(origineel bericht op be-more.nl)
Ik blijf Uganda missen!!!
Inmiddels een paar weken thuis en ik beloofde nog wat te schrijven.
Deze keer stond in het teken van een week rondom projecten en de 2e week was puur vakantie.
Het is altijd zo geweldig om weer "thuis te komen"in uganda, tenminste dat voelt zo voor mij. Je kent de vriendelijke mensen je weet hoe je reizen moet enz…
Na een goede vlucht en een nachtje Entebbe zijn we goed aangekomen in Masaka bij Joseph ons Backpackers adres boven op een heuvel.
We zijn 1 dag meegegaan met de jonge Worldmappers, jongeren tussen de 14 en 18, waar ik vorige jaar zelf expeditieleider was. Dit hebben we vooral gedaan om Yvon een goede indruk te geven wat zij zoal doen.(Zij is lerares Nederlands op het Erasmus College waarvan dit jaar 41 kinderen met Worldmapping op pad gingen). Via mij heeft Yvon haar school geintroduceerd en is dit het voorlopige resultaat gebleken. Super! Ook wederom geweldig ontroerend hoe de jongeren zich snel aanpassen en geweldig hard en gemotiveerd bezig zijn om hun handen uit de mouwen te steken. Ook raken ze onderweg ontroerd door de dingen die zij zien en meemaken wat af en toe een behoorlijke impact op ze heeft maar waar ze goed mee om gaan. Altijd inspirerend om mee te maken en met ze te praten hierover.
We hebben heerlijk op de Boda Boda(lokale brommer) rondgereden , ja achterop hoor, om Masaka te bezoeken. Heerlijk over de markt slenteren, contact maken met de mensen, stofje uitzoeken voor een broek enz.
Vervolgens zijn we naar Pelido gegaan , het project waar ik ooit als eerste vrijwilliger gestart ben en tot nu toe nog elk jaar ben terug geweest!!
Caphas, de projectleider en zijn vrouw zijn zulke "mooie"gastvrije mensen. het is een feest om bij hun als gast te verblijven. je draait gewoon mee bij de dagelijkse dingen. Ik vierde ook hier mijn verjaardag met kaarsjes en stroopwafels.
We zijn natuurlijk ook de community in gegaan en wat een feest om te zien dat er weer zoveel vooruitgang geboekt was. De varkens hadden een prachtig nieuw onderkomen gekregen en er waren er veel meer, het ananas en bijenproject loopt goed!! De caftladies zijn enorm goed bezig, er is ook een kindergroep die kettingen maakt enz. Inmiddels hebben ze een naaimachine gekregen en kunnen ze ook daar weer centjes mee verdienen. Ze hebben inmiddels van de winst 2 koeien gekocht die weer geld opbrengt door de melk. Het is zo geweldig om te zien hoe deze vrouwen ook persoonlijk gegroeid zijn.!!Altijd feest om daar te komen, we dansen , zingen met elkaar.
Helaas was er een van de vrouwen slecht aan toe, zij heeft haar been gebroken en er is geen geld voor een bezoek aan het ziekenhuis , laat staan om haar been te gipsen.!! Wij kunnen ons dat niet voorstellen, zij had zoveel pijn en lag daar maar in haar hutje. Elke dag komt er iemand om haar been te wrijven en ze geloven er in dat het zo ook wel zal helen!!!Het ging ons door merg en been om te zien hoe veel pijn ze had. Hebben haar een beetje kunnen helpen door wat pijnstillers te regelen zodat dat tenminste wat minder zou worden. Door een enorme heftige regenbui hebben we een hele tijd in haar kleine hutje gezeten en kregen we ook nog eens, terwijl er weing te delen is , een stuk pompoen! De lieverd.
Heb helaas door dit slechte weer mijn kleine vriend "Frankie"niet gezien wat me wel aan het hart ging maar ja…Yvon genoot ook van de mooie omgeving en zij heeft nu de watertank in het echt gezien waar oa. haar man Michel zijn geld aan had gedoneerd toen hij 60 werd.
AAn het eind van de week zijn wij samen met Joseph nog naar een gehandicaptenproject geweest net buiten Masaka. Petje af voor een getrouwd Ugandees jong stel die deze mooie maar zware taak op zich hebben genomen. Wat een kinderleed zagen we daar, kindjes zonder benen en of armen die bijna de hele dag op bed liggen. Maar ook weer fanatastisch om te zien dat de kinderen vrolijk zijn elkaar helpen waar nodig is dat is echt fantastisch. Maar de omstandigheden waarin zij leven is echt erbarmelijk. Toen we terug reden waren we er stil van en nog steeds kan ik het beeld niet loslaten.
CAphas heeft ons naar Kampala terug gebracht en daar begon onze 2e week. 1 nacht in Backpackers en de volgende dag met Steve naar Murchison Falls. Voor mij ook nieuw. Fantstisch hebben we het hier gehad veel olifanten, giraffen enz gezien daar kun naar blijven kijken.Ook een boottocht over de Nileriver met veel krokodillen en hippo’s en prachtige vogels. Waterval is prachtig.
Na deze dagen in Kamala een lokaalbusje gepakt om naar jinja te gaan waar we 1 dag aan de Nile hebben geslapen, prachtig is het daar en nog 2 dagen hebben doorgebracht in Jinja zelf.
Kortom het was als "toerist"ook heerlijk om Uganda te beleven zeker samen met Yvon.
Eind volgende week ga ik terug naar Kenia waar ik jarenlang een project heb gehad samen met vriendinnen. Zij zijn een nieuw project begonnen bij de Masaimensen en ik kan niet wachten om daar na 4 jaar weer terug te komen.