(origineel bericht op be-more.nl)
Let’s go camping!
Weten jullie nog dat ik vorig jaar rond kerst regelmatig met Loes meeging de townships in en langs de projecten om voedselpakketten uit te delen? Dit was het meer dan succesvolle resultaat van de kerstactie. Loes wilde rond de kerst van 2010 iets meer doen voor de bijna geruisloze motoren van de projecten. Ze wilde de aunties eens in het zonnetje zetten. Niet de oprichters van de projecten die door vrijwilligers minstens eens per maand in het zonnetje worden gezet, niet de kinderen waar de vrijwilligers uiteindelijk voor naar Zuid Afrika komen, maar de aunties; de hardwerkende stille krachten zonder wie de projecten het niet zouden redden. Dat is gelukt.
Wekenlang zijn er pakketten uitgedeeld aan de aunties die in hun eigen huis vaak ook nog eens meer monden moeten vullen dan ze eigenlijk kunnen. Een geslaagde actie dus. Maar nu zijn we weer een jaar verder. Kerst komt er weer aan en dus is het tijd om weer eens iets extra’s te doen voor de minder bedeelden onder ons: De Kerstactie (dit mag inmiddels wel met hoofdletter geschreven worden) 2011.
In haar weblog schrijft Loes: <em>“Wat ik opvallend vind aan (Zuid) Afrika is het lijdzame lijden, velen durven haast niet te dromen van een ander en beter bestaan. Het pad dat hun ouders hebben bewandeld, zal ook het pad van de kinderen zijn. Een wereld buiten een shack </em>(een township hutje van golfplaten of modder red.) <em>is haast niet voor te stellen en ‘de wijde wereld’ gaat voor velen het bevattingsvermogen te boven. Een vicieuze cirkel die doorbroken moet worden.</em><em>”</em>
<em>
</em>
En waar beter te beginnen dan met de kinderen?
<em>“Voor velen van hen staat hun kinderbestaan in het teken van water halen, voedsel verzamelen en zorgen voor het welzijn en veiligheid van hun broertjes en zusjes. Dromen over wat er nog meer mogelijk is, daar is aan het einde van de dag geen energie meer voor…”</em>
Bij Palm Tree, jullie allen meer dan bekend, is de laatste jaren heel veel veranderd en verbeterd dankzij gulle gevers en hardwerkende vrijwilligers. Deze kinderen zijn van de scholen gehaald waar ze het niet zouden gaan halen, hebben met veel liefde en aandacht thuis les gekregen. Ze gaan nu naar betere scholen en winnen zelfs prijzen omdat ze tot de besten van de klas behoren. Ze spelen computerspelletjes, zitten op facebook, gaan wekelijks naar het strand of naar het zwembad. Met hulp van vrijwilligers kon een drietal voor het eerst mee met hun klas op kamp, zonder vrijwilligers hadden ze thuis moeten blijven. Ze vieren kerst met het gezin, aangevuld met vrijwilligers en meerdere organisaties die in de vakantie een feestje willen komen organiseren voor het kroost van Ros. Heb ik al gezegd dat het nieuwe huis inmiddels een mooie, fatsoenlijk schoon te houden, vloer heeft? Het gaat best goed met de kinderen van Palm Tree! Een door dit alles hebben zij straks een iets grotere kans op een beter leven dat ze verdienen, iets wat verbazingwekkend is kijkend naar waar ze vandaan komen.
Maar er zijn nog zoveel kinderen voor wie dit allemaal niet geldt. Voor hen wordt dit jaar in Amanzimtoti een 3 daags Bush Camp georganiseerd. Dollen in de zee die ze misschien nog nooit gezien hebben, broodjes boerewors oppeuzelen, spelen, spelen, spelen, maar vooral om hen te laten zien en voelen dat ze het waard zijn. Zoals Ros het zou zeggen: “<em>They are worth it!”</em>
<em>
</em>
<em>
“In december arriveren de eerste 32 kinderen en er moet nog veel gebeuren. Schilderen, bedden, eten&drinken, vervoer, kerstcadeautjes, etc. Pfiew, dat kost veel geld. Vooral ook omdat dit geen eenmalige happening is, iedere vakantie wordt een andere groep kinderen uitgenodigd. Zij die het het hardst nodig hebben…”</em><em> </em>
Als ik die stralende koppies die straks in de Zuid Afrikaanse zomervakantie door het Bush Camp rennen voor me zie… Ik ben dan wel weer terug in Nederland, ik ben nog niet klaar met Zuid Afrika! Ik wil graag mijn steentje bijdragen aan deze actie en ik hoop dat jullie mij daarbij willen helpen. Met de kerstactie van vorig jaar heeft Loes ontzettend veel aunties blij gemaakt. Nu is het de beurt aan deze kinderen.
Hoe? Tsja, ik weet dat ik er al vaker om gevraagd heb, voor dit soort dingen is een hoop geld nodig. Gemotiveerde en enthousiaste mensen die het werk uiteindelijk gaan verzetten, die hebben we gelukkig al. Donaties kunnen worden overgemaakt op rekeningnummer <strong>12.17.74.228</strong> ten name van Stichting Be More te Nijmegen. Vergeet niet de naam van <strong>Loes van der Meulen</strong> erbij te vermelden!
Alvast heel erg bedankt voor elke euro (of straks misschien wel gulden 
) die wordt overgemaakt. Ik houd jullie op de hoogte via deze weblog. Via <a rel=“external” href=“http://www.loes.be-more.nl/”>www.loes.be-more.nl</a> doet Loes hetzelfde!
Ze begint haar laatste weblog met: <em>“Children are likely to live up to what you believe of them.” </em>En dat is het waar nu om gaat!
Liefs, ditmaal uit Utrecht,
Myrna<em>
</em>