(origineel bericht op be-more.nl)
Het volgen van je hart…!
Lieve allemaal,
Even een kleine update:
Jullie weten dat ik het ontzettend moeilijk vond om weer thuis te zijn; ik miste Palm Tree, Zuid Afrika verschrikkelijk. Ik was daar ook nog lang niet klaar, ik was nét een beetje gewend…moest ik weer terug naar huis.
Maar ja…eenmaal weer hier in Nederland, zul je weer gewoon in het patroon van voorheen mee moeten. En hoewel het wel enige tijd duurde…lukt dat gelukkig toch. Je hebt gewoon geen keus.
Verder hebben jullie kunnen lezen dat ik een reünie met de andere meiden van Palm Tree heb gehad hier bij mij thuis; super leuk en ontzettend waardevol. Eindelijk je verhalen kwijt kunnen en weten dat zij je begrijpen. Logisch, zij zijn de mensen waarmee je een maand geleefd hebt; zij kennen de omstandigheden en je ervaringen.
Veerle, de andere “bejaarde” gaf toen al aan dat zij ook terug wilde…mét mij!
Na lichte druk van haar kant (“ik ga volgend jaar al”) en van Peter en Yvon (als jullie in april willen komen, zul je op moeten schieten…want er komen al 3 meiden en we hebben dus nog maar 2 plaatsen vrij"!!)…ben ik snel na gaan denken en heb wat gesprekjes gevoerd met direct betrokkenen op school.
Mijn nieuwe duopartner zei dat díe periode in groep 8 (ja ja, na 5 jaar groep 7 ben ik eindelijk over!) juist rustig was…dus: geen probleem.
De vervanging…óók geen probleem…! Ik heb me dus maar snel aangemeld…terug trekken kon altijd nog.
Ik heb 26 juni bericht gekregen dat ik weer naar Palm Tree ga!
Ik was blij, uiteraard, maar…ik wilde het eerst Anne nog vertellen. Ik wilde haar tijdens haar stage niet “lastig vallen” met mijn plan.
Zij kwam de 29e juni terug uit Malaga…en ik wilde weten wat zij er van vond. Fons en Marco hadden al toestemming gegeven.
Gelukkig was Anne ook enthousiast, daarna nóg eens met m’n duopartner gesproken…en toen ik in de gaten kreeg dat er dus écht geen problemen zijn…sindsdien kan ik weer heeeeeel blij en uitgelaten zijn dat ik gewoon weer naar het geweldige gezin in Zuid Afrika ga!!!
Van 8 april t/m 3 mei 2013 zit ik weer bij mijn Afrikaanse vriendjes…hoewel het nog niet super doordringt…HEB IK ER WEER HEEEEEL VEEEEEL ZIN IN!!! Eigenlijk nóg meer dan vorig jaar; ik weet nu waar en naar wie ik terug ga! Ik volg…mijn gevoel en ik ben zó blij en dankbaar dat ik in de gelegenheid ben om dat te kunnen/mogen doen!
Ik wist wel dat ik nog een keer terug zou gaan, maar niet zó snel. Dit had ik 2 maanden geleden echt niet voorzien, daar was ik eigenlijk helemaal niet mee bezig.
Maar de gelegenheid is er…en dan heb ik dus wél een keus: doe ik het of doe ik het niet? JAAAAAA dus!!!
En ik ben er zó blij om! Is toch mooi dat ik weer mag gaan…Fons, Anne, Marco DANK JE WEL!!! IK HOU VAN JULLIE!!!
En als ik dan terug ben (4 mei) zijn Fons en ik een paar weken later (24 juni) 25 jaar getrouwd; helemaal super!
Dat is eigenlijk de achterliggende gedachte…vóórdat we zilveren bruiloft hebben, even een maand afstand; dan is de emotie bij terugkomst des te groter…hihihihihihi 
Afstand…om nóg dichterbij te komen! Is dat romantisch of niet??!
Dus lieve mensen: jullie zijn weer op de hoogte. Hopelijk willen jullie mijn 2e avontuur ook weer volgen; ik vond het in ieder geval ontzettend fijn om via mijn blog contact te hebben met jullie.
Tot de volgende keer!! Geniet allemaal van jullie vakantie; rust lekker uit.
Liefs,
Corine