**Armoede komt men overal tegen in de wereld,ook in Thailand.
Gewoonlijk als ik op vakantie ben in Thailand ,dan heb ik een speciaal budget voorzien om aan de mensen te geven die het echt nodig hebben!
Een druppel op een hete plaat wie zal het zeggen,ik krijg dikwijls de krop in de keel als ik zie hoeveel oudere mensen met kinderen op straat slapen en bedelen voor wat enkele baths.
Dan denk ik bij mijzelf,wat heb ik toch een goed leven!
Hoe zit dat bij jullie beste "Thaiforum vrienden"ook een hart van goud als je met deze ellende wordt geconfronteerd?
Stem hierboven in de peiling en verklaar eventueel je stemgedrag hieronder toe!
gegroet:georgessiam**
In deze peiling heb ik de eerste optie gekozen. Ik moet wel vermelden dat ik bedelaars meestal niets geef, maar wel heel veel oog heb voor de armoede van het platteland. Een keer zat ik ergens uit te rusten, en een man gaf zijn zoontje opdracht om water voor me te gaan kopen, omdat de man zag dat ik erg zweette. De man had zelf niet veel. Zulk soort mensen mag je nooit in de kou laten staan.
De eerste optie komt bij mij ook het dichtst in de buurt. Het ligt een beetje aan de situatie: soms bied ik eten, drinken of een sigaret (ik weet het, roken is slecht) aan. Het is voor mij altijd een lastig dilemma, te meer er wordt geadviseerd om geen geld te geven aan bedelaars. Het kunnen junks zijn of ze hebben een baas die een gedeelte afpakt.
Laatst in Bangkok heb ik bij wijze van uitzondering een bedelend schoolmeisje flink wat geld gegeven, want haar motoriek was ontzettend wanhopig. Nu ik er aan terugdenk krijg ik weer een steen in m’n maag. Hopelijk gaat het nu beter met haar. Tegelijkertijd ben ik me er van bewust: heel misschien was het wel een ontzettend goede actrice…
In de begin periode toen ik naar Thailand ging had ik tervoren al een budget opzij gelegd,maar nu enkele jaren later ben ik eerlijk gezegd sceptisch geworden om geld uit te delen.
Ik bekijk het van (euch…) geval tot geval,als ik een vermoeden heb nou die kunnen geld gebruiken,dan durf ik wel eens 100 bath geven aan iemand.
Opdringende clochards die naar drank stinken en geld aan mij vragen,die komen van een kale reis terug,zal ze wel voorstellen om een kleinigheid te eten aan één van de vele eetkraampjes die aanwezig zijn in het straatbeeld van Bangkok.
Regelmatig zit m’n portemonnee helemaal vol met 1 of 2 Baht muntjes. Als ik de stad in ga doe ik die in m’n broekzak en als ik dan iemand op straat zie met een handicap, zoals er regelmatig personen zonder benen over Sukhumvit Road kruipen, geef ik ze wat Bahtjes. Het zijn geen gigantische bedragen, maar alle kleine beetjes helpen.
Ik geef niet meer aan moeders die met kleine kinderen op straat zitten, hoe zielig ook, maar soms is het niet eens hun eigen kind.
Omdat wij het goed hebben, mogen degene die het nodig hebben daarvan mee profiteren. Zeker wanneer je ziet dat het menens is! Wij geven standaard ons kleingeld aan onze zoon, die dit dan uit mag delen. Voor hem ook een les “mama, die jongen was echt blind en kon niet lopen, daar heb ik alles maar aan gegeven”… Wel moet ik eerlijk zeggen dat onze zoon én wijzelf ondertussen secuurder zijn; bij twijfel géén cent.
Ook het personeel krijgt van ons wat, al is mijn man daar guller in dan ik. Ik wil de Thaise cultuur niet omver gooien met overdreven bedragen. Zoals George beschrijft is 100 bath een gul bedrag. En as je dat omrekent in Nederland ook al de moeite; niet iedere collecte aan de deur ontvangt dit. 20 baht voor een kamermeisje vind ik voldoende, mijn man dus niet.
De vraag is: Heb ik een speciaal budget voorzien om de armen te helpen?
Antwoord: Nee!!
Betekent niet dat ik te krenterig zou zijn om überhaupt iets te geven, maar ik plan het niet!!
Ik plan het niet
Geld geven doen we niet.
Wel koop ik een meeneem maaltijd of een ijsje voor een kind.
We geven onze handdoeken aan ouderen of moeders met kinderen.
Wat altijd inslaat sigaartjes.
Kleine speeltjes en spelletjes bv memorie.
Ik heb ook altijd wat hollandse mini souveniertjes bij me die geven we dan met de fooi.
Zo doen wij het.
Mieke Jordan
Ik geef in principe niet zo snel iets. Waar moet je dan de grens trekken, er zijn zoveel bedelaars. Soms als mijn portemonne vol zit met 1 Baht muntjes, geef ik die aan de eerste de beste bedelaar, maar dat is meer om van mijn klein geld af te zijn.
Éénmaal in bangkok zag ik een man lopen en daar straalde de armoede echt vanaf, die man liep met versleten slippers en had een zeer smerige badjas aan achter een karretje met afval. Deze man heb ik dan ook echt iets van 150 Baht gegeven.
Nou ik heb verleden maand ongeveer zo’n 1500 bath besteed om uit te delen aan de arme mensen.
Ook ben ik selectief te werk gegaan,aanklampers krijgen van mij de wind vanachter.