(origineel bericht op be-more.nl)
Een wereld van verschil
Vandaag heeft Don, zoals op elke vrijdag, een auto vol eten afgeleverd bij de Farm. Zakken vol ingevroren groente, rijst, kip en deze keer ook worst en patat. Het is me niet helemaal duidelijk waar het vandaan komt, maar hij krijgt het eten in ruil voor andere zaken.
Zo krijgen de kinderen in ieder geval elke middag een warme maaltijd met rijst en kip.
Ik vraag me wel eens af of de buren, in de kleine hutjes naast de Farm, wel te eten hebben. Vandaag liepen we in de middag mee met de meiden. Zij moesten parafine (?) halen bij de naburige winkel.
Die winkel zit in een boerenschuur op vijfhonderd meter afstand. Om bij de winkel te komen moet je om de beurt een ladder op en dan vind je een oudere blanke mevrouw achter een open raam die je vraag wat je moet hebben.
Veel mensen voor ons kochten een brood en een pakje soep. Toen wij de parafine naar de plek van bestemming brachten, kwamen we terecht bij die mensen, in de compound: een paar gammele schuurtjes, tegen elkaar aangebouwd. Vuur in de voortuin. Geen wc te bekennen.
Binnen een bed, een tafel en een stoel. Een kast van schroothout. Kopjes afgedekt met papier - tegen het altijd aanwezige stof. Ik kon nog zeggen tegen de mevrouw van wie de woning was dat het er mooi uit zag. En dat was ook niet gelogen, want het zag er verzorgd uit.
Maar toen ik terugliep naar mijn tv, mijn koelkast, mijn magnetron, mijn badkamer, mijn laptop - toen ik terugliep naar mijn leven, was ik toch
wel even het spoor bijster.
Voor het eerst deze dagen was ik helemaal onderuit gehaald door de wereld van verschil.