(origineel bericht op be-more.nl)
Even wennen
… een paar dagen geleden liep ik nog in mijn t-shirt, zonnenbril op, mijn camera en een grote fles water in mijn tas, mijn ogen op scherp en mijn hersenen draaiden overuren om alle indrukken in me op te nemen. Nu ik dit verhaaltje typ, zit ik met een snotterende neus, een pijnlijke keel, een grote mok thee, een boterham met kaas, serious request op 3fm op de achtergrond achter mijn bureau. Opeens wordt ik geacht me bezig te houden met Kerstmis, kerstrecepten, kerstkleding, kerstweer, kerstkransjes, kerstbomen, voornemens voor het nieuwe jaar, werken, pinpassen, een wc die doortrekt etc… Ik waan me liever nog even met mijn hoofd in Ehthiopië!
De laatste week is voorbij gevlogen! Graag wilde ik dingetjes netjes afronden en achterlaten voor de volgende vrijwilligers. Er is vooral veel gepraat, er zijn adviezen gegeven, gediscussieerd en afscheid genomen.
We zijn begonnen met de ‘gewassen en gerepareerde’ hoezen weer om de matrassen te doen… wat een klus! Het was vooral een beetje jammer, omdat voor mijn gevoel de hoezen niet echt schoon en gerepareerd waren. Maar goed, het is in elk geval een tijdelijke oplossing om de dormitory in Leku zo snel mogelijk te verwezenlijken! Vorige week zijn lokale medewerkers begonnen om het hek rondom het kindertehuis te repareren en af te maken en de tuin verder in order te maken. Als het goed is, brengen Sunshine en Estifanos komende week de bedden en matrassen ook naar het tehuis, zodat de materialistische benodigheden zover mogelijk klaar zijn. Ik hoop van harte dat ze snel (op een verantwoordelijke manier) kunnen openen!
Op woensdag hadden we een hilarische trip met Sunshine, want hij moest in Leku een verassing halen op de markt. Aangzien we in Leku weer gevolgd werden door een groep van z’n 15 kinderen, werden wij gedropt om een colaatje te drinken, zodat Sunshine rustig naar de markt kon. Hij bleek een haan te gaan kopen voor onze afscheidsmaaltijd op donderdagavond… Dus met een levende haan tussen onze benen zijn we weer terug in de bus gestapt richting Awassa. Hier heeft de haan een nacht en dag doorgebracht bij Sunshine en vervolgens Lily thuis. Op donderdagavond, zagen we de hanenpootjes keurig klaargemaakt in een heerlijk sausje. Wat een eer, want dit is zeker een delicatesse daar!
De hele donderdag stond in het teken van afscheid! Abarash heb ik nog de laatste tips en hulpmiddelen voor de les kunnen geven (zoals een telboek, kaartjes met sommetjes, pennen, vouwblaadjes etc). Ze heeft zich afgelopen zeker ontwikkelt en probeert de lessen interessanter te maken voor de kinderen! Wat nu hopelijk net wat gemakkelijker gaat omdat er wat materiaal is.
Op donderdagmiddag hadden we evaluatie met Sunshine en Estefanos, die met z’n tweeën in pak aankwamen. Wauw. Na de laatste <em>‘comments and suggestions’</em> zijn we meegenomen naar de compound van Estifanos, waar iedereen al druk bezig was: Lily, Zenash, Sedonia, de accountant van de assoiciation, de broer van estifanos, Cezai, Dinausaurus. Het was echt een geweldige avond met overheerlijke injera (met de haan!), Ethiopisch bier, een coffee ceremony, een kampvuur, muziek en dans. Wat een gastvrijheid, wat een heerlijkheid, wat een eer, geweldig!
Op vrijdag zaten we, met de nodige tegenzin, in het busje richting Addis. Jammer dat het al zo snel voorbij was! Tijdens de reis konden we nog even met volle teugen genieten van het minibusje, de ezelskarren langs de weg, de kuddes bultkoeien en geiten die een stofwolk achterlaten, de stoptekens van de politieagenten om de 500 meter, de acacia bomen waar in de schaduw mens en dier uitrust, de witte omslagdoeken die beschermen tegen de zon en het stof…
Afgelopen maand was een geweldige ervaring! Ethipië is een indrukwekkend land in allerlei opzichten. De AETSD is een veelbelovende organisatie, dus het heel ver kan schoppen. Het was prachtig om te zien hoe de mensen voor elkaar opkomen en hoe ook ik hier een klein steentje heb kunnen bijdragen. <em>Volunteerism, give a little, help a lot!</em>
<em>Betam ameseginaleu! </em>(Thank you very much!)