(origineel bericht op be-more.nl)
laatste week
Hoihoi,
Mijn laatste week in Uganda is aangebroken. Ik heb het echt nog super naar mijn zin dus ik vind het echt jammer om weer terug te gaan. Wel weer leuk om iedereen te zien natuurlijk. Vorig weekend zijn we met een aantal gaan bbq’en. Dit was echt heel erg lekker en gezellig. We gingen vrij laat terug, en dat is niet altijd even fijn. Zo hadden we een bodaboda rijder die zei dat hij wist waar we heen moesten maar vervolgens een hele andere donkere weg insloeg. Dit is niet zo’n ramp, maar het is altijd de vraag of ze verkeerd rijden of iets anders van plan zijn. Maar gelukkig waren we met 2 boda’s dus dat is wel goed gekomen. De dag erna hoorden we wel van een beroving aan dezelfde weg van een andere vrijwilligster. Om die redenen zijn we allemaal wel weer gewaarschuwd dat het gewoon niet zo veilig is in de avond. Dit vergeet je soms wel eens even naarmate je er al langer bent. Voor de rest vorig weekend mijn haar laten invlechten. Dit heeft ruim 3 uur geduurd en deed vreselijk pijn. Ze draaien nephaar om je eigen haar heen en gaan dan vlechten. Dit doen ze nogal hardhandig dus het was niet echt prettig. Inmiddels heb ik ze er alweer uitgehaald omdat het nogal ging irriteren. Dit was ook weer een hele klus, maar ik was wel blij dat ik weer lekker door mijn haar heen kan gaan zonder dat het pijn doet. Deze week heb ik veel tijd besteed aan het sponsorgeld. Ik ben weer naar de boekenwinkel geweest om nog een lading boeken te bestellen. Deze boeken komen deze week binnen. Ook hebben we 2 enorme pannen op de markt gekocht. De pannen zijn 280 liter per stuk dus daar kan je behoorlijk wat pap in klaar gaan maken. De pannen konden we niet met de auto meenemen dus vrijdag zijn er 2 taxi’s naar Masaka gegaan om ze op te halen. Verder zijn we naar een dorp verderop gegaan om 2 plaatselijke timmermannen te gaan voor de schoolbanken. Omdat we 60 schoolbanken willen leek het ons verstandiger om dit bij 2 verschillende te laten maken zodat ze sneller klaar zijn. Ze gaan er ongeveer 2 weken over doen allebei voordat het af is, ze maken ongeveer 1 a 2 banken per dag. Het was leuk om even op de werkplaats te kijken. Ze doen het eigenlijk gewoon in de buitenlucht en hebben 1 schuurtje waar het hout in opgeslagen staat. Ik vind het goed om gewoon plaatselijke bewoners te betrekken zodat je hun als het ware ook direct support in het geheel. Zo sponsor je eigenlijk 2 partijen. Beide timmermannen zijn nog naar het project gekomen om een soort verklaring te schrijven en te tekenen dat ze het binnen de gestelde termijn af hebben en om te onderhandelen over de prijs. Dit is allemaal goed verlopen. Het is ook echt grappig om te zien hoe dat hier gaat. Dit keer heeft de projectleider de onderhandeling gedaan, maar zelf raak ik tijdens het kopen van allerlei spullen ook al aardig op dreef met het onderhandelen en afdingen. Verder zijn we ook nog verder achter de spoorloze ernstig ondervoedde tweeling aan gegaan, maar we moeten toch echt tot de conclusie komen dat we ze waarschijnlijk niet gaan vinden. Waarschijnlijk is er 1 of zijn ze allebei overleden en zijn ze er toen vandoor gegaan omdat ze zich schaamde. Maar ook gezien de tijd is het zeer onwaarschijnlijk dat ze nog in leven zijn. Echt heel vervelend, omdat je zeer waarschijnlijk nog wel wat voor ze had kunnen betekenen en ze naar het ziekenhuis had kunnen brengen. Dit weekend zijn we naar Lake Bunyonyi geweest. Dit is een heel groot meer tegen de grens met Rwanda. Het was echt super mooi. We hebben lekker gezwommen in het meer en we hebben nog wat met een bootje gevaren. Met de boot zouden we het pygmeeënvolk bezoeken, maar ze waren niet thuis want ze hadden een begrafenis (hebben wij weer!). We hadden echt een super accommodatie. We sliepen in een grote tent die op een veranda was gezet. De tent had uitzicht op het meer en stond tegen de berg op. Dit is dus echt heerlijk wakker worden in de ochtend met een prachtig uitzicht. Helaas heeft het wel flink geregend want het regenseizoen is officieel van start gegaan. Tussen de buien door en het af en toe flink koud te hebben toch nog wat gezwommen. Bij het meer was in een hoge boom een plank bevestigd waar je vanaf kon springen. Dit was ongeveer 10 meter hoog. Ik heb het met mijn mate van hoogtevrees aangedurfd om er vanaf te springen. Ik ben 2x de boom in geklommen om vervolgens weer terug te gaan omdat ik het laatste stapje op de plank niet durfde te zetten. Uiteindelijk is onze Amerikaanse huisvriend mij voorgegaan om te helpen op de plank te komen en me mentaal bij te staan bij deze heldhaftige daad. Het was te hilarisch voor woorden hoe ik uiteindelijk op de plank ben gekomen. Toen was het punt dat ik moest gaan springen aangekomen. Hier heb ik ook nog even mijn tijd voor genomen. Na 10 min. handje beet te hebben gehouden, vragen of hij me een duwtje kon geven en toch weer niet, tot 10 tellen en dan toch niet springen ben ik toch op een zeker moment gaan springen. Na het terug hebben gevonden van mijn bikini, en toen ik uiteindelijk op de kant stond na een hoestbui vond ik het toch best leuk. Maar ik had niet zo’n zin om nog een keer te gaan. Ook heel het weekend super lekker gegeten. De eerste avond hebben we bij het kampvuur gegeten, want het was echt super koud. Echt heerlijke kip met een krokant laagje. En de tweede avond zijn we luxe uit eten geweest en heb ik zoals het hoort lekker een visje uit het meer gegeten. Toen we terug wilde gaan weer een mega onweersbui waardoor we aardig nat aankwamen. Ook zagen we de flinke plassen niet omdat het hartstikke donker was. Helaas is het laatste weekje dus nu echt officieel van start gegaan. Volgende week ben ik alweer terug in Nederland, maar wel met veel nieuwe mooie herinneringen en veel nieuwe ervaringen rijker. Het was in 1 woord gewoon echt super!!! Tot volgende week iedereen. xx