Okee, dit gaat een lang verhaal worden, maar ik wil hem graag delen :nod:
ik denk dat het 9 jaar geleden is dat ik besloot dat ik mijn verjaardag in de woestijn wilde vieren. Dus mijn beste vriendin gevraagd of ze mee ging? na’am! gelukkig wel.
Verblijf: hotel Djerba Haroun, een voor mij perfect hotel, niet te groot, het personeel was erg aardig en alles was goed verzorgd.
Schuin tegenover het hotel zit een toeristenwinkeltje met een aardige eigenaar, we hebben daar Tunesische kleding gepast en foto’s gemaakt en … niets gekocht :redface: Wel thee gedronken en veel gekletst
Goed, we gingen op de tweedaagse excursie Ksar Ghilane.
In Medenine (?) verschrikkelijk een toeristenmarkt, ik had gewild dat ik daar nooit was geweest. We werden een winkel in getrokken en kwamen er niet eerder uit dan dat we iets gekocht hadden :eek: een andere verkoper deed een doek om mn hoofd voordat ik er erg in had, het was ERG! We zijn regelrecht terug naar de auto gegaan om bij te komen
De reis verder was prachtig mooi.
Uiteindelijk kwamen we bij de oase in Ksar Ghilane. Daar gingen we een kameelrit maken, wat een avontuur! Onze gids liet de kamelen steeds los en die van mij ging rennen, nou dat rijdt anders dan een paard! hahaha
Maar het was super, ik was jarig en ik reed op een kameel (of dromedaris) door de woestijn en op de terugweg zelfs met zonsondergang met mn beste vriendin. Ik kon niet meer wensen voor mijn verjaardag dan dat.
Daarna diner samen met de gids, chauffeur, de Zwiterse moeder en dochter die mee reisden en een man in zijn eentje uit Duitsland. Na het eten kampvuur buiten en samen met onze chauffeur waterpijp met appel gerookt. Wat een ervaring! Mijn hart was vol vervuld van geluk.
Om 22.00 uur tijd om te slapen, maar … onze reisgids had nog een excursie voor mij alleen in petto :redface: We zijn samen de woestijn in gelopen, ik heb nog nooit een mooiere maan gezien, nog nooit een mooiere lucht, nog nooit een mooiere horizon en … nog nooit een mooiere Tunees dan Lassaad :wub:
Volgende ochtend verder gereisd, wat een mooi landschap, je kan je niet voorstellen als je er nooit bent geweest.
De chauffeur mocht ik erg graag, een vriendelijke oudere man van eind 40 ongeveer die geen woord Engels of Frans sprak, maar ik moest steeds met hem lachen.
De rest van de week heben we nog de eilandexcursie gedaan, wat ook bijzonder mooi was. We zijn bij hotel Abou Nawas geweest en hebben lol gemaakt met Mohammed en zijn paarden en ezeltje. We hebben ongelofelijk veel naar de stoep/straat gekeken om te vermijden dat allerlei mannen tegen ons gingen praten en mee wilden lopen etc. etc.
We werden er moe van, al die mannen. We hebben echt tegen elkaar gezegd: vrouwen die last hebben van een minderwaardigheidscomplex moeten echt op vakantie gaan naar Djerba dan is het zo over.
Dit klinkt misschien onaardig maar die mannen zijn echt erg. Later ben ik het gaan begrijpen.
Lassaad heb ik nog een paar keer gezien die week.
Eenmaal thuis bleven we bellen en schrijven en hij zou naar Nederland komen bij mij. Maar hij deed moeilijk over allerlei papieren etc. die hij nodig had, dus besloot ik in april naar hem te gaan. Hij adviseerde mij een hotel te nemen, maar ik vond dat ik bij hem kon logeren 
Hij moest wel werken, dat begreep ik ondanks de belofte dat hij vrij zou zijn. Hij nam me 2 keer mee op dag-excursie, we hadden veel lol samen en een Engelse mevrouw zei me zelfs dat ze dacht dat ik de Engelse gids was :biggrin:
De dag dat ik niet meeging heb ik zijn kamer schoongemaakt en vond ik allerlei brieven van meisjes uit Nederland, liefdesbrieven pas gedateerd!
Ik was woest op hem. Hij verzekerde me dat hij hun niets meer stuurde, ik geloofde hem :rolleyes:
We huurden samen een auto, betaalden elk de helft maar het was heel erg duur, in guldens heb ik 500 betaald voor 2 dagen! Hij regelde het, ik heb geen papier of rekening niks gezien. Wat was ik naief? hij zei dat het erg duur was. Ook de excursies dat ik meeging heb ik hem betaald, omdat ik dacht dat hij voor mij zou moeten betalen. Zo heb ik nog wat meer dingen betaald.
Op een dag was ik mijn handdoek kwijt, een grote mooie dikke. Hij had me gezegd dat hij die mooi vond, de volgende dag was hij weg! Ik het hele huis doorgezocht, nergens te vinden. Ik vroeg hem, hij had hem niet gezien zei hij. Ik geloofde hem weer :rolleyes:
De laatste dag, we gingen met de huurauto ergens eten. Daarna zou hij me wegbrengen naar het vliegveld, maar we stappen in de auto en die doet het niet! Ik wist dat het de accu was en zei dat tegen hem. Hij schrok, waardoor ik dacht dat hij me niet weg wilde brengen. hij zet me in een taxi en belooft dat hij komt voordat het vliegtuig vertrekt.
ik daar wachten wachten wachten, en ja, laatste nippertje daar is hij eindelijk. Afscheid is toch raar, met al mijn gemixte gevoelens weet ik niet of ik hem nog terug zie en of ik dat nog wil en toch vond ik hem zo aardig, meer dan dat. Hij gaat daarna met het pak geld dat hij van de bank heeft gehaald samen met mij, in de gehuurde auto naar zijn familie voor een week. Hij zorgt voor zijn familie zegt hij, ik geloof hem dit keer echt!
Terug thuis komen dan de weken van schrijven en bellen weer. Ik hoor steeds minder vaak iets van hem. De laatste keer dat ik hem bel is hij dronken en valt aan de telefoon in slaap.
In 1 van die telefoontjes vertelt hij me nog dat hij mijn handdoek heeft opgehangen bij zijn spiegel. Ik verbaasd want die was toch kwijt? Nee hij had hem gevonden.
Ik geloof niets meer van hem, zeker niet na het laatste telefoontje met hem. Ik bel naar de ambassade om te vragen hoe duur het eigenlijk is daar om een auto te huren? Ik kom erachter dat ik veel teveel heb betaald.
Ik heb hem nog 1 kort briefje gestuurd en dat was het dan.
Terugkijkend was het niet eerlijk van hem, maar ik was te naief en daardoor gemakkelijk voor hem. Hij was op zich een goed mens, hij had een goed hart en geen bedoeling om mij echt op te lichten of zo. Ik snap ook hoe arm het daar is en dat iedereen in de familie voor elkaar zorgt. En als ik zo alles bij elkaar optel kan ik over mijn hart strijken voor hem. Toch vind ik het jammer dat hij niet eerlijk was, want mijn handdoek heeft hij echt willens en wetens ergens verstopt omdat hij die wilde hebben. Als hij had gevraagd dan had hij hem gekregen. Dit klinkt misschien heel stom maar zo voelde ik het wel.
Spijt heb ik niet, het was een enorme ervaring en ik heb Djerba in mijn hart gesloten, ik hou van dat kleine prachtige landje in Tunesie.
Lassaad ben ik nog steeds dankbaar voor die avond in de woestijn, dat was mijn mooiste kado ooit. Hij heeft eigenlijk niet echt iets fout gedaan, hij profiteerde van een gelegenheid die zich voordeed en was niet helemaal eerlijk maar ik neem het hem allang niet meer kwalijk.
Ik denk met veel plezier terug aan alle leuke dingen die ik daar heb meegemaakt, het mooie landschap, de mensen waar ik mee gelachen heb, de paardjes van Mohammed,
de arabische taal.
Wisten jullie dat de stem van een man anders klinkt in het Arabisch dan in het Engels of Frans? Arabisch heeft prachtige klanken, en ik ben het gaan studeren, 3 jaar lang.
Ik heb al met al veel goede dingen in mijn hart gesloten en ben er dankbaar voor.
Bedankt voor het lezen 