(origineel bericht op be-more.nl)
Mijn vriendje S
Lieve allemaal,
Ergens februari van het afgelopen jaar heb ik jullie een sprookje verteld over mijn vriendje S. Inmiddels is er een dik half jaar verstreken. Tijd voor een update.
Maar eerst even terug naar het begin, voor wie het verhaal niet kent. Mij vriendje S. werd 11 jaar geleden veel te vroeg geboren. Zijn ouders wilden hem gewoonweg niet. Gelukkig kwam hij in de liefdevolle armen van Ros terecht. Groeide gezellig op tussen al de andere kinderen. Ging gewoon naar school. En daar begon de ellende…Mijn vriendje was druk. Erg druk. Het stoorde de leraar en de kinderen in zijn klas. Hij werd gepest en had geen vriendjes. Was altijd alleen en erg ongelukkig. Ros kon het niet langer aanzien en heeft hem verleden jaar van school gehaald. Zo ontmoette ik hem, in het klaslokaaltje tussen de andere kinderen die thuis les krijgen. Twee maanden lang heb ik met hem gewerkt. En toen kon ie een boekje lezen. En sommetje maken. We dachten dat het goed voor hem zou zijn, het thuis les geven. Maar hij bleek vaak bang te zijn voor vrijwilligers.Werd weer erg druk en vaak onbereikbaar. In een jaar tijd had ie helaas niets bijgeleerd.
Daarom hebben we afgelopen februari besloten hem toch weer naar school te sturen. Gelukkig waren er lieve mensen in Nederland die voor zijn schoolgeld wilden betalen. De eerste weken zagen er veelbelovend uit. Hij haalde goede cijfers en maakte voorzichtig vriendjes. Op de ouderavond was de juf erg tevreden. Hij kan zo mooi voorlezen, mooie tekeningen maken en als hij lacht, dan gaat de zon gewoon voor je schijnen…Verleden week bracht hij zijn rapport naar huis. Een spannend moment. Zou hij het inderdaad zo goed doen als dat we denken? (en hopen…) En ja, hij doet het echt keigoed! Met veel plezier hebben we dus ook het formulier ingevuld om hem vast voor volgend jaar aan te melden.
Maar er zit meer in dit kleine jochie. Als ie iets in zijn koppie heeft gaat ie net zolang door tot hij het voor elkaar heeft. In de twee weken dat wij in Nederland waren heeft hij samen met Ros voor onze Billy gezorgd. En toen was duidelijk…hij wil ook een huisdier. Natuurlijk hebben we geprobeerd hem om te praten. Er lopen hier al 8 honden rond en zo ontzettend veel poezen (en nog meer jonge poesjes op komst…) Maar hij bleef erbij. Met het geld dat hij in zijn vakantie heeft verdiend wilde hij een beestje kopen. Als een puppie niet mocht dan wilde hij wel een parkietje. En het liefst 2, een mannetje en een vrouwtje. Zodat ze jonkies kunnen krijgen die hij kan verkopen aan zijn broers en zussen. Tegen zoveel ondernemersgeest kan ik als oud-bankmedewerkster natuurlijk niet op. Toen hij ook nog met een oude tafel en gaas aan de slag ging om een kooi te maken voor zijn parkietjes was me helemaal duidelijk… Mijn vriendje S, die komt er wel!
En de parkietjes? Die zijn er inmiddels ook. Jip & Janneke heten ze…
Knuffel P&Y