(origineel bericht op be-more.nl)
Het Chedra-Project
Mijn week zit er deze keer iets sneller op dan normaal, aangezien ik morgen naar het ‘Kibale National Park’ ga. Dit park schijnt de grootste diversiteit aan apen te hebben ter wereld. Ik hoor jullie al denken… dan zijn het er dit weekend nog meer! Leuk, leuk! Het zou heel mooi moeten zijn in ieder geval. We gaan achter een gids met een kapmes dwars door het regenwoud om apen te spotten. Dat moet je toch een keer meegemaakt hebben als je in Afrika bent.
Maar aangezien mijn eerste Chedra-week er dus op zit is het een goed moment om even terug te blikken.
<strong>De lokale vrijwilligers</strong>
<strong>
</strong>Er zijn vier lokale vrijwilligsters, Monique, Irene, Vivien en Olivia. Allemaal leuke, gezellige meiden waar we mee kunnen lachen, maar vooral ook meiden die hun zaakjes voor Ugandese begrippen redelijk op orde hebben.
<strong>Devotion</strong>
Elke morgen hebben we ongeveer 15 minuten devotion, hierin wordt zowel in het Engels als in het Nederlands een stuk uit de bijbel gelezen en wordt daar kort over gesproken. Aan de ene kant is het lastig omdat wij als vrijwilligers niet zo religieus zijn, aan de andere kant is het wel fijn om zo rustig op te starten en ik heb toch altijd een grote nieuwsgierigheid gehad richting religies.
<strong>Mede-vrijwilligers</strong>
We zouden met zijn vieren zijn, alleen Lotte komt ons pas volgende week versterken. Tot nu toe zijn we dus met zijn drieën geweest, Ingrid, Volkan en ik. Ingrid is een gezellige Belgische vrouw van 45 die gewend is om te vrijwilligen en reizen. Volkan, mijn Roommate, is een Turks-Nederlandse jongen van 20 die net zijn VWO afgerond heeft, we hebben veel lol samen, en dat is maar goed ook want we gaan twee maanden samenwerken op dit project, evenals Lotte trouwens.
<strong>Het vrijwilligershuis</strong>
Het is een mooi huis, zelfs met douche en dus ook stromend water, een plafond in de kamer waardoor een licht regenbuitje niet klinkt als een plensbui, vlakbij het centrum van Masaka (met gratis wi-fi in café Frikadellen, waar ik nu zit) alleen zijn er ook een paar minpuntjes. Om een twijfelachtige reden is er al ruim twee weken geen stroom in het huis. De keuken is ontzettend klein, dus er is niet eens plaats om de schone vaat neer te zetten of je borden wanneer je eten op wil scheppen. Dat staat dus allemaal op de grond. En we missen toch een paar dingen, zoals een vergiet, een bank, een broodmes, pannenlappen, een bestekbak, een prullenbak. Maar goed, dat zijn allemaal dingetjes die niet zo belangrijk zijn. Als er af en toe stroom is ben ik dik tevreden met dit huis.
<strong>Het kippenproject</strong>
Chedra staat bekend om zijn kippenproject. Het is een project om inkomsten te genereren voor het project waar dan vervolgens weer andere dingen mee gerealiseerd kunnen worden. Hierdoor was het bijvoorbeeld mogelijk om gisteren al de materialen voor drie watertanks te laten bezorgen in de community. Een ander voordeel is dat op een regenachtige dag als vandaag (donderdag) we toch kunnen werken, want het is vlakbij ons huis en het is overdekt. Vandaag heb ik ongeveer 250 kuikentjes gevaccineerd (d.m.v. oogdruppeltjes). Dat was wel leuk om te doen!
<strong>Zelf koken</strong>
Hier zag ik een klein beetje tegenop aangezien het eten zo heerlijk was bij mijn vorige project. Gelukkig heeft het ook wel zijn charmes, het zelf koken. dinsdag hebben we pasta gegeten, gisteren heb ik zelf curry gemaakt (op goed geluk, maar gelukkig vonden we het allemaal heel lekker) Gisterenmiddag heb ik zelf ook Roll-eggs (Rolex) geprobeerd te maken, hij smaakte goed, alleen was de chapati iets te dik en krokant om voor een serieuze Rolex door te gaan. Deze middag hadden we soep met, ze;fgemaakte tonijnsalade op brood en ananas als toetje. Al met al komen we dus wel aan onze vitamines.
Wat ook wel leuk is: 6 wortelen, 10 tomaten, 6 passievruchten, 6 bananen, 40 kleine uienen een ananas kosten samen € 1,50, dat is nog eens leuk boodschappen doen.
<strong>Deaf-school</strong>
<strong>
</strong>Eén van de activiteiten van Chedra is het lesgeven op verschillende scholen, waaronder ook een school voor dove kinderen. Daar zijn we afgelopen woensdag geweest. Dat was echt heel indrukwekkend en ontroerend. Fantastisch hoe enthousiast die kinderen en die leerkrachten zijn. Na een Ugandese naam te hebben gekregen heb ik nu ook een ‘sign name’, (<em>met de nagels van de middelste drie vingers van mijn rechterhand drie keer van achter naar voren over de zijkant van mijn hoofd vlak boven mijn oren</em>) Heb je hem? Nou goed, de kinderen van de dove school zie je op de foto, met het roze uniform. Zo kwamen ze ons begroeten toen we daar aankwamen.
Al met al weer een ontzettend leuke week met leuke ervaringen, helaas zes blaren (waarvan twee open) van het watertank bouwen, maar ik ben blij dat ik weer een verschil heb kunnen maken, hoe klein dat verschil ook moge zijn!