(origineel bericht op be-more.nl)
God bless you
Na een lange reis eindelijk aangekomen in Durban! De sfeer kwam al direct toen we landen. Een vrouw naast Amber (mijn mede projectgenootje) was vol lof over ons. Dat wij voor iemand anders naar Zuid Afrika kwamen vond ze zo mooi. “God bless you” zei ze dan ook op een indrukwekkende toon. Amber vertelde later ook dat die vrouw zeer gelovig was.
Na een erg langer tijd op het vliegveld van Durban te zijn geweest omdat iedereen beltegoed moest opwaarderen, vertrokken we gister in het donker naar ons hostel waar een maaltijd en een heerlijk bed op ons te wachten stond. Veel geslapen tijdens onze vlucht hadden we niet dus het bed en een fijne douche was heerlijk.
<strong>
Good Morning sunshine</strong>
Wat was dit een fantastische eerste ochtend van het begin van deze ervaring. Het uitzicht was echt GEWELDIG en het zonnetje scheen. Het mag dan wel winterseizoen zijn en ook niet al te warm, maar met een vestje aan is het heerlijk genieten. We zijn dan ook nog even naar het strand geweest voordat ze ons weer kwamen ophalen om naar de projecten te gaan. Wat een genieten.
<strong>Brok in mijn keel</strong>
Om twaalf uur werden we opgehaald door ‘Lucky’. Met hem gingen we een deel van de middag op pad. Rijdend door het bergachtige landschap deelde Amber en ik alle gewoonten in Nederland ten opzichten van Zuid Afrika met hem. Hier zie je echt iedereen langs de weg lopen of het nu de snelweg of binnenweg is. Eigenlijk een vreemd gezicht. We kwamen aan bij de ‘Rehab’. Daar begonnen de kriebels toch echt. Je zag de jongens spelen of les volgen. We kregen hier een korte rondleiding. Het gevoel wat ik daar had kan ik niet op papier omschrijven dus ga ik dit ook maar niet doen;)
Daarna moesten we nog een andere jongen bij school ophalen wat weer een stuk verder lag en daarna kwamen we uiteindelijk bij het Hope Centre waar we de komende periode gaan ondersteunen. Kort met de vrijwilligers gepraat en toen werden we naar ons Bed & Breakfast gebracht.
<strong>Madeline Grove</strong>
We hebben ons snel gesetteld en tas uitgepakt om daarna na de winkel te gaan om booschappen te doen want we hebben na ons kleine ontbijt niets meer gegeten of gedronken. Opvallend in de supermarkt, maar volgens mij is dit op nog meer plekken in ZA, is dat ze hier de arbeidsmarkt wel weten te stimuleren. Overal was wel een baan voor te vinden. Iemand weegt hier je groente en fruit voor je en staat hier dan ook echt de hele dag. Maar ook word je tas voor je ingepakt. Dit mag je dan ook echt niet zelf doen. Wilma(onze vrijwilligers coordinator) had al aangegeven dat je deze inpakkers dan ook wat fooi moet geven.
Nu stop ik met schrijven want het verhaal is eigenlijk al te lang. Maar ik merk dat je vanzelf een heel verhaal wilt type. Kijk ook maar snel naar de foto’s. Dat zegt vaak meer dan een stukje tekst!