(origineel bericht op be-more.nl)
Laatste keer op weg naar Arai
Maandag 26 nov 2012
Voor de vierde en laatste keer op weg naar Arai; onvoorstelbaar hoe snel deze wekenzijn omgevlogen! De eerste keer ging ik nog mee met het idee een week later in de buurt van Battambang te blijven. En nu dus alweer voor de 4e keer naar het Basekamp Arai. Zou ik dan dan toch primitief kamperen leuk vinden? Welnu, het antwoord is nee. Het leven is hier op een bepaalde manier heel basic en er is zoveel te doen. En de kinderen zijn heel erg blij met een beetje aandacht. Het leren van Engels is daarmee vergeleken echt een bijzaak.
Voordat we in Arai arriveerden, hebben we nog een hele agenda afgewerkt. Eerst een nieuwe vrijwilligster ophalen, Liz uit de UK. Vervolgens zijn we inkopen gaan doen voor de keuken bij de lokale Blokker. Grote pannen, veel borden, lepels, allemaal in de hoop dat er snel ontbijt door de Cambodjaanse regering wordt geleverd. Met een volle wagen (Thai en Hian waren ook op de brommer, dus uiteindelijkzaten we met zijn 5-en in de auto) richting volgende stop. We zouden nl nog even gaan kijken naar een waterinstallatie op de circusschool - helaas degene die de installatie beheerd was er niet en de ruimte zat op slot. Uiteindelijk hebben we een NGO bezocht; doelstelling van deze organisatie is om betrouwbaar drinkwater te leveren aan afgelegen communities. Dat doen ze door een installatie op te zetten die vervuild water via filtering zuivert. Basisinvestering is echter redelijk pittig, zo’n 22 duizend USD. Het zou echter wel een hele goede stap voorwaarts zijn voor Arai. Maar eens kijken in hoeverre we daar iets mee kunnen en of er goedkopere alternatieven zijn.Later vanmiddag werden we enigszins nerveus toen bij het uitladen van de bagage bleek dat we een nieuwe watervoorraad waren vergeten. Wat nog maar eens de toegang tot veilig drinkwater onderstreept…
Uiteindelijk kwamen we later dan normaal aan bij oma. Puck was er al want die was met de brommer (en Dustin) al om half 7 vertrokken. Gelukkig heeft ze nog veel van de school en de omgeving kunnen zien. Alleen bleek dat er vanochtend geen leraren waren vanwege de feestdagen. Sommige kinderen hebben dus meer dan 2 uur naar school gelopen voor niets! Zuur hoor… Tijdens de late lunch kwamen de leerlingen Nai en Pannend nog even langs. Ze vonden het waarschijnlijk gezellig want ze bleven de hele middag; ze zijn dus ook met ons meegereden naar de school waar we de keukenspullen in de nieuwe keuken hebben gefotografeerd. En nu maar hopen dat ze deze spullen maar snel kunnen gebruiken om ontbijt voor de kids te maken!
Aan het eind van de middag hebben we afscheid genomen van Puck, die de volgende dag al zou teruggaan naar Siem Reap. En vanavond hebben we de medicijnkist en dan vooral de inhoud ervan met Thai en Thirith doorgenomen, vooral wat je wanneer geeft en hoeveel (voor de kinderen dus minder, zeker omdat ze hier toch veel kleiner zijn). De mensen hierzijn dol op pillen en krijgen minimaal een familievoorraad mee als ze erom vragen vanwege een vage klacht. We hebben de heren uitgelegd dat ze vooral moeten doorvragen naar de klachten; en voor de gemiddelde aandoening hier (hoofdpijn, koorts) helpt paracetamol ook - toch?! Tijdens ons verblijf hier kwamen we er ook achter dat er een middel tegen malaria in de box zit. Het gaat hier om een driedaagse kuur: 3 strips met ieder 3 kleine en 1 grote pil. Bedoeling is dat je de dagvoorraad pillen in 1x inneemt met water. Zo niet in Arai: daar neem je gewoon een van de pillen en de volgende dag een ander. Tsja, zo gaat het niet helpen natuurlijk. Wat wel wrang is, is dat hier verder geen medische zorg wordt verstrekt. Ben je ziek dan moet je naar het stadje waar wij normaliter de laatste boodschappen halen, zo’n 15 km verderop, via het reguliere niet-zo-egale pad, geen plezierig vooruitzicht.