(origineel bericht op be-more.nl)
I’m coming home, coming home, tell the world I’m coming… home
Op naar de chimptracking! We sliepen in ‘the chimps nest’ midden tussen het regenwoud. Echt super vet, op de spin in Annemarie’s bed na. Dus slechte nacht gehad, maar de volgende dag op tijd op om naar de chimps te gaan. Na 10 minuten in Kibale Forest te lopen, konden we de chimps al op een afstand horen schreeuwen en ongeveer een half uur later stonden we al onder de boom waar ze zaten te ontbijten. We hebben hier een tijdje bijgestaan en vervolgens zijn we verder gelopen om andere chimps te zoeken. Deze hebben we gevonden en waren maar een paar meter van ons verwijderd. Zo hoe beesten zijn, verplaatsen ze zich, en zijn we dus door het oerwoud heen achter de chimps aangelopen. Wat een geweldige ervaring. Alsof er gewoon een mens met heel veel haar tegenover je staat. Na iets meer als een uur zat het voor ons alweer erop en moesten we het oerwoud weer verlaten. 's Middags nog een wandeling door het moeras gemaakt en vooral heel erg veel gelachen. Na het avondeten had onze tourguide nog een verrassing voor ons: een dansgroep. Blijft leuk om te zien hoe vrolijk de mensen zijn en hoe goed ze kunnen dansen. Nadat de dansgroep weg was, hebben Annemarie en ik ook nog even een liedje gezongen en het personeel wilde nog een nummer voordat we naar bed gingen. Hoe kun je beter de avond afsluiten dan met Kedeng Kedeng!!?
De volgende dag weer in de bus om naar Queen Elisabeth te gaan. Hier werden Annemarie en ik van de groep gesplitst om de eerste dag een kloof in te gaan om opnieuw chimps te gaan zoeken. Onze groep bestond uit ons twee en onze gids. Dus met z’n drieën de kloof in gegaan, de rivier overgestoken en gezocht naar beesten. Na een uurtje begon het ineens te stortregenen en te onweren en moesten we zo snel mogelijk die kloof weer uit. Dat uur heen, moesten we dus ook weer terug. Zo netjes als dat we de plassen op de heenweg vermijden, zo hard liepen we er nu doorheen. We moesten ook de rivier weer oversteken, alleen was de brug al weg, omdat de rivier zo hoog stond. Op een vlotje gesprongen en zo naar de overkant gevaren. Daarna even moeten stoppen om onze chauffeur te bellen en anderhalve meter verder viel er een tak naar beneden. Niet echt een heel veilig gevoel om te weten dat dat gebeurd en dat de kloof ook een keer vol kan zitten met water. De weg om de kloof in te komen, moesten we nu weer opklimmen. En wat op de heenweg al en steile helling naar beneden was, was nu een steile helling met waterval die we op moesten klimmen. Uiteindelijk boven aangekomen, hebben we in een open veld met onweer een tijdje op onze chauffeur gewacht en daarna heerlijk terug naar de lodge om bij te komen van dit avontuur.
De volgende dag hebben we door Queen een gamedrive gedaan en hierbij twee leeuwen gezien. Het blijft echt zo ontzettend geweldig om deze beesten te vinden en te bekijken. 's Middags hebben Annemarie en ik een boottocht gedaan, waarbij we voor de verandering een keer twee dode hippo’s en heel veel andere levende beesten gezien hebben.
's Avonds hebben we gebruik gemaakt van onze heerlijke warme buiten douche. Annemarie en ik in onze tuin, en een ander koppel van onze groep in de tuin ernaast. Gezellig met z’n 4en.
Weer een dag dichter bij de gorillatracking. 29 november is de dag dat we richting onze lodge rijden en vast kwamen te zitten in de modder. Ook een leuke ervaring en altijd fijn als de chauffeur stug blijft beweren dat we niet hoeven uit te stappen, omdat we niet vast zitten.
30 november is de langste reisdag van mijn laatste drie weken. We gaan nu naar de lodge waar we drie nachten blijven en vanuit waar we ook naar de gorillatracking gaan. Geweldig mooi uitzicht over lake Mutanda vanuit ons hutje. Natuurlijk tot 12 uur opgebleven want 1 december is de verjaardag van Annemarie. Dus even ballonnen opgeblazen en haar gefeliciteerd en daarna naar bed toe.
De volgende ochtend werden we wakker gemaakt door de rest van de groep met een ontbijtje op het balkon en een ‘lang zal ze leven’ voor Annemarie. Heerlijk genoten van ons ontbijt. Daarna rustig aangedaan op onze vrije dag en nog even het meer op geweest met een bootje. 's Avonds op tijd naar bed want de volgende dag was het tijd voor de gorilla tracking: DÉ highlight van onze reis.
Dit is ook het laatste wat ik jullie vanuit Uganda ga vertellen en de rest komt weer als ik in Nederland bent. Je moet altijd op het hoogtepunt stoppen toch?
2 December: De dag van de gorillatracking.
Dit houdt in om 5 uur opstaan, lunchpakketje inpakken, genoeg drinkwater, stevige wandelschoenen aan, enkelbrace om, afritsbroek aan en de regenjas inpakken. Daarna in het busje om naar het kantoortje te gaan en uitleg te krijgen over de gorillafamilie. We gaan op zoek naar de Nkuringo groep die bestaat uit 14 gorilla’s. Een uur voordat wij vertrokken, is er al een ranger op pad gegaan om de gorilla’s op te sporen. Weer in het busje gestapt en ons ergens uit laten zetten. Vanaf hier moesten we te voet verder door Bwindi Impenetrable Forest. We hadden een drager mee en dat was maar goed ook, want die zorgde ervoor dat ik niet continu onderuit ging. Na ongeveer een uur dalen en stijgen in de bergen kwamen we de ranger tegen die vooruit gegaan was. Dit betekende dat de gorilla’s echt heel erg in de buurt waren. We moesten nog een stuk dalen en kwamen toen bij een rivier uit. De ranger en de dragers gingen naar de overkant om voor ons een brug te maken en ons hier overheen te helpen. Daarna moesten we nog een stukje door ondoordringbaar oerwoud heen lopen om vervolgens oog in oog te staan met de vier silverbacks van de groep. Wow wat een reusachtige beesten en wat een geweldig gevoel. Echt onbeschrijfelijk wat je in een uur allemaal te zien krijgt van die beesten. We zouden na een tijdje op zoek gaan naar de vrouwtjes en de kleintjes, maar na een klein half uur kwamen deze al vanzelf aanlopen om zich bij de groep aan te sluiten. In de struiken, in de bomen, een meter van ons vandaan. Wauw, Wow, Vet! Helemaal geweldig. Moeilijk uit te leggen wat voor een geweldige ervaring dit is. Ook hier moesten we helaas na een uur alweer afscheid nemen van de beesten en dezelfde weg weer terug afleggen.
Boven aangekomen zijn Annemarie en ik met de dragers achterop de pick up gegaan om ons zo weer af te laten zetten bij het kantoor. Leuke afsluiter van deze geweldige dag!
Na 2 december is het nog precies een week voordat ik thuis ben. En er zijn ook alweer veel meer dingen gebeurd die ik jullie nog ga vertellen.
Voor de laatste keer stuur ik jullie alle liefs uit Uganda!
Lisa