Afgelopen maandag weer terug in eigen land en heb meteen de jas uit de kast kunnen pakken. Afgelopen oktober kregen we voor de eerste keer de mogelijkheid voorgelegd om zonder kinderen eens op vakantie te gaan. Mijn ouders zouden onze kinderen opvangen zodat wij eindelijk eens alleen op vakantie konden gaan en ons oog viel op Thailand. Aangezien ik maar 2 weken vrij kon krijgen van mijn werk besloten we op 24 april voor 12 dagen te vertrekken naar Huahin en Bangkok. Onze tickets boekten we via Finnair en we moesten dus wel een overstap maken in Helsinki. Daar hadden we dan 2 uur de tijd om over te stappen. Aangezien ons dat minimaal 200 pp zou schelen kozen we voor die optie. De tickets werden voor 640 euro aangeschaft en de rest van de reis konden we dan in alle rust plannen. Onze eerste week zouden we voor rust kiezen en kozen daarom een villa met zwembad en jacuzzi op het smart house resort 12 kilometer buiten het stadscentrum. Tevens kozen we vanuit thuis meteen 2 motorscooters te huren en daar hebben we geen moment spijt van gehad. Na een totale vlucht van 12 1/2 uur kwamen we aan in Bangkok en op het vliegveld schaften we meteen een Thaise simkaart aan aangezien we ook regelmatig gebruikt wilden maken van taxi`s en dergelijke. Ook hier hebben we geen moment spijt van gehad. Huahin is een prachtige stad waar we zeker nog een terug naar keren. Over het eten valt natuurlijk te twisten en ons was via diverse kanalen afgeraden om op de straat te eten. De eerste morgen meteen gestopt om een of andere soep te proberen en ik kan zeggen dat deze pittig maar wel overheerlijk was. omgerekend betaalden we een goed gevulde soep 30 bath ( nog geen 70 cent. In de stad aangekomen hebben we meteen de befaamde Thaise kreeft van 1.2 kilo geprobeerd. deze bleek zeer prijzig maar wel een grandioze smaak te hebben. Tevens hebben we de nightmarket diverse keren bezocht en niet een keer zijn we lastig gevallen door verkopers dit in tegenstelling tot andere landen zoals Turkije en Tunesie. Op zondag voor een dag vertrokken naar Bangkok om daar mijn penpal uit Nepal in de befaamde Bangkwang oftewel Bangkok Hilton te bezoeken. Dit is een ervaring die ik iedereen kan aanraden en nooit meer zal vergeten. We zaten in de zeer gure buurt van Nonthaburi en hier zouden we pas kennis maken met de taxichauffeurs wat ons de rest van de vakantie zou achtervolgen. Bij het Victory monument proberen een taxi te krijgen en deze gast verstond me niet of deed maar alsof. Toen ik de naam Bangkwang noemde ging hij er als een speer vandoor ons verbouwereerd achter latend. Uiteindelijk wel iemand gevonden die ons naar Nonthaburi wilde brengen maar ook hij wist het adres niet te vinden totdat hij zo vriendelijk was om zijn baas te bellen die ik hoogst persoonlijk kreeg te spreken. Uiteindelijk wist ik hem duidelijk te maken waar we naartoe wilde en hij zorgde ervoor dat we voor het hotel werden afgezet. Na een goede nachtrust vroeg opgestaan om naar het gevangenis te gaan ( in lange broek en schouders bedekt ) om alle papieren in orde te maken. Dit duurde een half uurtje en we waren de nieuwe kermisattractie van Bangkok. Binnen gekomen een uurtje contact gehad met onze penpal en hem daar meteen een mooi bedrag aan bath achterlaten met de woorden " we will come back next year ". Vanuit het gevangenis meteen gebruik gemaakt om Pratunam te bezoeken en daar de nodige shirts en trainingsspullen voor onze kinderen gekocht. Laat op de avond een taxi geregeld die ons na flink afdingen weer terug bracht naar Huahin voor 2700 bath.
Vanuit Huahin zijn we verder nog naar het Wfft geweest van Edwin waar we een onvergetelijke dag hebben beleefd met alle olifanten, apen, otters en krokodil. Iedereen die in de buurt zou zijn moet hier zeker eens naar toe gaan. Een echte aanrader om met eigen ogen te zien wat Edwin en zijn vrijwilligers doen met het betaalde entreegeld en sponsorgeld.
De laatste 5 dagen zouden we doorbrengen in Bangkok op Sukhumvit en hier zouden we diverse bezichtigingen op de planning hebben maar wat zou het heel erg anders lopen. GEEN enkele chauffeur wilde ons waar dan ook naar toe brengen en als wel dan alleen zonder meter aan te zetten. Dit vonden we niet alleen onbeschoft maar dit zou zomaar een reden konden zijn om Thailand niet meer te bezoeken. Aangezien we ons een eigen weg moesten zoeken hebben we elke dat gebruik gemaakt van de BRT en de MRT. De winkelcentrums allemaal bezocht ( mijn vrouw was ook mee 
en naar de Chatuchakmarket geweest. Vanuit Phrom Phong naar Siam om daar over te stappen op de Mrt naar Hua Lompong en daar proberen een taxi te krijgen. Wederom hetzelfde verhaal dus dan maar in de TukTuk. Aangekomen bij het paleis wilde die gast ons al bezeiken door ons bij een andere ingang naar binnen te sluizen maar dat ging hem toch echt niet worden. Door naar de pier om daar meteen aangevallen te worden door verkopers die je voor 300 bath naar de overkant wilde brengen. Ik had me vooraf al ingelezen en wist dat het maar 3 bath zou kosten maar dit volk zorgt ervoor dat toeristen meteen terug willen. Dit hebben we uiteindelijk gedaan en voor mij zal Bangkok geen optie meer zijn. Tevens zagen we dat heel erg veel toeristen geweigerd werden door taxichauffeurs dit tot grote ergernis van mezelf. Kan iemand me eens uitleggen waarom dat is?
De laatste dag hebben we gegeten in de Baiyoke toren op de 43ste verdieping. Een belevenis op zich al is de toren van een heel erg oud niveau. Het tapijt stamt uit 1940 en de rest van de toren was ook niet erg schoon. Het eten heeft ons ondanks alles toch gesmaakt.
We zullen volgend jaar terugkeren naar Thailand en zijn verliefd geworden op wat we gezien hebben. Je hebt natuurlijk altijd negatieve ervaringen ( lees chauffeurs ) maar dat zal ons niet weer beperken. Volgend jaar zullen we vanuit Huahin afdalen naar beneden en daar onze vakantie vorm geven.
Groeten Wiel en Iris.