(origineel bericht op be-more.nl)
Kaapstad…
Om 04:30 ging de wekker. Dit keer zelfs voor de kerkklok van 05:45. De laatste spulletjes inpakken en daarna op weg naar Durban Int. Airport. Martin de zoon van Willie brengt ons weg naar het vliegveld. Willie moet de kinderen wegbrengen naar school. Na een uurtje rijden kwamen we aan op het vliegveld van Durban. Ik had alleen handbagage, dus hoefde verder ook geen bagage in te checken. We kregen onze boarding pass en hoefde daarna nog maar een half uurtje te wachten voordat we konden boarden.
Na anderhalf uur vliegen en een vreselijke landing kwamen we aan in Cape Town. We moesten nog even wachten op de bagage van de anderen en daarna konden we opzoek naar de man die ons zou ophalen. Geen man, niemand te bekennen met een bordje Be-More. Probleem. Wij maar opzoek naar het nummer van Loes om meer informatie tevragen, maar naar een kwartier mensen bellen voor het nummer van Loes kwam de man die we zochten vrolijk aanlopen. Hij zocht ons en stond op ons te wachten. Wij is hadden het zelfde. We wisten niet dat we hem moesten bellen als we gearriveerd waren. We zijn er!!
We pakten onze bagage in de auto en onze gids Cliff legde uit wat we allemaal gaan doen het aankomende weekend. We reden meteen naar de Tafelberg, maar er was 1 probleem het waaide te hard, dus de kans dat we niet omhoog konden was heel groot. En inderdaad het waaide veel te hard en de kabelbaan omhoog ging niet. Clive zei dat er de volgende dag ook een kans was om de Tafelberg op te kunnen. Hopen maar. We gingen nog wel even foto’s maken van het ontzettend mooie uitzicht onderaan de Tafelberg. Daarna zijn we door gereden naar Kirstenbosch garden. Kirstenbosch is een hele grote zijn met allemaal mooie planten en ander bijzonderheden. Wat mij opviel was dat er bankjes in de tuin stonden met naamplaatjes er op als ‘In memory …’. Ik vroeg me af waarom ze daar zomaar naamplaatjes opgemaakt hadden. Cliff vertelde dat die mensen die op het naamplaatje op de bank staan vanaf die plaats heel mooi uitzicht hadden. Hoe kun je het bedenken! Wel heel mooi bedacht. We hebben anderhalf uur rond gelopen in de tuin en heel veel mooie en bijzondere dingen gezien. Brandhout wat nog aan de boom zit. Bloemen voor als je vergeetachtig bent. Planten tegen menstruatie krampen. Noem maar op. Ook hebben we het graf gezien van de man die Kirstenbosch heeft bedacht. Hij ligt begraven naast zijn allermooiste boom.
Na de wandeling hebben we een heerlijke wrap gegeten. Ik heb nog nooit in mijn leven zo’n lekkere wrap gehad. Het was om je vinger bij op te eten, maar laten we dat maar niet doen.
Aan het eind van de middag gingen we na de oudste wijnboerderij van Zuid-Afrika. Groot Constantia Since 1685. Als ik ooit ga trouwen ga ik daar naar toe om te trouwen. Wat een mooi landgoed. Om 15:00 kregen we een rondleidingen en kregen we van alles te zien. De man die de rondleiding gaf legde ondertussen heel veel uit over het landgoed en over de wijnen die ze verbouwen. Dat rode druiven meer in de zon staat en dat witte druiven richting de berg staat in de wind, witte druiven houden niet van warm. De wijnboerderij heeft 175 hectare grond om wijn te verbouwen. Ontzettend groot dus.
Ik heb in mij hele leven nog nooit zoveel wijnvaten in 1 keer gezien. Er lagen wel honderden wijnvaten. We hebben gezien hoe kurken gemaakt worden en hoe vaten gemaakt worden. Echt ontzettend leuk om te zien. Na de rondleiding gingen we dan toch echt zelf wijn proeven. We begonnen met een droge witte wijn. Ik ging voor het idee proeven, want ik wist van te voren eigenlijk wel dat ik het niet lekker vind. En inderdaad, het was niet mijn wijn. Over na de roze en de rode wijn. Ook niet helemaal mijn wijn. Als laatste hadden we een port. Ik kon niet zeggen dat hij echt niet lekker was, het viel me nog mee. Het was een zoete port. Ik weet niet of port altijd zoet is. Zo’n goede wijn kenner ben ik niet.
We waren al behoorlijk moe en zijn naar Clive’s huis gegaan. Hij heeft een gastenverblijf onder zijn zitten. Heerlijk. Lekker luxe. We konden even lekker bij komen en zijn daarna gaan eten. We aten bomboti. Het was heerlijk. Je kunt het in nederland ook krijgen in een KNORR pak, maar dat smaakt minder lekker. We worden echt goed verzorgd. Het lijkt wel een 5 sterren hotel.
Snel slapen want de volgende ochtend gaat om 6:15 de wekker. Heerlijk ontbijten en om 7:15 vertrekken richting het opstap punt van Robben eiland. Iets waar ik ontzettend naar uit keek, want dat wou ik zo graag in mijn leven een keer zien. Het moment was daar…
Om kwart over 8 kwamen we aan bij Waterfront, de plek waar de opstap plaats naar Robben eiland is. We gingen onze tickets ophalen die voor ons gereserveerd waren. Daarna moesten we wachten tot dat we op de boot naar Robben eiland konden. Er was een technische storing dus we konden pas om 9:15 op de boot. Vanaf de boot hadden we ontzettend mooi uitzicht op de Tafelberg. Er waren lage wolken, dus hele mooie foto’s kon ik niet maken. Na een half uurtje varen kwamen we aan bij Robben eiland. Het is ontzettend toeristisch, maar dat konden we weten van te voren. We gingen met een grote bus over het eiland, met als laatste stop de gavangenis waar Nelson Mandela in heeft gezeten.
We kregen een rondleiding door de gevangenis. We zagen grote groepscellen, een persoonscellen. In de cellen hingen kaartjes met mensen die in die cel hebben gezeten en van wanneer tot wanneer. Het was wel heel indrukwekkend om te zien. We kregen een groot veld te zien waar vaak rugby of voetbal gespeeld werd.
We kregen ook een binnenplaats te zien waar alle mensen moesten werken. Stenen kapot slaan. Er hingen foto’s van vroeger hoe dat er toen uitzag. Vanaf de buitenkant konden we het raam van Nelson mandela’s cel zien. Het was het vierde raam van links. Na rond gekeken te hebben op de binnenplaats konden we dan eindelijk de cel van Nelson Mandela zien. Ze hadden alle spullen er nog liggen. Ze hadden geen bedden, dus ze sliepen op matjes. Verschrikkelijk om te zien. Kon me trouwens niet eens voorstellen dat Nelson Mandela daar had gelegen. Na veel informatie en een indrukwekkende rondleiding gingen we weer terug naar Waterfront.
Na waterfront was het de beurt aan mij en mijn drie reisgenoten om zelf de stad te verkennen met de Hopp on - Hopp off bus. Alleen reizen door een onbekende stad hoeft helemaal niet spannend te zijn. Je neemt gewoon de Hopp on - Hopp off bus. Dat is een rode bus die op bepaalde bijzondere plaatsen stopt. Het lijkt op de rode bus in Barcelona.
We zijn als eerste uitgestapt bij een marktje in de buurt. Met ontzettend veel leuke souveniertjes. Heel leuk om daar even rond te wandelen en de binnenstad van Kaapstad verkennen. Het lijkt heel veilig, maar dat is niet altijd waar. We moesten wel goed op onze spullen letten. Na een uurtje te hebben rond gewandeld in de binnenstad van Kaapstad zijn we weer op de bus gestapt naar de Tafelberg. We hadden die de vorige dag niet kunnen zien, omdat de Cableway niet ging. Vandaag was er niet veel wind, dus de Cableway was open.
Onze tweede uitstap plaats was dus Tafelberg. We stonden in de rij om kaartjes te kopen. 195 Rand. Op een gegeven moment komt een vrouw naar ons toe gelopen om te vragen of we studenten vragen. Ik dacht al ‘De zoveelste die komt vragen wat we gaan doen en waar we vandaan komen, enz.’ Maar dat kwam ze niet vragen. Ze had 4 vrijkaartjes voor de Cableway. Met andere woorden we konden met die kaartjes gratis op de Tafelberg. We waren natuurlijk ontzettend blij. Geluk moet je hebben. We konden uit de rij weg, op naar boven. We moesten nog wel even wachten voordat we met de kabelbaan naar boven konden. Na een paar minuten konden we omhoog.
De man die de kabelbaan bestuurd zegt op een gegeven moment ‘Mensen kijk uit want de vloer draait rond’. Gezellig een kabelbaan waarvan de vloer rond draait. Dus daar gingen we. Rondjes draaien in een kabelbaan terwijl dat ding stijl en stijl omhoog gaat. Het uitzicht was echt geweldig vanuit de kabelbaan. We konden heel Kaapstad zien liggen. Echt super super super gaaf. Toen we boven aankwamen was het natuurlijk een stuk kouder.
Wat hadden we mooi uitzicht vanaf de Tafelberg. Heel mooi. Ik keek echt diep de afgrond in. Ik kon mooi de zee zien. Echt super mooi. Ik vond de top van de Tafelberg echt ontzettend mooi. Na een uurtje boven op de Tafelberg te zijn geweest moesten we weer naar beneden, want we zouden om 18:00 terug zijn bij Waterfront en we wouden Camps Bay ook nog graag zien.
Na een kwartier gewacht te hebben op de rode bus, gingen we richting Camps bay. Camps Bay heeft veel weg van Miami. Doordat de bus heel veel vertraging had, konden we helaas niet meer uitstappen in Camps Bay. Geen probleem voor Nikki en mij, want wij kunnen dat eventueel zondags nog doen, als de anderen hun vlucht terug naar Durban hebben. Camps Bay zag er ontzettend mooi uit vanuit de bus. Heel veel mensen die langs het strand aan het hardlopen zijn. Echt Miami.
Om 18:00 waren we in Waterfront aangekomen. Clivezei dat we nog wel even konden rondlopen in Waterfront. Zo gezegd zo gedaan. Het is ontzettend leuk om daar rond te lopen. Er zijn veel winkeltjes en eet tentjes. Ook een Haviainas shop, waar ik nieuwe Haviainas heb gekocht. Ze zijn hier goedkoper dan in Nederland.
We zouden om 18:45 verzamelen, zodat Clive ons op kon pikken bij de afgesproken plek. Daarna hebben we een rond gereden langs de berg. Omdat het al wat later was kon je heel mooi de zon onder zien gaan in de zee. De zon gaat ontzettend snel onder. We hebben gelukkig nog een foto kunnen maken met een mooie berg en de zonsondergang.
Daarna reden we naar Clive’s huis en hadden we gegeten. Clive’s vrouw had gekookt voor ons. Het was echt super lekker. We zijn daarna snel gaan slapen, want ik was wel ontzettend moe van alles zien en al dat reizen. Maar wat is Kaapstad mooi. Ik zou hier zo kunnen wonen. Dit is echt wel een van de mooiste steden die ik heb gezien.
De volgende dag mochten we wat later opstaan. 9:00 uur hadden we het ontbijt. Om 9:45 zijn we weg gereden naar Simon’s Town. Het is een klein dorpje. Ontzettend leuk om door heen te lopen, maar het is niet heel veel bijzonders. Na een half uurtje gewandeld te hebben zijn we door gereden naar een strand waar pinguins waren. Afrikaanse pinguins. Wat zijn die beestje schattig zeg. De manier hoe ze lopen. Was wel ontzettend leuk om te zien. Daarna zijn we nog even na een heerlijk strand heen gelopen.
Na even een vakantie gevoel te hebben op gedaan zijn we door gereden naar het bijzondere punt. Cape Point & Cape the good hope. Toen we aan kwamen rijden zagen we kaap de goede hoop al in de verte liggen. Om bij Cape Point te komen moesten we een behoorlijke klim na boven maken, op het moment dat we boven kwamen werden we dan ook beloond met het mooie uitzicht. Ik vond Cape Point een ontzettend mooi punt. Ook stond op het bord we 9635km van huis verwijderd waren. Wat een goed gevoel om Amsterdam te zien staan op het bord.
Vanaf Cape Point zijn we naar Cape the good hope gelopen. Een wandeltocht van meer dan een uur. Ik ben echt niet van het wandelen, maar dit vond ik wel mooi. Wat een gave tocht. Af en toe wel een beetje eng, want we liepen de helft van de tijd op stijgerplanken die los lagen. Je moet ook Floor heten om dan ook nog eens te vallen. Ik verstapte me in een gat van die stijgerplanken, dus daar lag ik. Kon er zelf nog wel om lachen. Het waaide ook nog eens ontzettend hard. Echt niet normaal. Ik werd af en toe gewoon omgeblazen door de wind. Het laatste stukje was weer even klimmen op rotsen maar daar waren we dan, bij Cape the good hope. Het meest Zuid-Westelijke punt van Zuid-Afrika. Echt een ontzettend mooie plek. Ben zo ontzettend blij dat ik nu die mooie wandeling heb kunnen maken, want als je slechter te been bent kun je zoiets echt niet meer doen. Het is wel een zware tocht, maar echt super super mooi.
Na een half uurtje boven te zijn geweest gingen we de tocht weer naar beneden maken. Dit keer via een andere route. Het was stijl naar beneden over gladde stenen. Een groot feest. Clive stond onderaan de berg op ons te wachten. We hebben daarna lekker geluncht bij een plek waar veel informatie te vinden was over Cape Point en Cape the good hope.
Daarna zijn we naar een aparte boerderij geweest met allemaal verschillende leuke en kleine souvenirs winkeltjes. Het was leuk om daar even rond te kijken. We zijn ook snel weer door gereden naar Clive’s huis. Voordat we bij zijn huis aankwamen maakte we nog even een korte stop bij een stenen slijperij. Het was leuk om even binnen te kijken, maar vond het niet veel bijzonders.
‘S avonds zijn we lekker met de meiden uit eten geweest in een ontzettend leuk en klein restaurant genaamd Polana. We begonnen met een cocktailtje en konden ondertussen genieten van het uitzicht overzee. Wat ontzettend mooi. Dat is toch gewoon geweldig. Toen we onze bestelling hadden door gegeven konden we gaan zitten aan onze tafel. We hebben heerlijk gegeten. Clive had ons weer opgepikt bij het restaurant en zijn daarna snel gaan slapen.
De volgende dag vroeg op omdat de andere meiden een vroege vlucht hadden naar Durban. Nikki en ik werden vroeg afgezet bij Waterfront. We hebben Clive en zijn vrouw bedankt voor het geweldige weekend wat we met hun hebben gehad. Omdat we zo vroeg waren was er niks open helaas. Ook ons plan om naar Camps Bay te gaan viel in het water, omdat de bus niet zo vroeg reed. Echt jammer maar helaas. We hadden ons even moeten vermaken tot 9 uur. Daarna zijn we naar de bios geweest om de tijd even te doden.
Na de bios moesten we opzoek naar de bus die ons terug zou brengen naar het vliegveld. Het was echt niet makkelijk om te vinden. Ik leek net het kleine jongetje uit de film ‘Up’. Een echte backpacker met een tas van 10 kilo op de rug. We hebben de de bus nooit kunnen vinden, en om niet te laat te komen bij het vliegveld hebben we maar een taxi gepakt.
We hebben snel ingecheckt en moesten nog even wachten tot we konden boarden. Na iets meer dan anderhalf uur en een vreselijke landing kwamen we weer aan op Durban Int. Airport. Willie en zijn vrouw stonden daar op ons te wachten.
We waren weer terug in de regen helaas. Maar niet een beetje regen. Op het moment dat we terug waren regende het iets, maar een uur later stond heel Mother of Peace blank. Ik had Nuh verrast dat ik terug was en ben samen met haar door de regen naar huis gelopen. Door de storm kon ik beter zeggen. Ik stond tot mijn knieën in het water. Echt niet normaal. Nuh en ik waren toch al nat, dus hebben we met z’n tweeën even een regendansje gemaakt in de regen.
Het lange weekend was naar 4 dagen al weer ten einde. Wat is Kaapstad een ontzettend mooie stad. Heb er bijna geen woorden voor. Een stad dat voelt als thuis komen. Echt geweldig. Een mooi laatste weekend als afsluiting van een geweldige periode hier in Afrika.
De komende week ga ik genieten van mijn laatste week op Mother of Peace. Langzaam aan beginnen met afscheid nemen. Dat zal niet makkelijk worden.
Vele groetjes vanuit Zuid-Afrika…