Mijn tweede Thailand reis.
In Juni 2008 ben ik voor het eerst in Thailand op vakantie geweest samen met mijn Thaise vriendin.
Twee weken zijn we geweest en het was tevens mijn allereerste vliegreis.
Het is me zo goed bevallen dat we samen gelijk plannen hebben gemaakt om hier een huis te gaan bouwen op een stuk grond van haar ouders.
In September is mijn vriendin naar Thailand gegaan voor drie maanden om de bouw te gaan begeleiden.
De bedoeling was dat ik dan de laatste twee weken er ook zou zijn, om het huis te gaan inrichten en wat schoonmaak werk te gaan doen.
Een week voor mijn vertrek belt ze op met de mededeling dat de keuken een week later zou komen en of ik de tickets een week kon verlengen.
Ik een beetje pissig, kost weer extra geld maar tja kon nu eenmaal niet anders.
De terug komst hebben we toen gepland op 10 December in plaats van de derde.
Goed, ik in mijn eentje naar Thailand, prima reis en op de luchthaven van Bangkok stond mijn vriendin met haar zoon en dochter mij op te wachten.
Eerst een dag in Bangkok gebleven, waar ze al keurig een hotel kamer had geboekt.
In de avond met een stel Thaise vrienden naar een gezellige tent geweest, met veel muziek en dans en heel lekker gegeten.
De eerste week zijn we erg druk geweest met ons nieuwe huis, wat helemaal naar onze zin was in Europese stijl.
Tja, en toen kwam het.
27 November in de avond kreeg ik heftige pijnen in de buik, met wat pijnstillers en een drankje wat werd gekocht zijn we naar bed gegaan.
De volgende morgen vroeg mijn vriendin of ik naar de huisarts wilde gaan, normaal doe ik dat niet zo snel, maar nu wilde ik graag.
Gelijk een telefoontje naar haar zoon om ons naar de dokter te rijden.
We wonen in het Noordoosten, in een heel klein plaatsje en de huisarts was zo’n kwartier met de auto.
Daar aangekomen was al heel snel duidelijk dat het waarschijnlijk een blindedarmontsteking was en werd daarom direct doorverwezen naar het plaatselijke ziekenhuis 5 minuten verderop.
Na alle papieren verplichtingen kwamen de eerste onderzoeken.
Binnen een uur kwam de geneesheer directeur naar mij kijken en stelde de diagnose vast, voor 100% zeker dat het de blindedarm was.
Hij besloot daarop om mij zelf te gaan opereren, en wel binnen twee uur.
Hij vertelde dit zelf te gaan doen, aangezien hij nog nooit een Farang had geopereerd.
Mijn vriendin heeft mij met haar Familie zeer goed begeleid ze was er bij toen ik werd weggemaakt en toen ik bijkwam na een 1,5 uur durende operatie stond ze weer naast me.
Ik kreeg een Privé ziekenhuis kamer, en mijn vriendin mocht op een extra bed in de kamer blijven.
Koelkast,tv, balkon en een eigen wc en douche op de kamer.
4 dagen aan het infuus gelegen, en de eerste dagen geen eten, daarna licht verteerbaar voedsel ( lees rijstepap)
Vanaf de tweede dag moest ik veel over de gangen wandelen in mijn groene ziekenhuis kleren die niet bedoeld zijn voor een westerling,en met mijn infuus, je kan je natuurlijk wel voorstellen hoe al die Thaise mensen naar mij hebben lopen kijken.
Ik was dan ook heel blij dat ik na 4 dagen weer naar onze woning kon gaan.
Ondertussen elke dag heel veel bezoek gekregen van de Thaise Familie en vriendenkring.
En tja, toen ik werd ontslagen kwam natuurlijk ook de rekening en die moest contant betaald worden.
De rekening was 12.179 baht en heb het maar afgerond op 13.000.
Ongelofelijk dat dit allemaal kan voor dat bedrag, en mijn vriendin merkte op dat ik zeker nog voor de helft was opgelicht.
Een Thai betaald zeker niet meer dan de helft van dit bedrag.
Goed, ik weer lekker naar ons huis, waar ik nog zeven dagen had om weer wat op te sterken.
Mocht niet te zwaar tillen, geen alcohol en nog steeds licht verteerbaar voedsel.
Veel aan het wandelen geweest in het dorp met de twee kleinkinderen en de twee honden.
Op 10 December kon ik weer gewoon de terugreis aanvaarden, en ondertussen was ook de bezetting van het vliegveld in Bangkok afgelopen.
Had die keuken dus op tijd gekomen, had ik op 3 December twee problemen gehad, het vliegveld zat dicht en de tweede was ik net uit het ziekenhuis en mocht niet vliegen.
Zo zie je maar hoe een noodzakelijke verlenging van de tickets (waar ik boos over was) veel goeds heeft gebracht.
En heb ook mogen ondervinden hoe belangeloos mijn vriendin zich heeft ingezet om alles voor mij te regelen en mij te verzorgen.
Ondertussen is ons huis helemaal klaar, en hoop ik dat wij de volgende reis naar Thailand meer kunnen genieten.
Groeten, Jacob
!