(origineel bericht op be-more.nl)
African Time!!
Hello Mzungu’s.
Alweer 4 weken geleden dat ik een blog heb geplaats. Na zo’n lange tijd in Afrika raak je automatisch gewend aan de Afrikaanse tijd, wat betekent dat de klok eigenlijk niet echt bestaat. Er is in deze laatste vier weken zo enorm veel gebeurd, dat ik lang niet alles kan opschrijven, maar ik ga mijn best doen om een goed beeld te geven!
De laatste twee weken van onze ‘vakantie’ zijn we voornamelijk bezig geweest met het reizen naar onze eindbestemming! Vanuit het prachtige en zonnige Zanzibar door naar het zeker zo mooie Uganda!
In Zanzibar hebben we drie perfecte dagen gehad, heerlijk gegeten, het eiland gezien en voornamelijk genoten van de prachtig blauwe en warme (±25°C) Indische Oceaan. Met de ferry zijn we terug gegaan naar Dar-Es-Salaam, waar we nog één nachtje geslapen hebben voordat we met DE BUS naar Moshi gingen. Met de Dar Express zijn we in 11 uur tijd naar Moshi gereden. Het eerste voorbeeld van African Time, de reis zou namelijk 8 uur duren. ’s Avonds niet over straat gaan is niet mogelijk als je met de bus reist, maar gelukkig was er nog plaats in het tweede hostel waar we binnengingen. Heerlijk geslapen en de volgende ochtend zijn we wakker geworden met het uitzicht op de hoogste berg van Afrika, de Kilimanjaro. Helaas duurt het beklimmen van deze berg ongeveer 6-7 dagen en kost het iets meer dan €1000,-. Geen optie dus en houden we het maar bij het bezichtigen!
Na twee dagen Moshi stond er weer een busreis op het programma naar Nairobi (naar wat blijkt de gevaarlijkste stad van Afrika). Ook weer zo’n 6 uur vertraging en onze aankomst was om 4 uur ’s nachts. We hebben toen geslapen in het meest verschrikkelijke hostel van onze hele reis, met een houten matras, een wc die niet doorspoelde en een douche boven de wc, die alleen ijskoud of gloeiendheet werd. Daarnaast kregen we ook te horen dat er die week verkiezingen waren in het land, waardoor er nog wel eens onrust op kon treden! Gelukkig hebben we helemaal niets meegekregen van deze onrust en ik vond de stad zelfs erg mooi en voelde me best prettig. Natuurlijk zijn we niet de straat op gegaan in de avonden en hebben we erg voorzichtig gedaan! Vanuit Nairobi hebben we een tweede Safari gedaan naar het Masaai Mara National Park, wat aansluit op de Tanzaniaanse Serengeti. Echt waar, Kenia is zeker een betere plaats voor een safari dan Zuid-Afrika! Het landschap was zo prachtig en we hebben drie dagen alleen maar genoten en naar de enorme hoeveelheid wild gekeken! Onze BIG 5 helaas niet compleet gemaakt, maar onze lijst met dieren is wel aangevuld met een paar Cheeta’s, een hyena, gieren, krokodillen en prachtig gekleurde vogels. Ook bij deze safari sliepen we in (hele luxe) tenten en daarnaast hebben we een bezoek gebracht aan het Masaai volk. Dit was een indrukwekkende ervaring en ik heb met open mond staan luisteren naar de aparte cultuur en gebruiken van dit volk!!
Eenmaal terug in Nairobi hebben we plannen gemaakt voor de laatste busreis naar Kampala, Uganda. De volgende dag zijn we vertrokken en na een vermoeiende rit van 13 uur waren we in de hoofdstad van Uganda. Hier zijn we meteen doorgegaan naar Entebbe waar we veilig werden overgeleverd in de handen van Be More! Onze reis zat erop en een nieuw avontuur kon beginnen. We waren allebei toch wel weer blij dat we eindelijk weer een eigen plekje kregen, want het reizen van land naar land en hostel naar hostel was geweldig, maar ook wel heel uitputtend!
De eerste nacht moesten we in een tentje slapen en natuurlijk werd het ’s nachts noodweer! Maar alle spullen bleven droog en de volgende ochtend scheen weer heerlijk de zon. We hebben kennisgemaakt met een hele leuke en gezellige groep medevrijwilligers, waar we zeker een geweldige tijd mee gaan hebben!
Helaas heb ik de eerste week van het nieuwe project erg slecht nieuws gekregen van het thuisfront, waardoor deze twee weken de moeilijkste weken zijn geweest van mijn leven. En helaas zal het de komende tijd niet makkelijker worden. Ik heb een heel dubbel gevoel, aangezien de tijd die ik hier in Uganda doorbreng enorm veel met me doet en meer voor me betekent dan iemand zich kan voorstellen.
De tijd hier is heel heftig door het nieuws van thuis, maar ook de heftige dingen die hier in Uganda gebeuren. Heel veel armoede en ziekte waardoor ik emotioneel, maar ook fysiek helemaal uitgeput ben iedere avond. Gelukkig zie je de mensen hier toch genieten van het leven en we houden ons ook echt vast aan de kleine positieve dingen die we doen en zien! Dat maakt deze reis zo intens om te beleven en een ervaring die ik voor geen goud zou willen missen. Ik laat alles hier over me heen komen en heb veel steun aan Marlie en wat andere vrijwilligers, die naar me luisteren en me voornamelijk heel goed aan het lachen kunnen maken!!
Het werk op het project is heel gevarieerd, leuk en spannend om te doen. Ik doe veel meer dan ik in Nederland zou mogen en probeer te helpen waar ik kan. We helpen met verzorging, kijken naar echo’s, operaties en artsenvisites, we vaccineren baby’s, helpen met voorlichting over anticonceptie, maar werken ook af en toe op het land. Daarnaast kunnen we andere projecten bezoeken en in de weekenden zijn er weer tripjes of verblijven we lekker allemaal samen in Masaka. Er gebeurt zo veel en er is zo veel te doen dat de tijd hier als een razende voorbij vliegt.
Al met al is het dus een moeilijke tijd op het moment, maar uiteindelijk voel ik me hier wel thuis en ik ben nog niet klaar met het werken in het ziekenhuis en het leven in Uganda.