(origineel bericht op be-more.nl)
Eerste indrukken op het project
Gisteren zijn we begonnen met het project, meteen echt een hele indrukwekkende dag gehad! We gingen eerst naar het kantoor waar we uitleg kregen over de projecten die ze doen. Echt op zijn Filipijns, want de verhaallijn was ver te zoeken, maar nadat drie verschillende mensen iets hadden uitgelegd en we door bleven vragen wat ze nu bedoelde kregen we een beetje een idee wat het inhield. Ze hebben binnen Share a child movement verschillende projecten, waaronder een farmer project, child traffic en met families die op straat leven. Een aantal projecten liggen op dit moment stil door de aardbevingen en de verkiezingen volgende week. Vandaar dat ik gister mee heb gedraaid met het project voor straatfamilies. Het project houdt in dat families die hiervoor in aanmerking komen voor drie maanden cursussen krijgen, een baan wordt aangeboden en voor drie maanden huur wordt betaald voor n huisje. Op deze manier hopen ze dat deze families na de drie maanden hun baan behouden en zelf de huur kunnen betalen en dus van de straat afkomen. Samen met de socialworkers van dit project gingen we naar een opvang waar ongeveer dertig straatfamilies tijdelijk kunnen wonen. We gingen hier langs om de mensen te interviewen waardoor er bepaalt kan worden welke gezinnen voor het project in aanmerking komen. Onderweg kregen we nog een hele rondleiding van onze collega’s door de stad, super leuk om op deze manier op plekken te komen waar je normaal gesproken natuurlijk nooit komt. Het oude centrum was mooi maar pas hier zag je hoeveel schade de aardbevingen hebben aangebracht. Veel gebouwen en vooral kerken lagen in puin.
De socialworkers van het project zijn zelf ook allemaal in de twintig, super leuk om verhalen uit te wisselen met andere jongeren en dan merk je toch dat jongeren ook wel heel veel gewoon hetzelfde zijn, uitgaan, shoppen, lachen, roddelen etc. Ijdel zijn ze zeker ook, wit is het schoonheidsideaal dus lopen ze met een paraplu over straat.
Eenmaal aangekomen bij de opvang kregen we erg veel indrukken over ons heen, wat een armoede! Kindjes zagen er allemaal ontzettend slecht uit, allemaal krabben van de luizen en vlooien en zwart van het straatvuil. Maar wat waren ze ontzettend vrolijk!! Prachtig om te zien hoe ze aan het spelen waren met elkaar, een oud karretje gebruikte als klimrek en heel veel met elkaar konden lachen. Voor het project moest ik foto’s maken van de families, moeders met kinderen die allemaal een bordje voorhielden met hun familienaam. Zo kunnen ze goed geregistreerd worden en natuurlijk herkend worden de volgende keer. Op het begin waren de kinderen nog allemaal erg verlegen maar toen ze eenmaal aan ons witte kleurtje gewend waren wilde ze de hele tijd op de foto, je hand vasthouden en met je spelen. Op het laatst nog samen met de kindjes een kringspelletje gespeeld, fantastisch om ze zo te zien genieten!
Vandaag was weer een totaal andere projectdag. We hebben op het kantoor dossiers van families bijgewerkt. Wat een systeem al die losse papiertjes bij elkaar. Voordat we begonnen hebben we eerst alle dossiers op volgende van nummer gelegd, dossiernummers heb je toch niet voor niks zou je zeggen. Smiddags hebben we in een heel leuk klein tentje gegeten waar je zelf iets kon uitzoeken in verschillend pannen. Heerlijk gegeten, rijst met iets van courgette. Daarna zijn we weer verder gegaan met de dossiers. Hele leuke gesprekken gehad over typische Filipijnse dingen, sinterklaas en over hun dromen, bijv om naar Disneyland Parijs te gaan. Soms wel schrijnend om even oud te zijn maar wel steeds te kunnen zeggen dat je veel van hun dromen al eens hebt kunnen doen, maar aan de andere kant, wat is er mooier dan dromen…
Na ons werk hebben ze ons meegebracht naar een van de beste bbq plekken in Cebu. We kwamen op een binnenpleintje uit met zo’n dertig hele kleine restaurantjes met vlees wat op een algemene hele grote bbq ging. Volgens mij wil ik niet precies weten wat ik heb gegeten maar het was in ieder geval super lekker! En we aten natuurlijk echt op z’n Filipijns: met je handen. Met locale alleen maar tussen de locals eten en met je handen, weer een hele vette ervaring!