(origineel bericht op be-more.nl)
ff snel berichii
Hoi allemaal,
thnxx voor alle reacties, echt superleuk! Ook pa en ma bedankt voor de ‘prive- reactie’ via de mail, leuk om de Spakenburg update te lezen en om weer even op de hoogte te zijn van de verbouwingsvorderingen van mijn paleisje:)
Hier gaat ook alles nog steeds goed. Van de week was ik een dagje best moe, en dan merk je dat je alles ff wat minder kan hebben en ik dacht echt wat doe ik hier…!? Wat draag ik bij… Als je ze waarschuwd of corrigeerd, lachen ze je gewoon uit… OKeej, how great…* En de juf doet al helemaal niks, dus dat motiveert ook niet echt om je dan 100% in te zetten; dat is best lastig soms.
Ik probeer me erover heen te zetten, maar in dat opzicht valt het hier wel een beetje tegen; je loopt gewoon tegegen veel dingen aan wat gewoon cultuurverschil is en daar kun je dus geen verandering in brengen; want afrikanen blijven gewoon afrikanen…
Gister toch wel iets supergrappigs meegemaakt hoor, haha, ik moest echt lachen. Vanaf 17uur was ik in mijn huisje; ze hadden gedoucht en gegeten en ik had het grotere meisje van 9 beloofd om die avond een spel met haar te doen; zodat zij ook een keer de volle aandacht krijgt ipv alleen de 3 kleinsten. Om 19uur moest ik ook huiswerkklas begeleiden, dus tussen 18 en 19uur had ik een uur de tijd voor haar.
Maar om kwart over 6 begon het ineens kei en dan ook echt KEIhard te waaien, hozen en regenen… Niet normaal zulke buien hier kunnen vallen. Ook flinke lichtflitsen van een paar seconden lang; echt verblindend gewoon!! en dan ook zo’n heerlijke donderrolling erachteraan… dus die huismoeder begint ineens in het zulu te roepen naar de kids van ga jullie handdoeken halen uit je kamer… dus dat deden ze en daar gingen ze allemaal op zitten, op de grond. Ik zat nog als enige op de bank, dus ik zeg van eh… moet ik op een handdoek gaan zitten of wat is de bedoeling? Ja doe maar zei die moeder, dat is veiliger want ik ben in de bergen opgegroeid en daar deden we dat ook altijd… dus ik dacht okj, what you want… haha dus ik ging tussen de kindjes op de grond zitten; vervolgens werd er de hele bui, bijna half uur lang geen woord gerept… echt superstil… iedereen staarde btje voor zich uit…
Wat ik nog vergeten ben te vertellen is dat toen de eerste lichtflits zich liet zien viel natuurlijk ook gelijk de stroom uit… op zn afrikaans… 
zaten we daar… in het donker… haha ik was het enige lichtje met mn witte velletje, haha; ik moest zo lachen in mezelf haha. Die bruintjes zijn echt donker in het donker, whaha; Net katten… want het oogwit is echt wit haha. Geweldig…! Maargoed na een half uur trok de bui over en kwamen ze voorzichtig aan weer tot leven…
Wat ik nog zielig vond is dat ik die kindjes niet eens mocht troosten, ze zaten lekker tegen me aan; roep die moeder; heej sit straight! (zit recht!) dus dat vond ik wel sneu… Maar ze hoefden niet te huilen gelukkig, ze zagen er niet echt bang uit… Die moeder zelf leek eigenlijk nog het bangste, zo apart…
Thnxx nog voor de lesideen! Ik ga er komende dgaen mee aan de slag.
Komend weekend ga ik heerlijk een weekendje weg; ik ga naar Drakensbergen en Lesotho, schijnt een prachtig gebied te zijn hier in Afrika… En dat is back to the basics, dus lekker poepen in een gat En misschien wel een bed vol knuffelbeesten… (–>kriebelinsecten) Maandag dus weer grootse verhalen denk ik;)