Een van de mooiste regio’s van Thailand is het verre zuiden, richting Maleisië. De combinatie van een tropisch klimaat met een lang regenseizoen, mooie stranden en een bergachtig landschap leidt tot de ideale omgeving voor foto’s. Een paar kiekjes van mijn laatste vakantie:
De schoonheid van Songkhla, Pattani, Yala en Narathiwat is alleen in foto’s uit te drukken. Haha
Farang Baa, ik kan het geheel met je mening, dat het verre zuiden van Thailand ‘een van de mooiste regio’s van Thailand’ is, eens zijn.
En ik neem aan, dat je met ongerept doelt op ‘merendeels nauwelijks toeristisch’ of iets van die strekking.
Ongerept - = nooit betreden, onaangeraakt, ongeschonden, zonder smet en vergelijkbare betekenissen - is de regio natuurlijk zeker niet.
Veel toeristen laten zich afschrikken door ‘niet al te positieve’ reisadviezen voor deze regio. Het kan op zich een aardige discussie opleveren, of dit (op langere termijn) nu wel of niet goed is voor de regio.
Hoe dan ook, het feit, dat veel mensen zich door genoemde ‘niet al te positieve’ reisadviezen laten afschrikken, betekent voor hen - dat ben ik zeker met je eens - dat een kans gemist wordt om een interessant deel van Thailand te zien en ervaren.
De kans om tijdens het reizen toevallig ergens te zijn, waar men te maken krijgt met mogelijk geweld, neemt immers van jaar tot jaar wereldwijd alleen maar toe.
Dit zou voor mensen die zich tegen alle mogelijke risico’s willen indekken kunnen betekenen, dat ze (weldra) nergens meer naar toe kunnen reizen. Met het risico, om dan ‘thuis’ geconfronteerd te worden met geweldadigheden.
Elders meen ik gelezen te hebben, dat wat jou betreft, over niet al te lange tijd een volgende reis richting Thailand gepland staat. Daarvoor alvast een goede reis naar en verblijf in Thailand gewenst.
Dank je wel, trangerkuda. Nergens is het nog echt ongerept, maar bv. de stranden van Pattani, de jungle van Narathiwat en de bergen van Yala liggen er bij alsof er nooit toeristen geweest zijn. Na een paar weken barhoppen in Pattaya vind ik het fascinerend om in zo’n omgeving tot rust te komen en met de auto naar bezienswaardigheden te rijden waar ik de enige farang bezoeker ben, zoals Koh Yor (Songkhla), de Krue Se Moskee (Pattani) of de Wat Khuhaphimuk (Yala). Ik heb tijdens drie vakanties in totaal 21 nachten in de regio (waarvan 5 in de provincie Songkhla) doorgebracht en duizenden kilometers gereisd.
Eigenlijk is het, als je Songkhla niet meerekent, maar een kleine regio. Toch blijf ik er mooie plekken ontdekken. De autorit tussen Yala en Betong (foto 5) was niet alleen lastig door de kronkelende eenbaansweg door de bergen van Zuid-Yala, maar tevens adembenemend mooi.
Voordat ik in januari 2014 op de nachttrein naar Yala stapte was ik in het vliegtuig al gewaarschuwd door een medereiziger. Ik zou het gevaar opzoeken door naar die regio te gaan. Met bibberende knieën stapte ik dan ook het stationsgebouw uit. Inmiddels heb ik wel door dat veiligheid vooral een mentale kwestie is en reis ik daar zelfs in het donker gewoon rond, waarbij ik me meer zorgen maak om het matige wegdek en de gevolgen voor mijn huurauto dan om terroristen. Mijn vriendin woont in Pattani en maakt zich meer zorgen om mijn veiligheid dan ikzelf.
Voor de regio is het triest dat het conflict er is, niet in de laatste plaats om economische redenen. Een influx van toeristen zou de arme bevolking zeer goed kunnen gebruiken. Nu blijven de toeristen weg, op een enkele avonturier als ik na. Overigens is het de laatste tijd veel rustiger geworden. Op een reeks bommen in de stad Narathiwat na, is er dit jaar nog geen nieuws van aanslagen. De vredesbesprekingen zijn een *ongoing process *en ik hoop echt, vooral voor de bevolking aldaar, dat men tot een vredige en permanente oplossing komt. Nee, toeristen zullen dan niet opeens en masse komen (op Maleisische sekstoeristen in de grensplaatsen na), maar de alom aanwezige militairen plus materieel hoeven het straatbeeld dan niet meer te bepalen in en rondom de dorpen en steden. En de bevolking kan zich dan hopelijk weer écht veilig voelen.