(origineel bericht op be-more.nl)
It’s African time
Na een nacht lekker slapen was het ontbijt om 08:30u… We kwamen ‘s avonds aan dus we hebben niet meer dan lampjes kunnen zien. Ik deed de deur open en wreef nog een keer in mijn ogen, ‘Wat een uitzicht’, heerlijk weer en mooi uitzicht op zee. Na het lekkere ontbijt met 4 mensen even na het strand gelopen. De eerste indrukken van Durban opdoen. Wat een mooi strand en heel gaaf om er over heen te lopen.
We liepen om 09:45 terug naar het backpackers omdat Loes algemene informatie kwam vertellen. Het was heel indrukwekkend hoe ze dit vertelde.
Ze maakte ons duidelijk dat we vooral geen seks moesten hebben met de Locals. Hier in de buurt zijn de mensen voor 40% procent besmet met hiv/aids, richting Lesotho wel 90%. Dat is wel heel indrukwekkend.
Ook verteld Loes dat er kinderen op het project zullen zijn die Hiv/Aids hebben. Dit wordt ons niet verteld, mede omdat ze vinden dat we de kinderen allemaal gelijk moeten behandelen. We hebben er toch allemaal een taboe voor, dus je zal je toch gaan aanpassen in het contact met de kids. We moeten dus met alle kinderen voorzichtig zijn, dus elk kind word gelijk behandeld. Kusjes mag, wel beperken tot de wangen en voorhoofd.
Ook vertelde Loes wat over donatie geld. Wij vrijwilligers zijn geneigd om speelgoed te gaan kopen voor de kids. Dat heeft 1 nadeel en dat is dat het heel vaak stuk gaat, niet omdat ze er niet zuinig op willen zijn, maar dat komt omdat alles gedeeld word. Geen 1 kind zal zich verantwoordelijk voelen voor het speelgoed, omdat het niet van dat kind alleen is, maar van iedereen. Ik vond het heel bijzonder hoe Loes dit uitlegde. En vooral ook dat delen hier zo vanzelfsprekend is. In Nederland gaan ze eerst ruzie maken, en als je pech hebt lukt het nog niet.
Na de informatie kregen we de mogelijkheid om tripjes te boeken bij Loes. In de weekenden ben ik vrij en is er tijd om wat van het land te bekijken. Zuid-Afrika is geweldig, dus dat word heel gaaf. Ik ga naar de Drakensbergen volgend weekend. Dat weekend erop ga ik naar St. Lucia & Hluhluw wildpark. Een trip naar Kaapstad en de Wild Coast staat nog op het programma. Ook nog een Zulu experience, dat is een middag kijken bij een back to basic gezin/familie.
Om 12:00 is het dan eindelijk zover. Willy komt ons ophalen samen met Denise en Mannie die al een maand op het project zitten. Nou komt het allemaal heel dicht bij met allemaal vragen. Hoe zal ik het vinden? Hoe komt het op me af? Wat vind ik van de kinderen?
Na een kwartier rijden komen we op de brug die naar Mother of Peace gaat. Een brug met een soort van zand/klei met grote gaten. Dit is de enige brug die naar Mother of Peace leidt. In de verte zien we allemaal blauwe dakjes. Het avontuur gaat bijna beginnen. We reden verder het terrein op.
Bij aankomst speelden er al wat kinderen buiten, ze waren natuurlijk heel nieuwsgierig wie de nieuwe vrijwilligers zijn. How are you? Whats you name?, daar werden we mee dood gegooid. En het zijn moeilijke namen… Poeeeeh… De kids zijn zo ontzettend leuk en enthousiast. Er was een meisje met een schriftje in de hand, ik vroeg of ik het mocht zien. Het was een schriftje voor letters, hoofdletters en kleine letters, zoals we dat in Nederland ook leren bij de kinderen. Na kennis gemaakt te hebben met de kinderen zijn we ons huisje in getrokken. Om 13:00u. gingen we boodschappen doen. We hadden afgesproken samen te eten en een welkomsborrel te doen. We hadden ook nog even tijd om naar de drogist te gaan, ik had geen shampoo en douche gel meegenomen scheelt kilo’s. Het is hier in overvloed, dus dat was goed bedacht. Daarvoor in de plaats kon ik beter zakken pepernoten meenemen Tip voor andere vrijwilligers.
Nadat we klaar waren met boodschappen doen hebben we ergens een pizza gegeten, we hadden niet heel veel tijd meer, want Denise moest de babyroom doen en Mannie homeworkroom. Ik ben met Denise mee gegaan naar de babyroom. Ik voelde me helemaal thuis tussen de kids. Er waren 6 kinderen ‘S middags. Het viel mij op dat deze kinderen al aardig ver zijn in hun ontwikkeling. Ik weet niet precies hoe oud ze zijn, maar ze zien er nog zo klein uit. Ze lopen al en kunnen zelf op en wipwap klimmen. Ze kunnen zichzelf heel goed vermaken. Er komen heel wat kinderen op je af en bij je zitten, dat is zo ontzettend leuk.
Na de babyroom ben ik mijn koffer uit gaan pakken. Iedereen heeft z’n eigen nachtkastje, dus de hele apotheek heb ik ook uit kunnen pakken. Het past allemaal net. Het is goed vertoeven hier voor twee maanden en ik heb het ontzettend na mijn zin. We hebben nog even gezellig geklets en rond 19:00 hebben de anderen het eten klaar en kunnen we lekker met z’n alleen eten, nog even na geborreld en toen was het alweer tijd om te slapen.
Vandaag ging om 06:00 de kerkklok, niet 1 keer maar 2 keer. Wakker was ik dan ook wel. De zon scheen buiten, dus een lekker begin van de dag. Lekker op z’n Afrikaans wakker worden, lekker rustig…
Om 09:00 gingen we ons melden in byrons office. Byron is de cooridinator van Mother of Peace. Hij heeft ons van alles uitgelegd. The rules en hoe het in z’n werk gaat. A lot of information… We hebben een rondleiding gehad over mother of peace en alle ‘rooms’. Babyroom, Daycare, Artroom, theaterroom en computer room.
Vanmiddag krijgen we de huisjes toe gewezen. Byron gaat onze brieven lezen en kijken bij welke huismoeders we passen. Het is namelijk wel leuk als je een klik hebt met je huismoeder.
De namen zijn lastig te onthouden. Ze vinden mijn naam zelf ook niet makkelijk, het lijkt van wel omdat ik de ‘vloer’ in Engels ben. Het is raar als naam. Dus pap/mam Bedankt!!
Ik wil ook nog wel even zeggen dat alle geruchten waar zijn over Africa. Loes zei het ook al, als je ergens heen gaat neem een boek of ipod mee. Het duurt altijd 3 kwartier langer.
Nu even in het zonnetje. Ik wil jullie niet jalours maken, maar het is vandaag 27 graden hier. Wel even wat beter in Nederland.
Veel liefs,
Floor