Interview met Gee: een eigen duikschool in Side, Turkije
Gee, op Wereldwijzer Sin, woont sinds 2009 in Turkije. Ze leerde daar tijdens een vakantie haar man kennen en besloot dat ze niet meer terug naar Nederland wilde. Ze is daar in Side in een duikcentrum gaan werken. Inmiddels hebben ze daar hun droom waargemaakt door een eigen duikschool te openen. Verder geniet Gee van de cultuur en de meetings met de Nederlandse meiden. Wereldwijzer vroeg haar alles over haar emigratie.
**1. In welk land woon je op dit moment en sinds wanneer? **
Ik woon in de mooie plaats Side, Turkije. Side is erg geliefd bij toeristen en ligt aan de Turkse zuidkust tussen Alanya en Antalya. In oktober 2009 ben ik hiernaar toe geëmigreerd.
**2. Met wie woon je daar? **
Ik woon hier samen met mijn man.
Huwelijk
**3. Wat is de reden geweest om naar Turkije te verhuizen? **
Toen ik voor het eerst voeten op Turkse bodem zette, was ik meteen om. Turkije is in veel opzichten een geweldig land! Je wordt echt ondergedompeld in een rijke cultuur. Ik was er op vakantie en leerde tijdens deze vakantie mijn man, wie duikinstructeur is, kennen. Natuurlijk moest ik ook weer naar huis, maar het liet me niet los. Ik kreeg het aanbod om op het duikcentrum te gaan werken waar mijn man op dat moment werkte en dit heb ik met beide handen aangenomen omdat ik ook wilde weten of hij en ik een kans van slagen hadden. Het klikte zo goed dat hij het verschrikkelijk vond dat ik weer naar Nederland moest, en ik wist ook dat een lange afstandrelatie voor mij niet zou werken. Totaal mijn hart volgend heb ik toen besloten dat ik eigenlijk ook niet terugwilde!
4. Welke voorbereidingen heb je moeten treffen en welke formaliteiten heb je moeten regelen voordat je er ging wonen?
Als ik geen haast had, zou ik er een jaar o.i.d. voor uitgetrokken hebben om de emigratie te regelen. Maar ik voelde me na terugkomst zo misplaatst en ellendig in Nederland dat ik mijn emigratie in drie maanden tijd heb geregeld. Ik had echt het gevoel dat ik mijn draai niet meer zou kunnen vinden in Nederland. Eerst heb ik een to-do lijst gemaakt en ben begonnen met het opzeggen van mijn huur, ontslag nemen en abonnementen stopzetten. Dat leek met het meest logische. Dat brengt het balletje wel aan het rollen. Verder was het een hele klus om uit te zoeken wat ik mee wilde nemen! Je verzamelt behoorlijk veel in een leven en ik wilde niet al te veel meenemen. Gezien de kosten die het vervoeren met zich meebrengt. Dus heb ik besloten mijn kleding per pakkettenpost te sturen en de overige persoonlijke bezittingen in mijn koffer mee te nemen. Uiteindelijk heb ik alsnog 80 KG verstuurd met de post. Dat lijkt veel, maar je zit snel op dat gewicht!
5. Hoe bevalt het leven daar?
Ik ben heel blij dat ik de beslissing genomen heb. Het leven is gewoon in geen enkel opzicht te vergelijken met Nederland. Het bevalt me heel goed, maar dat zegt niet dat ik geen moeilijke momenten ken. Ik heb heel wat momenten van eenzaamheid gekend en weet dat die ook nog wel vaker zullen komen. Stress heb je ook zeker wel maar toch ervaar ik het anders dan in Nederland. Het leven is meer relaxt. Het is toch meer go with the flow.
*Links: Poolstand, Rechts: Side sunset *
6. Wat is je leukste ervaring tot nu toe?
Ik heb veel mooie ervaringen en kan er dus niet maar ééntje noemen! Mijn hoogtepunten waren het leren van een nieuwe cultuur en trouwen. Ik ben wel een cultuurslurper. Ook kregen we de kans om onze droom –het hebben van een eigen duikschool- te verwezenlijken. Daarnaast geniet ik van de meetings met de Nederlandse meiden!
7. En wat is de minst leuke ervaring?
Wat mij echt heel veel verdriet heeft gedaan is de keer dat er bij ons ingebroken is. We woonde op de derde verdieping. De dieven hebben ‘gewoon even’ het slot uit onze deur geslagen! Ze hebben mijn laptop meegenomen, al deed me dat op zich niet zoveel. Die is wel vervangbaar. Het feit dat ze alles overhoop gehaald hebben, en aan al onze spullen -tot aan mijn ondergoed aan toe- gezeten hebben, heeft mij echt slapeloze nachten bezorgd. Daarnaast hebben ze mijn sieraden, welke alleen enorm veel emotionele waarde hebben, meegenomen. Zoals mijn geboorte armbandje met mijn naam er in. Zoiets is onvervangbaar! Je voelt je echt aangerand en machteloos op zo’n moment en de angst dat ze terug komen heeft bij mij er nog lang in gezeten. Mijn man was ondertussen als de dood dat mij iets zou overkomen en wilde absoluut niet dat ik in de avond nog alleen naar buiten ging of dat ik de deur open deed als ik alleen thuis was!
Op 15 februari 2010 ben ik voor de wet getrouwd met mijn man. Daar waren mijn moeder, zus en nichtje bij, wat natuurlijk geweldig was. We hielden alles, ook onze kleding, simpel omdat we het echte feest pas ná het seizoen wilde vieren. Op 31 oktober 2010. Ik heb een week lang gehuild om het feit dat niemand van mijn vrienden en familie in Nederland op dit feest aanwezig kon zijn. Dat ze me niet in het echt in mijn trouwjurk hebben gezien en dat ik de vreugde die deze dag brengt, niet met hen heb kunnen delen. Natuurlijk kan ik alles op foto en film laten zien maar dat is toch anders dan het zelf ervaren. Ik was omringd met veel liefdevolle mensen en heb ook echt genoten, maar heb me tegelijkertijd nog nooit zo eenzaam gevoeld!
*Links: Side (Apollotempel en haven), Rechts: The dutches meeting *
8. Zijn er grote (cultuur)verschillen tussen Nederland en Turkije?
Ja, verschillen zijn er wel maar ik kan er wel goed mee omgaan. In het begin was ik erg bang dat ik mijzelf teveel aan zou moeten passen en ging dus eigenlijk veel te fel overal tegen in. De cultuur kende ik toen ook nog niet zo goed. Aanpassing was van beide kanten wel nodig maar gelukkig weten we de middenweg te vinden. Dat is niet alleen noodzakelijk in een relatie, maar ook als je samen een duikschool runt. Ik ben er nu alleen zo aan gewend dat ik ook niet 1,2,3 op kan noemen wat die verschillen dan precies zijn. Ik merk wel dat mijn man mij af en toe als een diamant behandeld. Heel beschermend. Dat hij bijvoorbeeld liever niet heeft dat ik alleen de straat op ga in de avond, al is het maar voor een paar boodschappen. Intiem zijn in het openbaar, zoals elkaar een kus geven, is ook not done en ik merk wel dat Turkse mannen soms moeite hebben met mijn Nederlandse nuchter- en directheid. Dat zijn ze niet zo gewend. Of wanneer ik iets wil doen wat normaal gesproken als mannentaak gezien wordt. Zoals het schuren van de boot en die opnieuw lakken, of het tillen van zwaar materiaal. Dan staan ze wel even te kijken!
**9. Zijn er dingen die je uit Nederland mist? **
Nou, als ik eerlijk ben, mis ik niet zo heel veel. Natuurlijk mis ik wel altijd mijn vrienden en familie en een aantal etenswaren die ze in Turkije niet hebben. Zoals pindakaas, hagelslag en stroopwafels. Maar verder heb ik het eigenlijk prima naar mijn zin. Misschien mis ik het niet omdat ik weet dat ik altijd weer even naar Nederland kan komen als ik dat zou willen!
Nederland zit potdicht met regels, en in Turkije juist weer niet. Ik mis in Nederland dat stukje vrijheid dat je in Turkije hebt maar ik mis in Turkije ook dat extra stukje zekerheid die je in Nederland hebt. In Nederland wordt alles bijvoorbeeld in een contract vast gelegd. In Turkije ervaar ik dat zo’n zelfde contract toch minder waard is en er buiten die regeltjes gehandeld kan worden als je de juiste mensen kent.
**10. Is het makkelijk om daar werk te vinden? **
Dat ligt aan de sector waar je in wil werken. Je hoort vaak dat het moeilijk is om werk te vinden maar daar ben ik het niet geheel mee eens. Als je zelf op zoek gaat naar werk hier in Turkije is dat in het toerisme wel makkelijk te vinden. Je zit alleen met het probleem dat je als buitenlandse officieel geen werk mag doen wat door een Turkse burger gedaan kan worden. Die regel is er wegens de grote werkeloosheid in het land. Werk ìs er wel, maar een werkvisum wordt meestal niet gegeven. Als je bereid bent het illegaal te doen kan dat makkelijk, maar dan riskeer je opgepakt te worden en het land uitgezet te worden voor 5 jaar. Als je in Turkije wil werken raad ik je aan om via een Nederlandse werkgever te zoeken die alle formaliteiten voor je kan regelen.
In de winter is het overigens een heel ander verhaal. In Side is er dan vrijwel niets te doen. De mensen trekken naar de grote steden, terug naar familie of hun studie. Mijn man kan onmogelijk werk vinden in de winterse periode dus ik ben erg dankbaar voor het feit dat ik in de winter voor drie maanden naar Nederland heb kunnen komen om weer bij mijn oude werkgever aan de slag te gaan. Natuurlijk missen we elkaar, maar het wederzien is dan ook wel weer heel erg leuk!
**11. Denk je in de toekomst nog naar een ander land te verhuizen? **
Ik heb die intentie niet maar sluit niets uit. Mijn man en ik hebben de wens om over een aantal jaren als we genoeg geld gespaard hebben, een zeilboot te kopen en naar duikspots overal ter wereld te varen, zodat we daar onze passie kunnen combineren met werk. Onze boot zal dan ons huis zijn en we zullen veel landen aandoen. Maar vooralsnog blijft dat bij dromen 
12. Waar moeten mensen rekening mee houden als ze ook naar Turkije willen verhuizen?
Ik denk dat daar al veel over geschreven is. Geld sparen en het feit dat je mogelijk niet kan werken weet iedereen inmiddels wel. Ikzelf zou je willen waarschuwen voor het gevaar dat eenzaamheid heet omdat ik dat zelf meegemaakt heb. Misschien sta je er niet bij stil, maar het is echt aan te raden om Nederlandse contacten op te doen voor je gaat verhuizen. Dat je een aantal mensen hebt waar je op terug kan vallen wanneer je dat nodig hebt. Moeilijk is dat niet, mogelijk wonen er in Turkije meer Nederlanders dan je denkt!
Links bij dit interview:
.
We hebben niet zo’n boot waarmee we de hele dag de zee op gaan met toeristen, we zitten op het strand bij een hotel en hebben natuurlijk onze boot om naar de duiklocaties te varen.