Ik heb een jaar in kibboets Hatzerim gewerkt als vrijwilliger. Dat is lang geleden maar ik herinner alle details! Acht uur per dag/6 dagen per week werken, en je toch op vakantie voelen… Vrachtwagenbanden plakken, een ernorme sporthal dweilen (en tegelijkertijd de training meemaken van een beroemde basketbalploeg uit Tel Aviv), in de zonnebloemvelden werken (4 uur op, een picknick-ontbijt onder “de” boom, en de rest van de dag vrij), koeien melken (ook om 4 uur op), een kratje uien fijnsnijden of voor een paar honderd mensen omeletjes bakken ;-). Elke vrijdagavond disco in de schuilkelder, iedere gelegenheid aangrijpen voor een feest of een barbecue in de woestijn.
Ik ben benieuwd naar de ervaringen van mensen die onlangs in een kibboets hebben gewerkt. Is het nog steeds een ervaring om nooit meer te vergeten, een aanrader voor als je een paar maanden “over” hebt? In welke kibboets zat je en wat voor werk deed je?
Ook ik heb ooit (in 1968!) in een kibbutz gewerkt. Ik weet alleen niet meer hoe-ie heette. Sorry! Het was ergens in de Galil, heel mooie heuvelachtige omgeving.
De eerste twee weken heb ik fruit geoogst, maar daarvoor moest je onwezenlijk vroeg opstaan. En dat was (en is) niet mijn sterkste kant.
Toen ze er achter kwamen dat ik best wel handig was (en nog steeds ben) met voertuigen, mocht ik tractoren en andere dieselvoertuigen gaan repareren. Voordelen: ik was eigen baas, bepaalde m’n eigen werktijden en werkte onder een afdak en niet in de brandende zon. Ik heb dat nog een week of vier gedaan, was veel leuker, maar daarna begon de “Fernweh” weer op te spelen en ben ik verder getrokken.
In augustus 1968 was het trouwens de eerste keer mijn eerste keer Israël. Ik heb dat toen als heel vervreemdend ervaren. Aan de ene kant realiseerde ik me dat dit ik nu eindelijk “ba’aretz” was, de staat die in 1948 gesticht is voor de Sjoa-overlevenden en hun nakomelingen, het land waar mijn familie al 3300 jaar woont, kortom het land waarvan ik ook aandeelhouder ben. Aan de andere kant baalde ik ontzettend van het feit dat iedereen haast had om geld te verdienen. Het deed me denken aan Amerika. Ter verklaring: De zesdaagse oorlog was net 14 maanden geleden geweest en de sfeer van gederfde omzet inhalen hing nog steeds in de lucht. In mijn beleving dan… Ik had de maanden daarvoor een groot aantal Arabische landen bezocht (met valse verklaringen om een visum te krijgen) en was erg gewend aan de relaxte sfeer en de verregaande gastvrijheid die ik daar heb ervaren. Als je in Bagdad de weg vraagt, krijg je niet alleen antwoord, maar lopen ze met je mee om je het adres te tonen. In Tel-Aviv hadden ze daar in '68 geen tijd voor.
Gelukkig heeft Israel zich in de 25+ keer tussen 1990 en nu dat ik er geweest ben, ruimschoots kunnen revancheren. Ik heb nu nog steeds de gedachte in m’n achterhoofd ooit op aliyah te gaan . Maar op dit moment zijn er een paar factoren die maken dat ik in de buurt van Nederland wil blijven.
Mijn jongste dochter heeft in 2002 (?) een poos in Kibbutz Palmachim (bij Rishon leZion, aan de kust) gewerkt, waar spanbetonelementen worden gemaakt. Zij heeft het er erg naar haar zin gehad, gezellige club vrijwilligers en -in tegenstelling tot sommige andere kibbutzim- ook goed contact met de kibbutzniks (ze spreekt wel behoorlijk Ivriet). Van de foto’s en van de verhalen herinner ik me nog wel dat het met de veiligheid van de medewerkers niet optimaal gesteld was, althans niet zoals we in West-Europa gewend zijn.
Het is leuk om de ervaringen van andere te lezen die dus ook in een kieboets zijn geweest. Op de site van waarbenjij.nu kun je verschillende verhalen lezen over mensen die in Israel zijn of zijn geweest. Zelf heb ik er ook mijn verhalen op gezet, dus voor iedereen die het wil lezen de site is: karininisrael.waarbenjij.nu. Mijn kieboets was Kieboets tZe’elim vlakbij Be’ersheva.
Ik heb even naar je waarbenjij.nu-site gekeken. Mooie foto’s en boeiende teksten! Ik wil ook weer! (Maar vermoedelijk zijn er verplichtingen die ons eerst naar Amerika laten gaan.)
Ik heb twee jaar gewerkt op Kibbutz Beit Oren nabij Haïfa. Dat was begin tachtiger jaren. Zo’n beetje van alles gedaan. Van afwassen met de hand voor 200 mensen (3 x daags) tot het werken op de bananenvelden. Van papiertjes prikken bij het zwembad, tot uien schillen in de keuken. Laatste jaar als vrijwilligersleider gewerkt (overdag) en daarnaast nog werkzaam in kippenmesterij. Een fantastische tijd, met fantastische mensen en een aanrader voor een ieder die eens wat anders wil ervaren dan de spaanse costa’s !!
Heimwee krijg ik wanneer ik dit allemaal lees!!
Ik zat op kibboets Ashdot Ya’akov dichtbij het meer van Galilea.
Een heerlijke tijd, ook in de beginjaren '80.
Is er al iemand van jullie terug geweest naar zijn kibboets?
Da’s een boeiende vraag. Ik ben rond 1990, toen ik toch in het hoge Noorden was, gaan kijken in en vlakbij Dafna waar ik ooit gewerkt had. Ik herkende nauwelijks iets van 22 jaar daarvoor, maar dat kan ook komen door mij. In elk geval waren alle “romantische” gevoelens weg Jammer.
Ik heb van alle kanten gehoord en gelezen dat het hele kibbutzgebeuren drastisch veranderd is de laatste decennia. En ik ben ook veranderd in 43 jaar; het zou gek zijn als dat niet zo was…
Ik heb in 1980 de ulpan in Dafna gedaan heb daar heerlijke herineringen aan. Ik ben begonnen in 1979 in Yahel en daar ben ik verschillende keren terug geweest en dat was zeker nog herkenbaar.
In Yahel ben ik een jaar of vijf geleden te gast geweest over Sjabbat. Heel aardige mensen, de meesten hoog opgeleide Amerikanen. Vooral werkzaam in de ICT. Prachtige wandelingen gemaakt door de Arava vallei.
Stukje zuidelijker aan de overkant van de weg ligt Kibbutz Lotan, de andere Reform kibbutz. Daar zijn ze gespecialiseerd in afvalscheiding en -verwerking. Dat doen ze ook voor de Gemeente Eilat :zon02: Minder chique dan Yahel, maar wel heel idealistisch!
Wij mijn man en ik willen heel graag eens 1 of 2 mnd vrijwilligerswerk, b.v.b. in een kibboets doen.
Alleen vragen wij ons gelijk af, is er uberhaupt wel werk voor ons, te meer omdat wij niet de jongste meer zijn.
Mijn man is 71 en ik ben 63, wel zijn we kern gezond maar echt zwaar werk en/of veel duk en strek werk word toch al wat moeilijker.
Daarom wil ik graag weten of jullie ook weten of er voor ons nog een kans is?
Zo ja, heeft iemand van jullie dan ook een (of meer) adres(sen) voor ons?
Wij horen het graag van jullie, alle info is welkom.
Ik vrees dat jullie teleurgesteld gaan worden; de kibboetsbeweging hanteert voor vrijwilligers een maximumleeftijd van 45 :crybaby:
Er is wel ander vrijwilligerswerk te vinden in Israël, in een ziekenhuis, kindertehuis of bejaardenhuis of bij Zahal (b.v. via HIP of Sar-El), maar dan mis je de (al dan niet vermeende) romantiek van de kibboets.
Je kunt, ongeacht je leeftijd, wel als gast in een kibboets terecht, maar dan verblijf je eigenlijk in een hotel, tegen betaling. Kibboetsiem zijn er van uiterst basaal (jeugdherberg) tot behoorlijk luxueus (sterrenhotel).
Ik heb in 1976 al vrijwilliger in een kibboets gewerkt . Dat was in Affeq een kiboets in het noorden van Israel. Volgens mij was dit eigenlijk een hoofdzakelijk katoen plantage. Erg lang zijn we er niet geweest aangezien we op een gegeven momet besloten om te gaan reizen. Ben zodoende door half Israel geweest , o.a. in Eilat , Neweba [ ergens in het midden van de rode zee. Al met al een geweldige ervaring en heel heel diep in mijn hart heb ik nog een heilig geloof in het systeem Kibboets. Ik denk ook dat dit de redding van de mensheid zou kunnen zijn. In ieder geval een beter systeem dan de graaicultuur van het huidige westerse systeem dat zit te wachten op dat de economie ooit weer aantrekt om dan vervolgens in een zelfde sneltreinvaart in het verouderde systeem verder te kunnen.
Ik kan het een ieder aanraden om te doen .
Ooit in het grijze verleden heb ik in 1976 in de kibboets Affeq ,een katoenplantage en kippenfokkerij etc.- nabij Akko, gewerkt -vakantie gehad. Was net 23 jaar . Een geweldige tijd. We zijn op een gegeven moment met drie man verder getrokken naar het zuiden van Israel [ Eilat en Neweba ] Als ik het mij herinner waren mijn maten ene Rob Plomp uit Delft - nooit weer gezien - en een zekere Floor ?? Al met al een aanrader voor een ieder. Ik denk persoonlijk dat dit systeem HET systeem is om in de wereld als mensheid te overleven , i.p.v. zoals wij in ons westers denken hopen en geloven dat de wereldeconomie weer zal aantrekken om dan vervolgens weer in een sneltreinvaart ons paradijs op aarde te plunderen en ons weer in een volgende crissis te storten. Bovendien is er altijd maar een beperkte groep die er veel beter van wordt en in mijn belevingen ervaring is dat in het kibboets denken en handelen niet het geval.
Nogmaals een absolute aanrader.
Dit is een reisforum en geen politiek/filosofisch forum. Maar toch…
Ik denk dat je de voordelen van het kibboets-systeem wat idealiseert. Zo hoort dat ook, ik schreef meer dan een jaar geleden al over “de romantiek” die erbij hoort.
Als het (van huis uit socialistische) kibboets-systeem echt het beste van alle systemen zou zijn geweest, zouden de Israëli’s er ook niet steeds meer vanaf gestapt zijn. Vergelijk het met de Sovjet-Unie (die zeker op vergelijkbare ideologie stoelde) die ook uiteen gevallen is.
Boeiend boek (roman) in dit verband is: Batya Gur “Moord in de kibboets” en lees ook eens de Nederlandse Wiki: Kibboets - Wikipedia .
Leuk om al die ervaringen te lezen over de kibboetsiem.
Ik hoop zelf aan het einde van dit jaar te mogen gaan voor ongeveer een half jaar.
Alleen is het probleem dat ik geen Ivriet spreek. Heb inmiddels wel les maar dit lijkt nog niet echt ergens op.
Hoe haalbaar is het om met b.v. alleen Engels in de Kibboets je draai te vinden?
. Maar op dit moment zijn er een paar factoren die maken dat ik in de buurt van Nederland wil blijven.
Jammer.