Wij denken er aan om dit jaar naar Japan te gaan, een grote wens van mij.
Grootste obstakel zou het eten kunnen zijn, ik lust namelijk absoluut geen seafood. Nog geen visstick of garnaal dus, in tegenstelling toto de japanners zelf die er blijkbaar dol op zijn
Hoe lastig, of eenvoudig is het om iets anders dan vis te krijgen? En hoe zit dat in kleinere steden/dorpen? Ik neem aan dat in een overwegend boeddhistisch land er meer dan voldoende gelegenheid is om vegetarisch te eten?
Geen probleem hoor. Er wordt in Japan wel veel (rouwe) vis gegeten, maar ook (al of niet rouw) vlees. En dat is voldoende in de restaurantjes te krijgen. En allemaal heerlijk! Als je maar wel rijst lust…
Ik was inderdaad ook bang dat het eten een obstakel zou zijn. Ik ben ook niet echt van de weirde zeedieren(exotische inktvissen oid) en Aziatisch voedsel vind ik normaal gesproken niet enorm lekker. Maar in Japan hadden ze werkelijk het beste voedsel ever. De ramen(noodles) met rundvlees zijn heerlijk en ook westerse maaltijden smaakten een beetje Japans, maar erg lekker. Om één of andere reden was het vlees daar altijd enorm mals vergeleken met Nederlandse restaurants.
Inderdaad, Japanners hebben het goed voor elkaar als het om eten gaat. Ik ben dit jaar drie maanden in Japan geweest en heb heb me elke keer weer lopen verbazen over de perfectie in de keuken.
De meeste restaurants hebben in de vitrine een voorbeeld dish staan, en hier geldt serieus what-you-see-is-what-you-get. Het bord wordt met alle nauwkeurigheid precies hetzelfde opgemaakt. Als je de kans hebt, moet je okonomiyaki proberen (combinatie van een pizza/omelet/pannenkoek), erg lekker!
Ik moet zeggen dat ik eerder misselijk word dan hongerig van die foto’s.
Dat was ook wel een beetje de vrees van mij voordat ik richting Japan vloog: dat ze allemaal van dat soort aparte dingen zouden serveren. Echter is het merendeel gewoon ‘normaal’ voedsel, al zal je je soms toch wel afvragen wat er nou precies inzit als je naar zo’n plaatje kijkt.
Okonomiyaki is inderdaad heerlijk, vooral de Hiroshimayaki. Basashi viel zeker niet tegen, Champon was ook erg lekker, en koude sobanoedels moet je even leren waarderen.
Nog een tip voor de wat kieskeurigere eters: omurice. Een omelet gevuld met rijst, vaak met nog iets van (herkenbaar) vlees of vis erbij. Of als het best een beetje (of desnoods heel erg) pittig mag zijn: kare raisu, oftewel Japanse curry. Kost weinig, vult prima en je ziet wat je besteld.
Nu ben ik toch veel (meer dan 10 x) in Japan geweesd, maar eerlijk gezegd heb ik de meeste namen van de gerechten nooit onthouden. Het valt ook niet mee om ze met naam in een restaurantje te bestellen, want ze verstaan je als westerling toch niet. Ik probeer altijd weer wat anders uit en wijs gewoon het plaatje of, nog beter, het voorbeeld in de vitrine aan. Of ik vroeg aan een Japanse vriend om wat lekkers voor me te bestellen. Nooit teleurgesteld; het Japanse voedsel is prima!
Hmmm… Ik heb wel een aantal keer gehad dat iets er een stuk lekkerder uitzag dan het uiteindelijk bleek te zijn. Of dat je dacht dat het iets anders was.
Maar dat had ook wel z’n charmes. Dat vind ik namelijk het leuke van Japan. Dat je niet weet wat alles betekent, wat alles is etc.
