Beste lezers,
Ergens is er wel een moment geweest waarvan je dacht…yes.
Bij mij is het jullie wel bekend;de eclips,maar bij jullie?net die ene zonsondergang?
Vertel het ons…
tja… moeilijk…
als echte ‘oudheidkundige’-lover moet ik toch wel zeggen: Efeze. En dan vooral wat later op de dag, in het voorseizoen, ergens op een oude steen, niet te veel mensen om me heen en de zon op mn bol… ik zag de oude romeinen zo lopen in hun gewaden …
dat was de geschiedenis
qua steden: 1e broodje doner van het jaar, in het park bij de Sultanahmet camii terwijl de oproep van het gebed klinkt
qua romantiek: na een week zon in Alanya (ja in december ja) nemen we afscheid met donkere wolken, een woelige zee en de eerste regenspatten… hand in hand werpen we een laatste blik op alanya
qua ultieme turkije herinnering: 1 van de eindeloze nachten met een drankje in de hand, 100 bekende en vriendelijke gezichten om je heen en keiharde stampende muziek uit de boxen 
wanneer mag ik weer???
mooi beschreven bloem
Qua bezichtigingen vind ik kiezen moeilijk: De herenhuizen in Efeze… Zo indrukwekkend. Veel mozaiek, heel groot, de 1ste ‘centrale verwarming’
of
De ondergrondse huizen en grotwoningen in Cappadocië… Diep klein smal en niet te begrijpen waar de mensen van leefden en hoe dat eraan toe ging…de grotwoningen waar mensen in omhoog moesten klimmen… En alles om het geloof te verspreiden…
Steden… Ja Kusadasi en omgeving. Zoveel te zien, veel uitvalmogelijkheide, en een klein stadje met een groot verleden
Belevenissen: in Gazipasa een schoolfeest. Wij lopen langs, en zijn ineens het onderwerp van gastvrijheid. DE gasten van het feest. Dansen drinken en eten en alles als gast!! Onvergetenlijk
Het mee-eten bij de buren. Ze hadden niet veel, maar ohhh wat rook het er lekker…okra’s aubergines en andere groenten…kruiden…salade en rijst… Zoooo lekkkerrrrrrrr
Het ‘oude’ Turkije… voor de explosieve groei… Ahhhh mn hart huppelt…
Het ‘nieuwe’ Turkije… Meer luxe, veel meer bloot gelegde oudheden. Veel andere gasten, veel andere turken…
Alles zn charme en elk jaar opnieuw roept Het ons…en wij horen de roep en geven er gehoor aan…
Ik had een week vrij tussen twee groepen in. Ik deed dus niks in Cappedocie en ging met mijn chaufeur mee naar zijn dorp ergens in de heuvels. Thee in het theehuis, in zijn huis rondkijken en daarna gingen we druiven plukken. Nou ja, wij zaten onder een boom druiven en walnoten te eten, de vrouwen moesten plukken. Eenmaal geplukt hebben we alles in de aanhanger van de trekker gelegd en reden we weer naar het dorp. Toen ik achterop die kar het dorp inreed, waar dus echt nooit een buitenlander kwam en de mensen even opkeken en dachten “O, daar is Erik weer.” toen voelde ik me buitnegewoon gelukkig.
Op weg naar istanbul stopten we in ankara bij familieleden van de chauffeur en van andere mensen uit het dorp. In die buitenwijk was ik ook een hele bezienswaardigheid.
Een maand later moesten we er weer langs. Ik stond gewoon even op straat met een sigaretje, staat er ineens zo’n klein ventje naast me “merhaba Erik abi.” 
En heel anders. In 1984 zaten we in de bus naar India en op 1 november kwam onze chauffeur bij de tent melden dat Indira Gandhi was doodgeschoten. Geen ultiem geval van YES, maar wel iets om nooit te vergeten.
Ook mooi verhalen beps en king;
Ik zat op een woensdagmiddag met mijn groep omhoog te staren met zo’n speciaal brilletje op naar het tot nu het mooiste moment in mijn leven;een 100% eclipse in Side;waanzinnig,de zon trok weg,het werd donker en koud…en doodstil
Een happening die je maar 1 keer in je leven meemaakt
Hans die eclipse heb ik niet in turkije gezien, maar wel in spanje…vreemde gewaarwording, de lucht een vreemde onbestendige paarse kleur, en de zee zeer woelig, maar eigenlijk is dat dus off topic.
Qua turkije bezichtigingen ik persoonlijk heb daar dus niets mee, ben zoals ik zelf altijd zeg een cultuurbarbaar…het enige wat ik altijd heb als ik uit de hal van de luchthaven kom is de
geur, het herkenbare geurtje waar ik zo van hou. Dat is niet een bezichtiging maar een gegeven. Heerlijk die geur.
Daar kan ik mij bij aansluiten Viva. Komen ook enkel en alleen voor zon en strand enz. Heb wel een paar exursies gedaan, maar meer de gangbare zeg maar. Een dag met de boot mee, naar de watervallen geweest. Dan houd het bij ons wel op, alhoewel ik nog wel een keer naar Efeze zou willen. Maargoed, ieder zijn/haar ding toch!
Dat geurtje rook ik al hier in Amsterdam en het vliegtuig van On*r. Heerlijk die geur!
Ook even off topic, de eclipse heb ik in tunesie gezien. Was een bijzondere belevenis. Tja en verder kan ik me alleen maar bij Viva en Roanna aansluiten. Ben ook een cultuurbarbaar. Hebben wel een aantal keer een jeepsafari gedaan en het achterland van Bodrum gezien en de geijkte boottochtjes. Voor mij het ultieme gevoel als we in turkije aankomen, als we langs het slot in haven van Bodrum rijden. Het geeft me het gevoel weer thuis te zijn en o wat heb ik het slecht als we er op de terugweg weer langsrijden
Ik ook off topic, heb de eclipse gezien in de woestijn in Egypte, schitterend, maarre geen Turkije. In Turkije ga ik het liefst met een auto de bergen in naar de kleine dorpjes waar (BIJNA)geen toeristen komen. De mensen je alleen maar lachend toekijken en met een gebaar uitnodigen om thee te komen drinken en iets mee te eten.Niet kunnen praten met woorden maar blikken die zo veelzeggend zijn. Genieten met een hoofdletter !
Het “YES” gevoel begint eigenlijk al als we vertrekken op Zaventem en wordt alleen maar sterker als we landen op Bodrum en wordt het helemaal als we op de bus zitten en de burcht van Bodrum in het vizier krijgen ! En dan heb je natuurlijk “HET” moment als we toekomen aan het hotel ! Dan hebben wij inderdaad ook zoiets als : we komen thuis !!! Raar hé ? En zoals toos zegt : het “yes” gevoel verdwijnt als je op de terugweg bent :o
Het ultieme EVET gevoel heb ik op het moment dat ik ons appartement in Marmaris binnenstap na lang niet te zijn geweest daar! Dan ben ik volmaakt gelukkig dat ik weer thuis ben. En dat geluk gevoel verdwijnt pas als ik weer terug ga richting Nederland. Dan overspoelt mij het absolute HAYIR gevoel…
Hier sluit ik me bij aan!!!
Mijn ultieme Turkije gevoel is trouwens ook aan de Bosporus een broodje doner bestellen… en dan gewoon een muurtje zitten en genieten van het weer, de mensen maar vooral het geweldige land!!!
Pas 1 xgeweest, nu al het hart verloren aan Turkije.
Onvergetelijk…
De geur van Turkije , de gastvrijheid en warmte van de mensen, het midden in de nacht een wijntje drinken bij de klanken van een zingende barman.
Ik kan zo nog wel doorgaan…! De eerste kennismaking met Turkije was onvergetelijk!!!:wub:
Bij mij geen YES, maar een gevoel van enorme ontroering:
ik lag aan het strand van Kemer riaar de zee te kijken toen er ineens
een groepje dolfijnen zomaar heel dichtbij het strand voorbij zwom…
Iedereen riep oehh en aahh en ik was buiten stomverbaasd, zo ontroerd dat de tranen in mijn ogen stonden.
Geweldig!!!
de ervaring in het berggebied van Diyarbakir, helemaal geweldig !!!
De eerste nacht in ons net gereed gekomen ville in cikcille met de ramen open de krekels luid sjilpend. Het was een zwoele nacht met een mooi glas wijn.
Of met je Motor met nederlandse kenteken voor de grens Turkije staan.
Of inderdaad Effese
Of met zijn tweeen door de zuile galerijen van Seleukeia een tijdreis maken
Of je eerste echte Turkse (kleine) conversatie.
Of de konings graven
Of de contrasten in Istanbul ervaren.
Of deel mogen nemen aan een traditioneel Turks huwelijk als vrienden van de familie
Of gewoon in stilte de zon zien opkomen over het Taurusgebergte terwijl het nog koud en nevelig is
Of…zo kan ik nog wel even door gaan
sluit ik me bij aan…echt super!
ik ben er 2 keer geweest, helemaal super !
50 jaar terug in de tijd, maar een geweldige tijd gehad.
heyy,
jou vriend kwam daar toch ook vandaan?of heb ik nu de verkeerde voor?mijne in ieder geval wel en ben daar in maart geweest.Ik vond het super spannend,om er alleen naartoe te reizen,maar echt zeker de moeite waard!!