte album op repeat helpt niet echt…
(een van de weinige nummers dat zoveel herhaling goed overleefd, al was het maar omdat het zich prima leent om met hele knullige Nederlandse vertalingen mee te blèren)
En tot slot: in juli 2012 bracht de buiten Zuid-Korea volstrekt onbekende Psy een nummer genaamd “Gangnam Style” uit. In augustus 2012 was dat nummer wereldwijd al aardig viral aan het gaan. Begin september 2012 zat ik in Seoul. Need I say more?
Mijn eerste reis naar New York, dit nummer hoorde ik toen we in New York ariveerden.
Ik kreeg dit nummer thuis niet gevonden, er was nog geen internet.
Het toeval wil, mijn 2de reis naar New York, we stapten in de taxi nadat we waren geland, en wat denk je, toeval of niet, weer dat nummer.
Inmiddels weet ik de titel.
Paul Hardcastle - Rain Forest :wereld:
Zijn er hier toevallig experts in shuffelen? In de 2e helft van 2011 was het in de bars/clubs moeilijk om te ontkomen aan shuffelende Koreanen, zelfs op muziek dat niks met shuffle van doen heeft… Aanstichter van de hype was deze tot in den treuren grijsgedraaide track:
<div class=“lazyYT” data-youtube-id=“KQ6zr6kCPj8” data-width=“480” data-height=“270” data-parameters=“feature=oembed&wmode=opaque”></div>
In 2011 was ik bij de een wedstrijd van de All Blacks in Eden Park (Auckland) en bij iedere try werd dit nummer gespeeld.
Tot op heden is het nummer nog vaak te horen bij thuis-wedstrijden.
Van sommige liedjes krijg ik nog steeds gevoelens van nostalgie. Dan wil ik meteen weer op reis :hippie: Voor deze track gaan mijn herinneringen terug naar 2013 in de achterbak van een songthaew. Een ongeregeld zooitje backpackers was vanuit Chiang Mai onderweg naar Loi Krathong voor de beroemde lampionnenrelease. Vanuit het niets begon een Fransoos deze hit ineens hard te zingen, waarna iedereen spontaan ging meeblèren. Dat stak zelfs andere verkeersdeelnemers aan. Een echt anthem voor reizigers en blijkbaar een universele track dat mensen verbindt.