(origineel bericht op be-more.nl)
More than words
Lieve allemaal,
De weken vliegen voorbij! Sint is het land weer uit en Nederland maakt zich op voor de kerst. Met sneeuw dit jaar?
Hier in Amanzimtoti waren we afgelopen week erg druk met de voorbereidingen van de Xmas party voor de staf.
Maandag was een rommelige dag. Er werd een “nieuw” systeem uitgeprobeerd, waarin elke vrijwilligster aan een CSO (Child Safety Officer) werd gekoppeld. Ik werd gekoppeld aan Ladyfair, een warme, lieve big mama. Ze had die dag alleen niet zo’n zin om aan de slag te gaan. Er heerst hier geen ‘9 tot 5 mentaliteit’. Soms moet er ook in weekenden of ’s nachts gewerkt worden, dus dan wordt er overdag niets of minder gedaan. Wij zien denk ik maar de helft van alle werkzaamheden die de CSO’s doen.
Die middag was ik voor even Sinterklaas, want ik heb de kids de armbandjes gegeven die ik gekregen had om uit te delen. Vanuit Nederland nog een paar gedichtjes ontvangen, dus voelde het toch nog een beetje alsof ik Sinterklaas vierde.
Dinsdag ben ik meegeweest naar court voor een bail application. De smeerlap stond terecht voor het verkrachten van zijn middelste dochter en wilde op borgtocht vrij. Gelukkig is dat afgewezen en wordt er nu verder onderzoek gedaan om de daadwerkelijke straf vast te stellen. Blij dat die viezerik tot die tijd zit waar hij hoort te zitten, achter de tralies! Daarna met Ladyfair gecounseld, voor mij niet te verstaan omdat het in Zulu was, maar ik ging op de lichaamstaal letten van de twee meisjes. Ondanks dat ik de taal niet spreek, kon ik aan de lichaamstaal zoveel opmaken…
Aan het eind van de dag was er een verrassing voor ons, weer van Jackie. Een jongetje dit keer, K. van 5 jaar. Hij sprak Zulu en meer wisten we niet. Met de weken heb ik hier geleerd geen vragen te stellen, niemand weet het antwoord dus is de vraag overbodig. En als er een antwoord is, dan kan dat in een seconde veranderd zijn.
Druk huishouden met drie kids! Maar ze konden het gelukkig goed met elkaar vinden!
Woensdag was de dag dat we weer afscheid moesten nemen van twee kids, N. voelde al wat aankomen en was stilletjes. Best een gek idee om afscheid te nemen en nooit te weten hoe het verder zal gaan met het kind, je geeft het liefde en verzorgt het en dat was het dan…
K. zou opgehaald worden door de politie, zij zouden uitzoeken wat er met de jongen was en waar hij woont. De politie was er alleen ’s middags nog niet. Meestal bemoei ik me verder maar niet met afspraken die niet nagekomen worden, maar bij K. wilde ik ervoor zorgen dat hij meegenomen werd. Hij vertoonde straatgedrag (vroeg om sigaretten en gaf mij een harde klap op mn billen, ongepast voor een 5-jarige in onze ogen). Hij zou verdwaald zijn, maar had een tas vol met netjes opgevouwen kleding. Helaas eindigde onze speurtocht door een dood spoor. De politie heeft het overgenomen, dus weer een kind waarvan je nooit zal weten hoe het verder zal gaan.
's Middags ook weer counseling gehad met E. De eerste keer dat ze brak, best een moeilijk moment voor mij om eerlijk te zijn. Mijn muurtje staat en breekt niet snel. Alle verhalen die je hoort klinken onwerkelijk, maar als een kind emotie toont, krijg het verhaal een lading. Ongemerkt ben ik daar nu tegen opgewassen, maar het doet toch iets met je…
’s Avonds zaten we bij te komen, maar dat was van korte duur. Jackie had twee vrijwilligsters nodig voor een soort call-out. Het ging om een dronken vrouw, die mishandeld werd door haar vriend. Eenmaal daar had ik het idee dat we onze tijd stonden te verdoen, want ze was echt bezopen en wilde nu a la minute aangifte doen. Die man kon elk moment thuis komen van de kroeg en zou een pistool hebben, ik voelde me daar bij dat huis dus niet heel erg op mijn gemak en keek bij elk geluidje om me heen. In mn gedachten zag ik mezelf nog net op tijd wegduiken voor een kogel. We zijn met haar naar het politiebureau, waar ze te horen kreeg dat ze nuchter moest zijn om aangifte te doen. Ze beloofde morgen alsnog te komen, maar heeft dat nooit gedaan…
Donderdag zijn we creatief bezig geweest voor het kerstfeest. ’s Avonds loempia’s gerold en gefrituurd, zoooo lekker! Ook papierwerk moet gedaan worden, dus met een loempia in mn hand en mn laptop op schoot me door het Engels geworsteld. Wat me trouwens ontzettend meevalt! Ik kan me verstaanbaar maken en schrijven gaat zelfs nog beter!
Vrijdag ben ik samen met Irma en Michelle naar de dokter gegaan met M. Ze was alweer een paar dagen aan het hoesten en we maakten ons zorgen. Een kleine verkoudheid kan bij haar al fataal zijn. Het vorige medicijn heb ik uit mn handen kapot laten vallen, dus voor haar een nieuwe gekocht en meteen om een plastic potje gevraagd (kan me dat in ieder geval geen tweede keer overkomen!). ’s Avonds bonbons gemaakt voor het kerstfeest.
Zaterdag liepen we om half 9 bepakt en bezakt in de zon (!) naar de allereerste Xmas party! Het luchtkussen stond klaar, het schaap aan de spit en de muziek aan: het feest kon beginnen!!!
Tijdens het feest kregen we te horen dat we misschien twee meisjes kregen, die op straat waren gevonden. Altijd maar afwachten wanneer en of ze gebracht zouden worden…
En ja hoor, toen we thuis waren en ik net in slaap viel, kregen we te horen dat de kids eraan kwamen. A. een mooi, lief meisje van 4 jaar en haar broertje S. van 6 maanden met de mooiste grote bruine ogen die ik ooit gezien heb. Echt om verliefd op te worden!
Ik zou met de meiden uitgaan die avond en Jackie vond het geen probleem om op alle drie de kids te passen. Dus onze afterparty kon doorgaan! Gezellig met Michelle, haar man en een vriend van hem, Martin en een ander stel naar een cocktailbar geweest waar we ook nog karaoke hebben gezongen. Echt een ontzettend leuke avond gehad!
Zondag was het al vroeg dag, want de kids werden om 8 uur teruggebracht. Dus met onze slaaphoofden de baby sussen, M. helpen en A. vermaken. Het was mooi weer dus hebben we ook nog lekker gezwommen in het zwembad bij onze cottages.
Ook een dag om je gedachten te laten gaan. In Nederland hoeven wij ons niet onveilig te voelen, is er altijd hulp als we dat nodig hebben (waar je in principe ook niet lang op hoeft te wachten), zijn er faciliteiten voor iedereen en hoef je niet op straat te leven. Ook zijn de luxe dingen bij ons heel gewoon. Ik stop mijn was in de machine, druk op de knop om vervolgens iets anders te doen totdat het apparaat mij roept dat het klaar is, ik heb internet, vervoersmiddel(en) en meer dan genoeg te eten en drinken. Maar je krijgt er hier zoveel voor terug, daar heb ik geen woorden voor!
Ik besef me meer en meer hoe mooi deze ervaring is! Maar ook hoe moeilijk ik het vind om dat in woorden uit te drukken om het met jullie te delen…
<em>Bedankt allemaal voor het lezen van mijn weblog. Ik vind het ontzettend leuk om jullie reacties te lezen! Zo zijn jullie toch wat dichterbij.</em>
<em></em>
Veel liefs,
Denise