(origineel bericht op be-more.nl)
hujamboo, deel 2
Daar gaan we weer!
Ik zit trouwens in een internet cafe tegenover mijn hostel. Ik had wat onderhandeld met de prijs en het was incl internet, maar geen ontbijt. Prima, want morgen vertrek ik alweer om 6.00 uur en eet onderweg wel wat. Maar internet leek handig! Zo Afrika…je raadt het al…doet internet het niet. Allerlei redenen. Ze klinken ook erg logisch (soort van beltegoed op, hadden een alternatief, maar die hebben vandaag moslim feestdag)!
En dus zit ik alsnog in een internetcafe en moet uiteraard betalen! (gelukkig is 1 uur achter internet nog geen 1euro)
Waar was ik??
Het park was dus een mooie ervaring en ik ben blij dat ik het gedaan heb!
We worden afgezet en gaan verder met de lokale bus. Alle drie willen we Arusha niet in, maar wel richting de kust. Moshi is maar 1,5 uur verder en dus besluiten we naar Moshi te gaan. Zie ik ook nog de Kilimanjaro (weet niet of ik het goed schrijf). We zijn nog een avond samen en dan scheiden onze wegen weer.
Tja, het lokale vervoer…hoe ziet dat eruit. Er zijn veel verschillende grote en maten en kleuren, maar hebben allen 1 ding gemeen. Een bus moet vol zitten en dan bedoel ik ook vol! Waar er 14 personen in kunnen, kunnen er ook 30 in, samen met de kippen, bananen, etc! De kinderen worden zo maar ergens op schoot gezet, ouder of niet! Ze accepteren het gelaten en de moeder kijkt gedurende de rit er niet meer naar om. Het komt goed, weet ze, want hier letten ze op elkaar!
Goed stampends vol dus die bussen! Gebrek aan lichamelijk contact heb ik dus niet. We plakken met zijn alleen aan elkaar! Niet erg als iedereen fris ruikt, maar de mensen hebben hier een enorme lucht bij zich. (wie weet ik ook inmiddels) en dan moet het ook nog gaan regenen, zodat alle raampjes dichtgaan…Hebben jullie een idee?
Toch moet ik eerlijk bekennen dat het allemaal niet erg is. Het klinkt heftig, maar het is gewoon zo hier en waarom zou je moeilijk doen!
Ze rijden wel aardig op tijd en heb overal niet lang hoeven wachten…daar had ik me wel op voorbereid, maar was dus niet nodig!
Ik vind Moshi leuk, heb alle tijd, dus besluit een extra dag te blijven en eindelijk eens de lonely planet naar te pluizen. Wat wil ik nu eigenlijk zien?? En ik kom tot het besef dat ik ook vakantie heb! Dus besluit om naar het strand te gaan. Ik omzeil toeristisch zanzibar en blijf aan dat kust, in Pangani. Daar steek ik met een ferry een rivier over en laat me ophalen door een taxi om naar een hostel/resort te gaan! Een leuk hutje aan het strand met uitzicht op zee! Witte stranden, palmbomen, leuke relaxe zitjes en heerlijk eten…
Het duurde even voordat ik de relax knop bij mezelf had gevonden, maar toen ik deze had heb ik enorm genoten van niets doen (lezen, lezen, lezen, zwemmen, drankje, zwemmen, eten, etc). Het is in Tanzania nog ontzettend warm en regenseizoen is nog niet gestart! Dat was het in Uganda al wel, dus geniet weer van de warmte en zon! Uiteraard een beetje te veel en al gauw kleur ik rood! (ja, mam ik had me wel ingesmeerd!!)
Nu ben ik in Morogoro!
En ga langzaam aan richting Malawi. In het zuiden rond Mbeya kun je nog mooie wandelingen maken, dus dat ga ik nog doen. Het is daar wat hoger in de bergen en ws. wat koeler! Fijn, want in Morogoro hebben bijna alle eettentjes, internetcafe en hostels airco en dat wil wel wat zeggen hier!
Ik heb contact gehad met Be More Malawi om te kijken of ze me nog een weekje kunnen gebruiken! Vooral achteraf merk ik hoe gaaf het was om ergens echt aan deel te nemen en eventjes mee mocht maken hoe het leven er dagelijks uitziet! Dus ik hou mijn vingers gekruisd dat er nog ergens plek voor me is, want ik zou het graag nog meemaken in Malawi.
Tanzania is trouwens echt verder ontwikkeld in een aantal zaken. Er is elke avond electriciteit en water, de huizen zien er beter uit en de hostels hebben goede bedden en de wegen zijn eigenlijk allemaal geasfalteerd. Het schijnt dat Uganda vele betere scholen heeft. Het is maar waar je je prioriteit legt. Malawi is zeker minder ontwikkeld, dus ik zal weer terug moeten naar de basis (of nog minder).
Wat een verhaal weer. Het is maar in ongeveer 1 week tijd, maar het voelt veel langer…en nog vergeet ik veel te vertellen! Het is echt niet te doen, maar hoop dat jullie zo een beeld hebben!
Liefs Lonneke